Aylardan ekim-hüzün ve acıya yaren-lik duygularım...

Bugün de niyetliydim ve adını ekim bildiğim bir dehşete açtım gözlerimi... Sonra kapattım... Tekrar açtığımda hala güz denilen ayın son baharındaydım.. Ağıtlar ektim çapraz bir savaşta esir alınan yanlarıma..Yanan sigaramın dumanında düşlerimi savurdum uzaklara.. Rüzgara bıraktım ayrılık tadında şarkılarımı.. Bir çekip gitme öyküsü daha hediye ettim bende bensizliği soluyan yanlarıma.. Vakti geldi diye teselli ettiğimde kendimi, içimden gelen bir ses yıktı bütün tesellilerimi... Biçare gezdim yokluğunda hislerin... Ayağımın takılmışlığıyla, yere düşmüşlüğümleyim.. Nasırlaşmış kelimeler de kanıyor artık.. Vagonlarla ölen hayallerimi gönderiyorum kurşuni şehirlere. Ellerimin arasına alıyorum cam kırıklarını.. Sonra yüzüme atıyorum.. Yüzümden elem damlıyor... Hiçliğe sevdalı ruhum varlığından sıyrılamıyor...
Paslı bir demiri ömrüme set çekiyorum.Ve ela gözlerimde akan ışığı gönderiyorum mutlu yarınlara....
Kalmayı göze alıyorum.. Bir solukla bitireceğim hayatın tuzaklarını, aşmaya çalışıyorum. Kelimelerin kalbine işliyorum duygularımı... Sonra saklıyorum kelimelerimi.. Duygularıma yabancı eller bulaşmasın diye...
Acıya yarenlik etmekti nefes almam... Keskin kalemimle içime sözcükleri kazımaktı... Sonra bulamamaktı.. Her meçhul şehir benden sınır dışı olan bir umudu gizlerdi içinde... Erken sandığım vakitlerde geç kalınmışlığı barındırırdım gözlerimde...Düş tutkunu haykırışlar büyüttüm uçurum kenarlarında... Askıda geçmiş bir ömür, birden yığıldı ayaklarımın ucuna... Gözyaşlarıma devrettim düşler zindanındaki müebbet mahkumluğumu.. Yetersizliğimin zehrini yudumladım sandım hep... Oysa kendine yetmemek başkalarına artmakmış nedensizce..
Gecenin en koyu vaktinde vuruyorum uykularımı.. Siperlerine yalnızlığımı sürdüğüm günler aklımda kalan... Ben ki henüz nazarı kavuşmamış mutlu kıyılara.. Silkinip,hamal oluşumla koca bir yükü indirip omzumdan, saklanıyorum kimsesiz limanlara....
Küflenmiş geçmişimi bırakıyorum kaldırımlara.Ömrün bir kıymığı batıyor bedenime... Şimdi yeni yangınlar ekleniyor adresime... Küllere boyanmış bir umut daha çakılıyor yere... Enkaz altında kalan bir hayatı kabullendiğimde, hep düştüm dizlerimin üstüne... Susmak, sarsıcı bir çığlık hayata hapsedilen… Kendimi affedemeyişim miydi yoksa başkalarını suçlu gösteren?.. Tüm karanfillerimi sökmeli miydim bedenimden?...
Tanyeri ağarırken sararmış acı motifler sakladım yüreğime.. Katlettim bir ömrün abıhayatını... Bu Ekimıde de güvercin kanadına bağladım mektuplarımı...İçim intiharlara kalkışmasın diye, öldüren bir sözcük daha ekledim sözlüğüme...Tenha sokaklar çıkıyor şimdi önüme.Bir demlik çayın yanında sigarama sarılıyorum ve hüzün ırmağında yıkıyorum "sus"larımı.

[Zafir_Host]

eline sağlık çok güzel olmuş çok beğendim teşekkürler...