Bir Uçurum Fırtınası

[GooD aNd EvıL]

Yalnızlığa mahkum etti beni bu sevda
Kayboldum o sonu olmayan boşlukta
Unuttum her şeyi
Unutuldum
Her şey bitmişti
Beni terke ettiğin gün


Uçurum kenarında beklerken seni
O yağmur taneleri vuruyordu yüzüme
Tıpkı bir kursun gibi
Bir aşk fırtınasında kaybolmuştum
Oradan oraya savruluyordum
Ağladım hem de
Günlerce ağladım



******* boyu yalnızlık vurduğunda gönlüme
Üşüyordum
Korkuyordum o sinsi karanlıkta
Ve kimse hatırlamıyordu beni
Göz yaslarımı kimse silmedi kendimden başka



Günler geçiyordu
Ve
Ben ruhumu yalnızlığa rehin bıraktım
Bir kenarda uçurum bir yanda maf edilmiş hayatım
Ruhumu nasıl kurtara bilirdim bu acıdan
Yardım aradım
Ama kimse duymadı beni
Çığlık attım sesim çıkmadı
Eğer beni bırakacağını önceden bilseydim
Bu karanlıkta olacağıma
Bir kursunla beynimden atardım seni
O zaman beni unutman daha kolay olurdu
Çünkü toprakla boğuldum şimdi ben
Ve mezarımda bir çiçek bile yok
Beni bıraktığın güne lanet olsun
Seni unutmadığım o gün benim meğer ölümümmüş