Yassi YÜzlÜ Meyva Yara Sasi

[F@sTaLaFisT@]

Orta Amerika'nın, Batı Hint Ada-ları'nın ve Güney Amerika'nın kuzeyinin adi meyva yarasasıdır. Bu orta büyüklükteki, gürbüz hayvan her türlü olgun meyva ile karnını doyurmakta, bundan ötürü de bütün meyva yetiştirenlerin nefretini kazanmaktadır.
Yassı yüzlü meyva yarasası, fazla mızmızlık etmeyerek, kuvvetli güneş altmda olmayan her yerde dinlenmeye çekilebilir. Yarasa sürülen mağaralarda, terkedilmiş evlerde, boş sarnıçlarda ve ağaç kovuklarında tünerler. Bazı yüksek ağaçların dallarında tıpkı arılar gibi salkım oldukları görülmüştür. Birbirlerine ruto-narak en yüksek dallara aalırlar. Her yarasa ayrıca başını kümeni» içinde gizlemeye çalışır. AflelerisiB diğer üyeleri derecesinde karanlığa âşık olmadıkları muhakkaktır.
Meyva yarasalarının ininde: BU kitabın yazarlarından biri, Orta Amerika adalarının birinde deniz kıyısındaki büyük ve karanlık bir mağaraya girmişti. Bunun kubben' tavanında meyva yarasalarının yüzlercesi, hattâ binlercesi asılıydı. Bütün tavan, hareket halinde siyah bir kitle manzarasındaydı. Yarasaların hep birden çıkardıkları ses ise, sayısız minyatür şemsiyenin hışırdıyarak açılmasını hatıra getiriyordu.
Yazar, daha fazla hareket görmek maksadıyla tabancasını ateşledi Bunun üzerine bütün tavan sanki tek bir kara renkli kitle halinde başının üzerine çöktü. Binlerce küçük karaltı adamın etrafında dört bir yana uçuşuyorlardı. Deri kanatların çırpılması, bir tropika fırtınası esnasında rüzgârın ağaçların arasında ötmesinden farksız bir ses hercû-mercine sebep oluyordu.
Fakat hava yarasalarla kaynaştığı halde, ortalıkta bir düzensizlik yoktu. Hayvancıklar birbirlerine asla toslamadılar, ziyaretçiyi de arada sırada kanatlarının ucunu üzerine değdirmekten başkaca rahatsız etmediler. Bir tanesi hatta adamın şapkasının kenarına asılda. Ama hiç birisi, yanlışlıkla dahi olsun, ona çarpayım demedi
Küçük meyva yarasası» (Artibeus vvatsomi) ile «San kulaklı yarasa» (Uroderma), bir ev, yahut yuva yapmaya yeltenen yegâne yarasalardır. Bu zeki hayvancıklar bir palmiye yapragının damarı kesmekte böylece öne eğilen yaprak güneşe yağmura ve etçil hayvanlara karşı onlara bir nevi barınak olmaktadır.