Zekİ Ve Temİz Rakun'lar

[F@sTaLaFisT@]

YALNIZ Amerika'da yaşayan «rakun» un (Procyon), Türkçe adı «küçükayıgil» dir. Fakat küçük ayıgiller (Procyonidae) aile adı rakun'dan başka, Yeni ve Eski Dünya'dakî az veya çok benzer akrabalarına da maledildiğinden, bu hayvana İngilizce'deki gibi rakun denilmesini uygun gördük.
Rakun'un yurdu su yollarının, göllerin ve bataklıkların çevresidir. *******i buralarda su kıyılarına dadanan başka hayvancıkları avlar. İnce parmaklı rakun iyi bir yüzücüdür, .Mehtapta» yüzerken balık, tatlı su kerevidesi, kurbağa, semender ve midye gibi avlarım toplar.
Fakat bu hayvan, yumurta, kuş, böcek, sıçan ve sürünen herhangi bir yaratıkla da aynı iştahla karnını doyurur. Mevsiminde cevize, meyvalara, özellikle çilek ve böğürtlene bayılır. Mısırlar olgunlaştığı zaman, mısır tarlaları da rakun'un gece baskınına uğrar.
Rakun'un, yiyeceği eti önce suya batırması âdeti ilgi çekicidir. Bundan ötürü kendisine «yıkayıcı» (iotor) adı yakıştırılmıştır. Et parçası ne kadar temiz olursa olsun, onu o yakınlardaki bir suya iyice batırıp yıkamadan yemez.
Rakun'un parmakları uzun ve son derece duyguludur. Bir ağaç kovuğunda veya kayaların arasındaki ılık bir mağarada barınır. Bu etobur hayvan ağaca çok rahat çıkabildiği ve çok kere bu sayede hayatını kurtardığı halde, uyanık saatlerinin çoğunu yerde geçirir. Gündüzleri dinlenmek, *******i ise yiyecek aramakla geçen uzun bir yazdan sonra inine çekilerek ilkbahara kadar uyur. Bu arada çiftleşmek veya karnını doyurmak için bazen uyandığı olur.
Erkek rakun, tıpkı ayı gibi, aile problemlerini hiçbir sorumluluk kabul etmemek suretiyle çözümler. Kış ortasındaki kısa bir flört devresinden sonra yine bekâr hayatına döner.