İstanbul Mum

[GooD aNd EvıL]

İstanbul mum, ben yanıyorum
Kirpiklerinden salınan gözyaşı oluyorum
Bir avucum, avucumda umudum
Kırkikindi yağmurlarını ben ıslatıyorum…


İstanbul tabutum ,ben yunmuşum
Kelebek ömrüyle hayata koşulmuşum
Kaldırımlarında bana da bir ömür sun
Bir güvercin gibi gelip dalına konmuşum.

İstanbul yağmurum, ben ıslanıyorum
Koylarında Fatih’in saçlarını tarıyorum
Ayasofya da Bizansı ufalıyorum
Ey İstanbul seni Osmanlı gibi seviyorum.

İstanbul yolum , ben yürüyorum
Seni kendim gibi biliyorum
Buradaymış sonu yolun ,ben ölüyorum
İstanbul’u yağmuru özler gibi özlüyorum.

Akşamı ezanlarınla karşılıyorum
Takvimlere inat üçer beşer ölüyorum
Korkum sende kalsın,bana dönüyorum
Seni kendim gibi seviyorum İstanbulum…

Bakir taraflarımla kendimi sundum
Varlığı hiçliğimle buldum
En çıplak taraflarımı soyundum
Ben sende ölüyorum istanbulum.

Bölük bir sevdayı soluyorum
Umutlarımı kaldırımlarında yoruyorum
Kundağında küçük bir çocuk oluyorum
Pamuk şekerim gibisin İstanbulum…

İstanbul kum ,ben savruluyorum
Şehrimin gözlerine doluyorum
Vapurlarla sevişen dalgaları duyuyorum
Seni Allah a emanet ediyorum İstanbulum…