Ahmet Turan Altunsu

[KaRamBoL™]

Öğüt
(marifet; boynunu sündürüp zürafa olmaya çalışmakta değil, boynunu indirip “adam” olmaya alışmaktadır! .. Hasan/Tahir Kırkyiğit)



düşündüm de...
“ben” deyip de bencileyin benliğine eza varsa
gerçeklere kör bir sanal, idrak önünde duvarsa
farkında bile olmazsın albız sırtını sıvarsa
“alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste…”
şimdi lânet okunurken, alnına düşer şîkeste…

...ve diyorum ki...
çok zaman geçmedi henüz... ne çapsız bir savaştı o
kara paltoya bürünüp pisliklere bulaştı o
alem biliyor ki artık iğrenç nefsine aş/tı o
“alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste…”
bedeni özgür görünür, bilmez ki ruhu kafeste...

daha dün gibi gözümün önünde durmaktasınız
gölgenize dokunanı bir bir vurdurmaktasınız
“yüce şair”(!) edasıyla şair durdurmaktasınız
“alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste…”
âhı hissedeceksiniz aldığınız her nefeste...


hamiş:
bir zamanlar ta fîzan’ dan duyulurdu lâkırdınız
iyi gün dostusunuz ya adeta bal akardınız
altunsu’ yu yalanlarla, iftiralarla kırdınız
“alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste…”
çare iftirada değil; bağlayacağınız nefs/te

[KaRamBoL™]

Beste

nağmelere gebeyim; hüzün derinde bugün
güftenin gölgesinde ney yakarır, saz inler
gönül Leylâ’ ya hasret; Kays kederinde bugün
döner, kendinden geçer vecd ile semazenler...

[KaRamBoL™]

....Sizlik
ey sevgisizlik
çek önümden gölgeni

içimdeki sıcaklığın üşütüyor...
tutamıyorum artık
/yerlerde sürünüyor sözcüklerin
/esintileri dudaklarımı kurutuyor...
adın, hayalden de ötelerde
tebessümün, dudak bükmekten ibaret
kör bir vicdana tutsak idrakinin
şimdi otur, nefretince katlini seyret!

ey sevgisizlik
ne utanmaz şeysin sen
çek önümden gölgeni Allah’ ını seversen! ..

‘…sizlik’ silinsin
tufan dinsin
bilensin sevgi / sizlik
kötülük hüzünlensin
ilensin sevgisizlik...

gitme ey yâr...
çek önüme gölgeni!

[KaRamBoL™]

Ah Güzel Türkçe’ m
(Lütfen, yaşayan Türkçe’ mizi sonsuza dek yaşatalım!)

Seni şiir diye yazarım amma
Değmezsin güzelim, inan değmezsin!
Ruhuna dokunur nazarım amma
Değmezsin güzelim, inan değmezsin!

Usuldan usuldan dokurum seni,
Tepeden tırnağa okurum seni,
Bir demir kafese sokarım seni,
Sığmazsın güzelim, inan sığmazsın!

Farsça’ yı Türkçe’ ye egemen ettin,
Ruhuna beddua okudun ceddin,
Bunları yaparken neler hissettin?
Duymazsın güzelim, inan duymazsın!

Türkçe’ yi Türk gibi hissetmek için,
Kalbine vurmalı Türkçe’ yi perçin!
Tutsak etme, bırak; uçsun güvercin
Aymazsın güzelim, inan aymazsın!

Turan der ki: Yapma, dön, aslına dön!
Ulusun yadsınamaz faslına dön!
Fars, Arap ne demek, sen nesline dön!
Uymazsın güzelim, inan uymazsın…

[KaRamBoL™]

Arkadaşça
sana mütebessimdir yüreğim
gamzelerindeki hüzün şimdi tarumar
yürüyüp gider bir bakir vadide
bir telve karışır göl yeşiline yavaşça
rengindeki sîtem sevimli bir efkâr
resmederim seni –sevgili bir arkadaşça-
mutluluk, gül yüzündeki gamzedir
uğraşma, didinme, gölgeleme...
davettir dudaklarından süzülüp gelen
ver elini elime...
arkadaşım diyerek gönlümden yükselen
kulak ver akl-ı selîme...

[KaRamBoL™]

Asil Karanfil
Ağyâre nispet, yâr ile vuslattır muradım
Bir asi/l kızıl karanfildir şimdi beklenen
Çarpar serçe yüreğim, yaklaştıkça her adım;
Ne gariptir: daha dün, ölüşümdü beklenen...
Oysa seni, attığım her adımda aradım
Ne engeller koydular önümde öbeklenen
Harına tutsak oldum, şimdi ‘kızıl / kor’ adım
Sensin telve olup da gözümde beneklenen...

[KaRamBoL™]

Aynalar
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...


adımlarımda sırdır yılların meşakkati
ve yorgun yüreğimde rastlanır izlerine
boşa geçmiş yılların tarumar ettiği ben
yüklenir geçmişini yorgun omuzlarına

/ ne yâre kulaç oldum, ne kulaç oldu yârim
/ ne yâr bahtiyar oldu, ne de ben bahtiyarım

yüreğim kırık dökük, boğazım düğüm düğüm
darmadağın bir surat aynalarda gördüğüm
ne kıymeti var şimdi bilerek öldürdüğüm
ruhumun benim için? Bir ceset kadar varım

/ ne yâre ilâç oldum, ne ilâç oldu yârim
/ ne yâr bahtiyar oldu, ne de ben bahtiyarım

kırık aynalardaki suretime bir bakın
hangisinde, suretim suretinize yakın
yok birbirinden farkı, seyretmeyi bırakın
yâr gibi yâr bulmadan gelip geçmiş yıllarım

/ ne yâre muhtaç oldum, ne muhtaç oldu yârim
/ ne yâr bahtiyar oldu, ne de ben bahtiyarım

[KaRamBoL™]

Bana Gözlerinle Gel
bana gözlerinle gel
bir lâcivert bulutun içinden kanatlan, in
turuncularını getir bir günün batımından
ellerinle güneşi sun
bana gözlerinle gel
içinde gözlerim olan birkaç satır bulunsun...

uzat avuçlarını, yaklaştır yanağıma
yangına kansın yüzüm
sensizliğin o soğuk, donduran ayazına
nasıl dayansın yüzüm?
dokun da yansın yüzüm…

hasretine urban yaptım: dar gelir
mesafeler zor gelir
yüreğimi kurban yaptım
saf tutup ağyar gelir
ulaşır asırlar öncesine sessiz çığlığım
leylâ, aslı duyar gelir...

çığlığıma yükledim sana olan hasretimi
bir gurup vaktindeyim sevgili
güneşli bir yağmurun gölgesine sığınma
ellerinle güneşi sun
bana gözlerinle gel
güneş, gözlerinde olsun
avuçlarında yağmur
içinde gökkuşağı...
gökkuşağı kıskansın bu muhteşem manzarayı...
zemherîden al beni
yağmur yağsın içime
güneş içimde doğsun...

[KaRamBoL™]

Bayram ve Sen
(benekler içinde bir benek var ki / demircinin örsü yetmez ezmeye...)





bayramlar; öpülüp ellerin bir bir
yüzlerle halleşen mutluluk cemi
görünen yalnızca hapsolmuş kibir
avuçlara konmuş üç beş akçe mi?

haylaz çocukluğum gelir önüme
doyumsuz bir ahenk kor ironime
gelip de takılsa şu viraneme
oturup göz kırpsa; zır delice mi? ..

bayramlar, bayramlar dünü aratır
bulursun; bulduğun günü aratır
umut sararırken seni aratır
sen ki kokun bile senden nice mi? ..

aşk ne bayram bilir, ne hüzne iman
bir tuhaf cennettir: iklim ılıman
Üçyüzatmışbeşgün tanımaz liman
demir atmak için gün bellice mi? ..

gül gayrı; kendini bayrama hasr/et
uzaktan dertleşir, yaşarız hasret
ne kaldı; şurası, yakındır nusret
vuslatı şakıyan dil hallice mi? ..

turan der ki artık karar zamanı
tahammül ar etmiş karar zamanı
aşk koymuş noktayı; kurar zamanı
son defa soruyor: temellice mi? ..

[KaRamBoL™]

Bir Saman Alevidir Geçmişimiz
bulutlar vardı ya hani...
kavak yellerimizin önünde sürüklenip giderdi
bir şarkı mırıldanırdık seyrinde pervasız...
saçlarında bir kelebek dans ederdi
telve gözlerinden bir çift benek
göl yeşiline göz edip gülümserdi
öylesine umarsız...


düşlerimiz bile sevişiyordu ya hani...
kelebek kanatlarında her çiçekten nasiplenen
renk renk umutlara barışık ve mütebessim...
ve her çiçekte bir tohumdu beklenen
bir sessiz dokunuşu özleyerek
her dokunuşta biraz daha yüreklenen
muhteşem bir resim...


aşka uyanmıştık bir seher vakti ya hani...
terlerimiz karışmıştı tenimiz(d) e alabildiğine leziz
kurumuş dudaklarımızdaki mutlu bir gölgeydi sevi
uykusundaydı kainat sanki, sessiz mi sessiz
işte o an değil miydi içimizden bir şeyler sürükleyerek
ümidimizi öksüz bırakan, geleceğimizi güneşsiz
titrek bir saman alevi...
titrek bir saman aleviymiş geçmişimiz...