Bir zamanlar bir adam vardı

[GooD aNd EvıL]

Bir zamanlar bir adam vardı
Fani gözlerle etrafa bakanlardan
Ölümü var sayıp da ateşe yaklaşan
Bir türlü yakılamayanlardan.

Bir zamanlar bir çift göz vardı
Baktığında direniş, baktığında isyan dağı
Kimselerin silemediği adını...
Memleketinden uzak kalıp da
Sokaklarını bağrına bastığı...

Bir zamanlar bir şair vardı
Yazdıkları ana olup doğurdu insanları
İnsanlar...

Kimi bağlandı sevgiliye
Kimi aç bırakıldı günlerce
Kimi denizi sever yürekli bir gen eşliğinde
Kimi yeni görmüş dünyayı,
Yarım bırakılan hürriyete seslenişte.

Çocuklar doymuyor hürriyete
Çocuklar denizlere açılmaktan korkmuyor
Çocuklar ki yorulmak bilmedi ufuklara yürümekten
Bir parça gülü almak emelleri güneşten.

Çocuklar büyütüyor kendilerini
Birileri bağırıyor pencereden
Sabahın kör saatleri,
Aydınlığa yeni geçişten
Sahipleri belli çocukların
Yazıldıkları andan itibaren.

Kimi Tulyakova'nın çocukları
Kimi Piraye'nin
Hepsi bir türküyü anlatır
Hepsi güzel bir kadını
Fakat gideni düşünüyorlar hala
Özlemişler babalarını...