Yalnızlığa mahkum bu sokaklar

[GooD aNd EvıL]

Yalnızlığa mahkum bu sokaklar
Yalnızlığa mahkum bu yürek bu beden
Varmısın yokmusun belli değil
Benlemisin bensizmisin bellideğil

Gözlerinmi daha güzel gülüşünmü belli değil
Aşkmı bu sevgimi belli değil
Sarhoşmuyum ayıkmıyım belli değil
Aklım bendemi sendemi mühim değil

Konuşan ben yaklaşan ben sokulan ben
Ellerine tutunan saçlarına takılan ben
Sözlerine gülüşüne bağlanan ben
Sorsam seven kim diyeceksinki ben

Anlamsız kaçışların sıkılışların
Boş gözlerle bakışların
Susuşların kaş çatışların
Bendenmi sendenmi korkuların

Hüzünlüysen dertliysen ortak olayım
Ağlayacaksan kızacaksan ortak olayım
Uykusussan uyuyacaksan yastık olayım
Yakacaksan bu şehrin akşamlarını beraber olalım

Suskun bir çiçeksinsen
Ne açan nede tam solan
Dünyaya dargın bi suskun çiçek
Açmayan açmayada çabalamayan

Birzaman daha yetecek gücüm kaldı
Sana vereyim gücümü mühim değil
Açmak açmamak senin elinde mühim değil
Ben bitiyorum herhalde mühim değil

Yeter bitsin bu sızı boşuna uğraş
Bir şey getirmedinki kendini topla yavaş yavaş
Olmuyor olmayacak herhalde arkadaş
Ben vazgeçiyorum birazda sen kendinle uğraş

Gelişin ümit vermediki gidişin incitsin
Nekadar ısıtabilmiştinki zaten gözlerimi
Ben senleykende sensizkende yalnızdım
Gidiyormusun kalıyormusun artık mühim değil
Girerken yüreğime izin almadınki
Giderken müsaade isteyesin
Sen benleykende tekkende suskun bir çiçeksin