Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

“Nerde durmak istiyorsan” diyorsunuz?

Eğer şu bedbin gönlüm,
Bir öğreticiye rastlamasaydı,
Rahmeti anlamasaydı,
Manasız kalsaydı,
Enaniyetine sarılsaydı,
İnsani hasleti unutsaydı,
İman hakikatinden habersiz olsaydı,
Nasıl dururdu ki,
Nerede duracaktı?
İdraki ne yapacaktı?
Tefekkür ne olacaktı?
Tahayyül unutulacak mıydı?
İrfanı nerde bulacaktı?
İhsanı sormayacak mıydı?
İhlâsı hiç aramayacak mıydı?
Ezeli sollayacak mıydı?
Ebedi anlamayacak mıydı?
Ahirine inanmayacak!
Zahirinde mi kalacaktı?
Fazilet ne olacaktı?
Vicdan rafa mı kalkacaktı?
Güç mü konuşacaktı?
Ceza ve takdir bir ölçü mü?
Onu mu referans alacaktı?
Durmayı bilmekte bir erdemdir
Değil mi kıymetli hocam?

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

27 Nisan andıcı…

Ne tuhaf karşılanan bir sabahtı,
Haberler durmadı, peş peşe aktı,
Spikerler garip bir şekilde baktı,
Bir haberle her tarafı andıç sardı.

Derler ya asker uyumaz, ayaktadır,
Ülkenin güvenliğinin teminatıdır.
Cumhurbaşkanına odaklanmaktadır,
Gece yarısında, tehdit savurmaktadır.

Hani hukuk devletiydi, saygılıydık,
Demokrasi vazgeçilemezimiz saydık,
Sosyal ve hukuk nidalarına inandık,
Sabah kalktık, andıç haberiyle sarsıldık.

Askeri erkân kendini, hâkim addetti,
Gizli bir oturumla, o kararını verdi,
Karar ne garip ki, imzasız beyandı,
Dünya bu habere şaşırdı, kabare sandı.

Ne oldu yani, savcılara çalım atıldı,
Valiler, pasiflikle, emniyet dışlandı,
Anayasal süreç olmasına rağmen andı,
Hükümeti solladı, hiçliğini elan saydı.

Kimdi askeri erkân, başbakana bağlı çalışan,
Başbakandan talimat alan, talepte bulunan,
Başbakanın atadığı bir görevde bulunan,
Milli güvenliği, terör kuruluna rağmen…

Millet efradını, iki bela korkutur olmuştu,
Neydi bunlar, terör ve irtica hortlamıştı,
Her gün bir şehit veriliyor, asker yetersizdi,
İrtica denen illet, kepuzeden farksız, albasandı.

Seviyesiz muhalefeti serdeden, şer üçgeni,
Birden kenetlendi, kurtuluş erken seçim dedi.
Demokrat duruştan feragat etti, geri çekildi,
Utanmadan ekranda, güya millete seslendi.

Ekonomi ne demek, kimin umurunda ki,
Devlet batmış, millet perişanlaşmış yani,
Yüzleri kızarmayan kepazeler, niyazı ile
Millete açık, üçüncü bir tehdit, darbe dedi,

Usandık artık, gına getirdik, hep çekildik,
Bir bilen vardır diyerek, sürekli sabrettik,
Ancak gördük ki, hinlikleri depreşenler,
Vakitsiz öten horozlardan hiç farksızdılar.

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Acıda olsa sabırla!

Duymak
istemediğim serzenişler
yüreğime
bir hançer misali inerken

Haklılığın
gerekçesiyle tahammülü
çok yudumlamaya
ihtiyaçlı olduğumu biliyorum

Bireyler
aklına estiği şekliyle
değil de,
bir sonraki adımı düşünerek

Fikirlerini
beyan etseler kim bilir
ne kadar iyi olacaktır.

Bazı dostlarımız
maksatlarına binaen
“en”leri için hiçte
hoş görülü davranamıyorlar

Oysaki bunlar
evrensel değerleri
savunduklarını beyan
eden değerli arkadaşlar

Her düşüncenin
tartışılır olması bir güzelliktir

Özellik ise
o düşünceyi tartışanların

Nezaketi
önceleyerek, sevgiyi
örselemeden ifade etmektir

Bağnazlık
farklı düşünceye
kapalılık ne kadar
doğal değilse

Karşı tarafa
söz hakkını çok görmekte
ancak o kadar saygısızlıktır

Konuşurken
hislerimizin serencamı
ruhi enginliğimizle müsavi olmalıdır

Öncelikle hakkı
kendimizde görür isek
diğer hak sahiplerini
dışlamak alenen saflıktır

İnsan,
İnsani değerleriyle
anlamlı olan bir varlıktır

Bu bakımdan
paylaşır olması
fedakârlığın bulunması
sabırla soluklanması
erdemliliğin gereklerindendir

Her zaman
sen haklı çıksan
ne olacak ki

Benim
kalbim kırarak
uzaklaştırdıktan sonra

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Acıların hissedilenine öyle talibim ki!

Sızılar aman vermiyor kalan anlarda
Izdırap bir yere kadar hali darlığında
Ömür ki kendi serencam an mahfilde
Katreler anlamsızlaşıyor iksir sahilinde

Halin demi, keyfin fevki hisler kıdemli
Can kimin derdi, aşk şevkini ne verdi
Bir sevda ki derinlerde uzayan nehirdi
Meşk kimin derdiydi ahiri kimler bilirdi

Çocuğun umut olan uçurtması kaçar ya
Uçmak için kanadını çırpan kuşlar var ya
Ağlamak istenen gözyaşları hiç akmaz ya
Zindan ki duvarları umutlar için ne sayfalar

Mabet bekçisidir yüreğim karargâh seyrinde
Hadiselerden bizar artık arı öteleyen dillerde
Neler çektikse azimetin terk ediliş silsilesinde
Seküler kimliğin nezdinde, ahu figan adilince

Ne söyleyeyim ki halin kudret eli bilinmeyince
Utanmalar terk edilince, adaplar ki ötelenince
Aşklar kimliksiz, sevdalar ki bir rezilliğin içinde
Mana mevti hazanın hüznüyle boğulup eriyince

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Acımadınız…

Bilemezdim,
Kalbimde çoraklaşan,
Hislerimin,
Ne vakit neşet edeceğini,
Kimin için,
Yürekleneceğini,
Filizleneceğini,
Suya hasretini,
Güneşin doğuşunu,
Toprağın nakışını,
Başağın kalkışını,
Derinliğin gizemini,
Bilemezdi hislerim...
Mağdur kalırdım.
Gözlerim,
Görmeden bakarken,
Aşkın,
Sevdalılarını anıyordu...
Ancak o zaman,
Kalbim rahatlıyor, su alıyordu,
Birden, bilinmeden,
Satırlarında gizlenmen,
Tahayyülü seçmen,
Tefekkürü bilmen,
Tecessüsü silmen,
Seni bir selvi yapıyordu…
Yakışıyordu.
Gözler sana mahkûmdu...
Beklemiyordun,
Nazardan sakındın, sıkıldın,
Güle, tiken, güzele, sen
Denmesini bekleyemezdin....
Size her söylenen beyan,
Taltif olamazdı…
Ama siz,
Beklemediğiniz bir anda,
Bilmediğiniz insanlarla,
Yüceltilmeniz,
Manidardı, garip geldi...
Sizi, bir vehmim kuşattı...
Dağarcığınız zorlandı.
Bir itminanlık aradı,
Sorular zamansızdı,
Aradığınız anlatılamazdı.
Çok zordu,
Güneş o an zirve yapmıştı...
Su buharlaşmıştı...
Toprak kumuştu...
Başak boyun bükmüştü…
Siz mütereddittiniz.
Arkanıza bakmadan,
Kalbinize dalmadan,
Hissiyatı umursamadan,
Yüreğinize taş bastınız,
Durmadınız, hatırlattınız,
Acımadınız,
Gönül bağımı, o an koparttınız…

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Acıyı bilmek bir sızıyla nefeslenmek!

Duyduğun sızıyla
Bıraktığın kahrın nağmeleri
Yüreklerin yarası olarak kanayacaktır

Her damlada
O sahneler açılır kedere
Gizemlerin zenginliğinde umut edile

Hikmetlerin
Karesi ahirde nezih payesi
Alınan nefeslerde sabrın öncelenmesi

Gaflet
Deryasında geçirilen zaman
Nefesler serencamında halde yoksun kan

Merak
İçinde kördüğüm olunca
Ne mümkün ki bir daha dönüş olmayacak

Vakit daralacak
Artık Hak konuşacak ne yapsak
Ne hazin çırpınış âleme ibrettir kafana tak

O sayfalar
Açılacak hikâyeler okunacak
Kat be kat bir umut adına hal çok aranacak

Zindanlarda
Bir ışık huzmesi ne kadar
Şık halin sadrında gaye mantığının farkıyla

Hüzün çarkında
Düşünmek için dirliğe ermek
Hezeyan nafile idrakten yoksun hukuku bilmek

Hak adına
Ne yapıyoruz hali görmüyoruz
Kendimizden geçerek o nefesleri tüketiyoruz

Menfaatimiz
Söz konusu olunca hal çaresiz
Mütemadiyen avuntu için takiyyedir tercihimiz

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Acizim, perişanım…

Günahım çok perişanım,
Sevabım yok biçareyim,
Fakirim, zavallı garibim,
Ya Rabbi, sana sığınırım…

Her şey verdin, lütfettin,
İnsanlık onuru bahşettin,
Akıl verdin, takat verdin,
Bunları hiç hatırlamadım…

Gücüm var iken bendim,
Kendim hükümran idim,
Yerdim, giyer, gezerdim,
Seni hiç hatırlamazdım…

Makamım, param vardı,
Zevk mi, doruğundaydı,
Muhtacı, kim umursardı,
Sen, her zaman bize acırdın…

Eş verdin, alımlı güzeldi,
Çocuk verdin, emanetlerdi,
Mal, mülk verdin kesmedin,
Ben, seni her vakit ihmal ettim…

Para bitti, makam, kuvvet gitti,
Ehlim, çocuğum boynunu büktü,
Her bir dost bıraktı, bizi terk etti,
Sen, hep vardın, hiç bırakmadın…

Biliyorum acizim, biganeyim,
Sana asla bir şey söyleyemem,
Mahcubum, gafilim ama seninim,
Sen bilirsin Ya Rab, her şeye razıyım…

Öleni görürdüm, etkilenmezdim,
Nasıl olsa bir gün gideceğiz derdim,
Ölmeden de ölüneceğini, nerden bilirdim,
Büyüksün Allahım, affını hiç esirgemezsin…

Anladım ki, yalnızca dünya değil fani,
Kâinatta bulunan bütün canı ve cananı,
Arzı, fezayı, zerreyi ve tüm mevcudatı,
Sen yaşatır, güldürür, sonrada öldürürsün…

İşte ahvalim, pür melalim, şu anda ki halim,
Perişanım, fakirim, biçareyim pek çok gafilim,
Tenim buruştu, omurgam eğildi, kalbim tekledi,
Ey Rabbim, sen bilirsin, nasıl istersen, çaresizim…

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Açılan sayfalar baharla anlamlılar!

Baharlar, sineler için açılmış sayfalar
Ruh itminanlığında yudumlanır hazlar
Niyazlar kul için tükenmeyen arayışlar
Hükmün sahibiyle muhabbetli sevdalar

Ne aşklar, nede anlamsız olan kaygılar
Bilinmez ne zaman bitecek ön yargılar
İdrak edilmeyen hilkatle bir soluyanlar
Kalbin nizamından habersiz olan canlar

Beyan edilen aşklar insanlar niçin ağlar
Hissiyat kim için yakarışlar içinde sızlar
Uzuvlar, bitecek anın şahitliğinde ağlar
Lakin ruh, ten ekseninden olacak bizar

Salkımlarda sunulan kirazlar kimi anar
Kuşlar, melekût âleminden birer nazar
İnsan için bahşedilen hazlar, nasıl yaşar
Çatılan kaşlar serencamında aşk ne arar

Gönlün aç iken, lisanın beyanı anlamsız
Hal ikliminde edep yok ise örtü manasız
Kalbi aşklar zarafet içinde olamaz yarsız
Yar arsız kan kaygısız, ruhlar ki vicdansız

Hissetmek halin dirliğinde nefeslenmektir
Himmet etmek bahşedilen için verilmelidir
Şefkat göstermek, o sevginin banine sevktir
Sabretmek, nasip içinde gizlenen hikmettir

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Açılırken perdeler neyi müjdeler.

Yavaşça sıra ile açılıyordu perdeler
Sanki kat kat katlanmış gizemlerdi
Açmaz güller aşksız geçen ömürler
Bir bir gün ışığına hasreti yaşıyordu

Bir ömrün bedeli hak hakikat adına
Aşk, sevda kahrıyla demlenmek ise
Güzellikler adına hizmet bir şevkse
Razıyım elbet bu can perişan olsa da

Halime sirayet eşmişse, bir edebi hal
Hak rızasıyla yaşamak ne büyük melal
Ar sevda yolunda hiç durma sineni sal
Sen zan’ı bırak hakikat nuru içinde kal

Kime kaldı ki, kalanlar kim için vardı ki
Olmayacak cihanda bir nefes hilkat gibi
Terki diyar sakinleri haşyet içinde sanki
Mahşer telaşı içinde artık ne yapsalar ki

Bir nefeslik can Hak yolunda divane olan
Aşk meramıyla soluyan, sevda ile bakan
Her bir atışıyla kalbinin sahibini anan can
Sen aşk yolunda şakıyan hanif olan insan

Mustafa Cilasun

[GooD aNd EvıL]

Açma sineyi yaramı

Açma sineyi yara mı ey sevgili revan
Bulunmasa da sende bir derdi perişan
Yüreğinde hicran, dilin de ikbali irfan
Sen kendinle oyalan olmayasın figan

Bir laf sayı cihan etmenizi dilerken
Kalbim perişan, dilim ayanı meyalken
Sizden zuhur edecek gülizarı bahçeden
Bir gül dilemek, onun merakına solmak

Biliyorum kozlar senin, bir eyvallahın yok
Diyarı uzaklar da bulunan perişanın hali yok
Sende bilinmeyen birçok, biçarede hiç yok
Kaldı yapayalnız, bir gülün dikeni dahi yok

Ne yaparsın ey yar biliyorum sende vicdan var
Koyma beni perişan, diyarda sensiz yalnızlaşan
Gözyaşlarını akıtan, umutsuzluğa umutla bakan
Her anında seni anan, senin melaline oyalanan

Mustafa Cilasun