Kandiller astım geceme

[GooD aNd EvıL]

Şimdi Soframda yoksun .
Oysa bilirsin ki,
Ne açlıklar çektikte ayrı komadık
Kendimizi sevda mangalımızdan.
Her zaman minderin yanı başımda
Ve sıcaklığın aşımdaydı.


Menemenimin buharında da yoksun
Banacak sevdamı kalmadı nedir?
Her kaşıkta yudumladığım
Yüreğindemi göçtü bu ellerden.

Kandiller astım geceme,
Sıyırayım karanlığı yokluğuna kadar.


Araladım basmadan perdeyi.
Hani seni ilk öptüğüm gecenin
Şahidi olan,
O hep en uzakta olan yıldızın
Işığı süzülsün gözlerime.


Odanın öbür ucuna attığımız
Üzerinde kahve içip fallar baktığımız
Güz rengi mindere kaydı gözlerim .
Neler yaşadık senle üstünde
Ve en çok ta altında.

Köze durdu fındık kabukları da,
Kendi külleriyle kapadım ateşini .
Ne garip değilmi!!!

Demliği atam üstüne diye geçsede usumdan
Elim varmıyor sensiz beklemelere.

Düşünsene köze sardığım kül gibi
Sarardım *******i seni ama
Yinede ısınamadım diye uzanırdın dudaklarıma.
Yağmur olur akardı bedenlerimizde sevdamız.

Soframda yoksun...
Ben sensiz, ben iliklerine kadar aç.
Ben teninde rüzgar,
Ben dingin suskun bir sevdalı.

Soframda yoksun...
Sen közüm, sen korum,sen sevdam.
Sen yüreğimin ortası,sen canlar ötesi.

Bahçe kapısındaki mandalıda söküp attım.
Ardına kadar seni bekliyor begonyaların.
Biliyormusun?
Takılmak için eteğine ,
Daha da büyüdü güllerin.

Sen soframda yoksun.
Bahçemde de, erguvanlarımda da yoksun.
İspinozlar bile sensiz dolmuyorlar geceye.
Bir yudum su bile akmıyor dereden.

Sen yoksan,
Geride koyduğuna ne ad vereceğim
Bilemiyorum ...

Soframda zemheri esiyor.
Hazanı arar oldu gözlerim.
Oysa bahardın sen,
Her yanın farklı bir çiçek gibi kokardı.
Her sabah farklı doğardın ikimiz için...

Özledim rüzgarla oynaşan saçlarını,
Özledim soframda bağdaş kuruşunu,
Özledim sana türküler yakmayı ...

Gönlümde soframda hep açık sevdalım.
Dalgaların sarp kayalara uzanışı gibi
Yine vur, yine yıka, yine öp beni...