Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Aileme...

Özlemişim anamı
Yıllar önce çocukken kaybettiğim babamı..
Öyle bir anımdayım ki şimdi
Yapayalnızım, yok kimsem yanımda..
Biri toprakta, biri uzak diyarlarda…

Bir onların sıcaklığına muhtacım
Onların beni sarıp sarmalamasına var ihtiyacım.
Özlemişim dizlerine yatmayı
Kucaklarında uyuklamayı..
Üşümüşüm yalnızlıktan
Yetmiyor dost, arkadaş varlığı
Özlemişim ben özümü
Özlemişim bir anamı bir de topraktaki babamı..
Şimdi! Şu an istiyorum onlara yakın olmayı,
Kollarımı boyunlarına dolamayı..

Yalnızlık, özünden ayrılık fena kor yüreğime
Hele bir de çaresizlik var ya….
Ah anam, ah babam
Sizde özler misiniz ana-babanızı?
Sizde hisseder misiniz o yalnızlığı?
Sizde ister misiniz o sıcak güvenli kolları?
İster de siz de mi bulmazsınız onları?

Özlemişim o çocukluğu, o sorumsuzluğu
Bilirim yaş 34 ama ya o içimdeki büyümeyen çocuk?
Ya ona nasıl anlatayım ben şimdi
Bamam öldü, anam uzaklarda
Sevdalınsa bir başka dünyalarda diye..
Bilir, herşeyi bilir de
O içindek çocuktur ona bunları yaşatan yürekte
Ve yine çok iyi bilir ki;
İstesede istemesede hayat onu acıyla büyütmekte..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Anlaşılamamak..

Anlaşılamamak; işte bütün mesele.!
Anlamaya ve anlatmaya calışırken
Çaba harcarken, özveride bulunurken anlaşılamamak!
Herkes savunmada!
Herkes hazır saldırıya!
Herkes savaşmakta birşeylerle, birileriyle.
Barış yapmaya çalışan yok ortada.
Herkes kendi penceresinden bakıp
Bir diğerini yargılamakta.
Hem de acımasızca..
Herkes hayatına anlam katacak,
Renk sağlayacak, tutunacak bir dal aramakta..
Bir amaç, bir hedef, bir güzellik bulmaya çalışmakta..
Ama anlatamadan isteklerini
Anlayamadan diğerlerini,
Sevişerek değil savaşarak
Överek değil yererek
Gülerek değil surat asarak
Sevinci değil, hüznü paylaşarak..
Bilgiyi saklayarak
Övgüyü saklayarak
Sevgiyi yok sayarak
Destek yerine köstek olarak!
Oysa hepimiz anlaşılmak ve olduğumuz gibi kabul görmek isterken
Oldukları gibi kabul etmeyerek ve anlamayarak yakıyor ve yıkıyoruz herşeyi..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Anlat Sevgili..

Anlat sevgili anlat
Sendeki ben’i anlat..
Bir vakit sevdiğin
Sonra terk ettiğin ben’i..

Anlat..
Neydi sevdiğin, neydi hissettiğin?
Neydi gözünden, gönlünden geçirdiğin?
Sonra yüreğinden sildiğin?

Sendeki anılardan anlat
Kendi sözünden, kendi sesinden,
Kendi dilinden anlat..

Kalp atışındaki ben’i,
Yürek ağrındaki ben’i
Kalabalığındaki.. Yalnızlığındaki ben’i anlat..

Güldüren-ağlatan-öfkelendiren ben’i anlat..
Neydim ne oldum sen de ben?
Gel bir soluklan da,
Bir söz sendeki ben’i bana anlat..
Göremediğim ben’i,
Bilemediğim ben’i anlat..

Sen de kalanlar kadar
Aklındakiler kadar
Hissedebildiğin kadar..
Yeter ki bir yol anlat sevgili..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Arzu..

Arzu; ateş de sende, yangınlar da, deprem de, sel de..
Adınn özü yüreğinde can bulmuş..
Yüreğindeki can yaşamına vurmuş..
Bir ele avuca sığmaz, kabında durmaz kız olmuş..
Bir yanı vahşi, asi, yırtıcı.. Gözleri çakmak çakmak..
Çok azına gösterdiği diğer yanı ise;
Masum, mahçup, kırılgan.. şevkate aç..
Dön kendi özüne Arzum, gör kendi güzelliğini
En büyük dostunu bul kendinde, kendini..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Bahar

Geldin yine yürekleri havalandıran
İnsanın içinde kıpırtılan yaratan
Ilık rüzgarıyla baştan çıkartıp
Çılgınca insanı yollara, sokaklara çağıran ilkbahar!
Çık diyor şeytan yollara
Soyun dökün at üstünden kıştan kalan kasveti, ağırlıkları
Hafifle, rahatla..
Salın şöyle yollarda uçuşsun etekler, dağılsın rüzgarda saçlar
Süzsün birkaç beğeni dolu bakış seni gizlice
Sen bakın etrafına kara gözlüklerin ardından dilediğince
Bin arabana, çek git deniz kenarına
İste bir güzel çay, yak yanına da bir sigara
Hele bir de varsa bir dost yanıbaşında
Oh, gel keyfim gel var mı senden daha iyisi dünyada..
Burnunda deniz kokusu, kulağında martıların sesi
Teninde birleşsin rüzgar, güneş, sayki sevgilinin kaçamak okşayışları
Dertsiz, tasasız, umursamaz ve aldırmaz bir halde
Doyasıya solukla o unutulmaz zamanı..
İşte bu en güzel keyif, en güzel hediye..
Şöyle özgürce, hafiflemiş olarak, gönlünce giyinip kuşanıp
Gönlünce salınmak ortalıklarda..
Bırakıp derdi kederi kışla geride
Bakmak hayata umutla,
Tomurcuklarla dolu yeni yarınlara..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Bazı Şeyler..

Bazı şeyler vardır,
Sorumluluktur, zorunluluktur..

Bazı şeyler vardır,
Nezaket kuralıdır, sosyal yaşamın parçasıdır
Olmasa da olur, ama olması iyidir.

Ve bazı şeyler vardır ki, gönülden gelir
Kendiliğinden yapılır..

Bir çocuğu sevindirmek
Sevdiğin birine süpriz bir hediye vermek
Çat kapı ziyaret etmek,
Çok sevdiğin lokmayı bölmek,
Kendinden daha çok karşındakine vermek..

Ve buna karşın;
Bir kucaklaşma, ağız dolusu bir gülüş,
Yürekten gelen bir teşekkür,
Gözlerdeki sımsıcak bir bakıştır
Her zaman en güzel karşılık..

Mutlu olmanın en güzel yoludur sevdiklerini mutlu etmek
Karşındakine özel olduğunu hissettirmek
Zorunlu olmadan gayret göstermek
Mecburiyetler olmadan içinden geldiği gibi vermek..
Yürekten geldiği, aklının seçtiği,
Kalbinin hissettiği gibi sevebilmek..
İşte budur aslolan, gönülden gönüle köprüler kuran..

20.06.2006 – 16.30

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Belki Yeniden..

Çok uzun zaman sonra
Sana araladım kalbimin kapılarını..
Kaldırdım kilitleri..
Arkasına yığdığım yığınları..
Özgürce gelebilesin,
Ulaşabilesin diye her bir kıvrımlarıma..

Setler koymadım..
Engeller oluşturmadım sana..
Yaşadığımız onca gönül yorgunluğuna,
Kalp ağrısına, yalnızlığa,
Umut olsun açılan kalbimin kapıları diye, aldım seni kuytularıma..

Gel.. Gör.. Bil istedim beni..
Yüreğimi..
Sev istedim sınırsızca..
Seveyim istedim pervasızca..
Yüreğimde biriktirdiğim, gizleyip sakladığım
İçimde büyüttüğüm sevdamı akıttım sana..

O toz pembe yıllarda,
İlk heyecanlarda,
Gözü karalıklarda
Ve ardından yıkılışlarda birlikte olamadık ama..
Yeniden dirilişlerde
En olgun, en deneyimli zamanlarda
En güzel çağlarımızda
Tanrı’dan diledim seni, birlikte mutlu olabilmemiz duasıyla..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Ben'den

Ben hiç utanmadımki sevgimden, kendimden
Sıkılmadım hiç seni sevdiğimi söylemekten
Korkmadım reddedilmekten!
Ben sadece sevdim,
Bıraktım kendimi sevgimin seline
Dolu dolu, yüreğimce
Bata çıka, güle oynaya dalgalandım.

Hiç saklamadımki sana olan tutkumu
Taptım sana içimden geldiğince
Sevdim seni yüreğim istediğince
Bu Ben’dim ve
Bendeki Ben olarak seviştim hissettiğimce.

Yoktu kaprisle harcayabilecek zamanım
Anlamsızca gurura feda edebileceğim tek bir An’ım
Kavgayla, hırla gürle çöpe atacak kelâmım!
Sen varsan bende vardım
Ve işte o andı en değerli kazancım, kârım..

Kime neydi ne yaptığım?
Kimin umrundaydı enayi sayıldığım?
Kim bilelir benden başka gerçek Ben’i?
Kim tutabilir o manyak, o çılgın içimdeki gizli Ben’i?

Yok canımıniçi..! Yok!
Olamaz böyle bir şey!
Hiç kimse! .. Hiç bir şey bana engel olamaz!
Bir Sen! Bir Tanrı’dan başka
Hiç bir şey kalp atışımı sonlandıramaz..!

Hesap vermem sevdamı kendimden başkasına,
Sana bile hatta!
İnanmam, kabullenmem, dinlemem hiç kimseyi
Bir yüreğimden ötesini..
Çünkü en iyi ben bilirim bendekini..

Hayat benim!
Acılarımda, sevinçlerimde,
Gün olup göz göz kanayan yaralarımda,
Kanatlandırıp uçuran aşklarımda, dostlarımda.!
Her şeyim bana,
İyisiyle, eğrisiyle bana..!
Hesabımda bana, sevdam da..
Seni bilemem AMA
Ben memnumum benden
Yolumu gönlümce çizmekten
Ve seni.. Böylesi sevmekten..!

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Ben'i Anlat..

Anlat sevgili anlat
Sendeki ben’i anlat..
Bir vakit sevdiğin
Sonra terk ettiğin ben’i..

Anlat..
Neydi sevdiğin, neydi hissettiğin?
Neydi gözünden, gönlünden geçirdiğin?
Sonra yüreğinden sildiğin?

Sendeki anılardan anlat
Kendi sözünden, kendi sesinden,
Kendi dilinden anlat..

Kalp atışındaki ben’i,
Yürek ağrındaki ben’i
Kalabalığındaki.. Yalnızlığındaki ben’i anlat..

Güldüren-ağlatan-öfkelendiren ben’i anlat..
Neydim ne oldum sen de ben?
Gel bir soluklan da,
Bir söz sendeki ben’i bana anlat..
Göremediğim ben’i,
Bilemediğim ben’i anlat..

Sen de kalanlar kadar
Aklındakiler kadar
Hissedebildiğin kadar..
Yeter ki bir yol anlat sevgili..

Özgül

[GooD aNd EvıL]

Ben Seni Sevdim..

Ben seni sevdim
Ben bir seni böyle sevdim…
Tutkulu.. Pervasız.. Çıkarsız..
Yalın, yalansız, dolansız..
Adına her ne aşk denirse işte öyle sevdim..

Ben bir senden uzak kalamadım
kokundan, dokunuşundan, gülüşünden vazgeçemedim
Bir sana kıyamadım…

Kelimeler dizildi dilime,
boğazımda düğümlendi sözcükler
Sustum! Bir seni kıramadım…

Yüreğime nice zehirler saldın!
Her bir ölümü bin defa sevginle yaşattın..
Ama olmadı işte.. Yapamadım…
Bir seni yüreğimden kovamadım…

Ben seni bencilliğinle,
Aramıza koyduğun bütün engellerinle sevdim..
Ben; beni sana yakıştıramadığını bile bile seni sevdim..!
Elimde değildi sevdim işte…

Ben bir sana sesimi duyuramadım…
Denize, doğaya, kuşlara, dostlara anlattım aşkımı,
Bir sana, yalnız sana doyasıya anlatamadım..

Ben bir sana taptım..
Bir sana dua ettim gönülden…
Bir seni diledim en derinden..

Ben seni;
Beni sevmen, beni sarman, beni duyman için sevmedim ki..
Ben seni olduğun gibi sevdim..
Ben seni içimden gelerek sevdim…
İhtirasla, coşkuyla, duyguyla sevdim.. aklımla sevmedim ki..

Seni, içimdeki çocuğun saflığı,
Hayatımın bildiğim bütün doğruları ve yanlışlarıyla sevdim!
Ben; beni tüketeceğini bile bile
Bir seni silemedim… Bir sana doyamadım! !
Bir seni terk edemedim…

Gönlüm bir sana aktı,
Yüreğim, bedenim bir sana yandı..! !
Öyle çok istedimki yakın olmayı.. bir sana, bir soluğuna..

İşte ben böyle bir aşkla sevdim..
Dolu dizgin, utanmasız, sınırsız, beklemesiz sevdim
Yanlışıyla, günahıyla, kahredişiyle sevdim.. Vazgeçemedim..

Şarkılardaki seni, şiirlerdeki beni sevdim..
Orman yangınlarıyla yanan beni,
Ulaşılmaz dağ doruklarında duran karanlıktaki seni sevdim…
Ben seni; bendeki aşkla sevdim,
Kendiliğinden, içimden geldiği gibi..
Yüreğimin bildiği, kalbimin gördüğü gibi sevdim
Ne bileyim işte kahretsin,
BEN; BİR SENİ BÖYLE SEVDİM
BEN; BİR SENİ HEP SEVDİM …

Özgül Özyılmaz