![]() |
![]() |
#1 |
Aşmış Üye
![]() Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57908
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Cinsiyet : Erkek
|
![]() Her yalnız anımda sırdaşım oldu,
İçimi kâğıda döktü bu kalem. Kimi eğlendirdi, kimi güldürdü, Kimi yaraya tuz ekti bu kalem. Ne olup bittiyse her şeyi gördü Yanlışa uzanan elleri kırdı Uymadı batıla, hakkı haykırdı, Hep doğrudan yana çıktı bu kalem. Dönmez o, rüzgârın estiği yöne Ayak uyduramaz kaygan zemine Yazdığı doğrular battı kimine, Kimi sahibini yaktı bu kalem. Gönül bahçesinden muhabbet derin, Alın, kıymetini bilene verin Ayrık otlarının, çatlak seslerin, Hep çanlarına ot tıktı bu kalem. Haklıya, çalınan hakkını verdi Mazlumu savundu, zalimi yerdi Batılı haklayıp yerlere serdi, Küfür kalesini yıktı bu kalem. Kin ve nefret yalan, sevgidir gerçek İnsan olan kadir-kıymet bilecek Dostlara sunulan bir buket çiçek, Düşmana atılan oktu bu kalem. Onlarla huzuru bulurdu cihan Onlarsız bu dünya karanlık, zindan Nice gönül ehli insan ardından, Ağladı, gözyaşı döktü bu kalem. Mürekkebi mermi, her harfi gülle Geri adım atmaz, gitse de kelle Sesini duyurdu yedi düvele, Bu hakkın sesiydi, hak’tı bu kalem. O, asla kem gözle bakmazdı ele Dikenine rağmen su verdi güle Dostluğa susayan cümle gönüle, Sevgi seli oldu, aktı bu kalem.
__________________
Buraya Kadarmış .. ![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() |
Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|