![]() |
![]() |
#1 |
Aşmış Üye
![]() Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57908
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Cinsiyet : Erkek
|
![]() Uyandığı zaman gökte yıldızlar
İnsan düşünür: belki de Allah var! Tanrısal bir öpüştür söken şafak. Ne hoştur insanın bir gül açası, Koşan göklerde kuş gibi uçası, Bulutlarla yağmur olup ağlamak. Gitmek, sona ermeden... bir zamanda... Başıboş bir tekne gibi ummanda; Fırtınalarda ne yelken, ne bayrak. Fakat beni sen uyandır, ey zeka! Bak, işte önümde her günkü çorba, Ekmek, kaşık ve kasesiyle bu aşk. Sarhoş eden, davet eden bu ölüm İçinde ben salt bir ademoğluyum, Korkan, ölüşünü hatırlayarak. Ey, ışığın boşandığı gerçek düş! Bütün zamanı kucaklayan öpüş; Yaşamak... eken insan, veren toprak.
__________________
Buraya Kadarmış .. ![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() |
Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|