Bekleyen Hep Ben miyim

[GooD aNd EvıL]

Bekleyen hep ben miyim?
Sen hayatinin baharını ben ise kışını yaşıyormuşum
Ama baharı bekleyen hep ben olmuşum
Bir hoş sedaymış bütün olanlar
Simdi bir kırık plak gibi dinliyorum
Sana yakılan bahar türkülerini

Güzel kokan çiçekler,kırmızı güller varmış bu mevsimde
En son koklayan ben olmuşum ne fayda
Baharım sensin diyor bu yağmurlar
Bulutlar senden gelen nemli bir göze muhtaç
Ağla ki senle ağlasın bu bulutlar

Bilemezsin!
Ben her baharda senin yağmurlarına hasretim
Öyle bir hasret ki
Özleyeni var özleneni yok

Yetmiyor bu yağmalar bana
Bazen karsın bazen dolu
Bazen de bir güneş sıcaklığında
Bir çatlak toprak misali sana muhtacım
Muhtaç olduğum zamanlardan daha muhtaç

Ve simdi ben bahardan çok uzaklarda
Yaz yağmurlarını beklemekteyim
Bak gör işte!
Islanan en son ben oldum yine
Sana ilk muhtaç ama son kavuşan
Bir nisan bulutu gibi
Yalnız ve sürgün

Payıma hep kocaman bir beklemek duştu
Payıma düsen her şeyi erteledim
Yağmurları,bulutları,çorak toprakları....
Sen desenli heybemde
Sana hasretler biriktiriyordum
Sen aynıydın hep aynı
Aynı göğün mavisi,aynı bahçenin gülü..
Tıpkı yatağı değişmeyen ırmak gibi
Suların kimine hayat verirdi
Kimini de boğardı.

İşte sen böyleydin ve böylesin
Sen hep ayniydin
Her baharda yağıyorsun soluk yüzüme
Bizi kavuşturan bu yağmurlardı
Sen gökteydin ben ise toprakta