Sonuna kadar hak ettim seni

[Kéan aRs]

Yitirdim sözlerimi!
Sözlerimi kaybetmenin yorgunluğunda,
Sessiz ve sakinim şimdi…

Hiçbir duyguyu taşımıyor gözlerim,
Oysaki dilimin sustuğu yerde konuşurdu yüreğim.

Tahammül edilemez bir suskunluktayım.
Zaman geçtikçe bu sessizliğimin adına,
“Hak ettiğim” diyorum.

Ben bu küskünlüğü hak ettim,
Ne yaptıysam hep kendime ettim.
Sonunda en büyük kararı verdim;
Kendime sakladığım tüm sözlerimi,
Yitik gemilerde, yitik seferlere gönderdim.
…….
Kendi içimde, kendimi yitirdim!
…….

Ben bu yalnızlığı,
Kendime küskünlüğü,
Meğer çok ezelden hak etmişim.
…..

Saat kaçı vuruyor?
Zaman hep beni mi kırıyor!
Günler üzerime kapanıp,
Ayları mı solluyor?
Küskünüm işte kendime!
Artık zamanın ne önemi var ki,
Bu yitik yürekte…
……

Hiçbir şeyi bu derece hak etmemiştim!
“HAK ETTİĞİM”,
Küskünlüğüm,
Yitirilmişliğim,
Sonuna kadar hak ettim seni…


alıntıdır