Zaman geçtikçe, bunadığımı değil

[GooD aNd EvıL]

Zaman geçtikçe, bunadığımı değil
Bunaldığımı görüyorum
Hayatın keşmekeşliğinde,
Bir bir umutlarım suya düştükçe,
İçinde bulunduğum ortamda
Benim iyi olmam bana yetmiyor,
Başkalarının gözyaşlarını gördükçe
Kahroluyorum!
Çekilmezlerin, çekilmesinin eşliğinde
Yok olmak için
Şu minnacık bedenimin naklini, nere ve nasıl
Aktarabileceğimi bile beceremiyorum
Kaçmak istememe rağmen bir yerlere,
Deli miyim ne, yoksa, deliriyor muyum?
Eskiden ben böyle değildim, yaşıtlarımın ki
Gibiydi saçlarım,
Şimdi aynalara bile bakamıyorum
Bitip tükendiğimi görmemek için,
Kazaen, her aynaya baktığımda
Dağıtmak istiyorum her yeri
Boşalan şişeleri kırarak,
Sonrada, sarhoşluğuma sayarlar korkusuyla
Sarhoş olmadan sızıyorum
Sefilliğimin altına sığınarak,
Yüreğimin derinliklerindeki isyanlarıma ses katıp
Sessiz sessiz ağlayarak,
Bunun böyle nereye kadar gideceğini,
İçimde ki hırs yanardağının ne zaman patlayacağını,
Hangi sevdaları yakıp, kavuracağını,
Ve son ikamet yerimin neresi olacağını bilemeden
Tekrar başa dönüyorum,
Bilinmezlerimi bilmek için, öylesine,
O da olmuyor,
İç dünyamın karanlığında kaybolmak için
Hiçbir yaralının yarasını tımar edemeden
Her olumsuzluğun sorumlusu benmişim gibi
Mahzenime doğru uzanıyorum usul usul
Çaresizliğimin altında ezilerek!
Çaresizliğimin altında!