YaŞamin Anlami

[Bostandere]

Yaşam kaynağı sevgiyse eğer ve umut yarınları yaratacak direnç ise yüreklerde bu karamsarlık tohumları niye. Her yerde gözyaşı ve bu öfke niye.. yılanlar ve çıyanlar sarmışsa dört yanı hatta mazlumun üzerinde hakimiyet kurmuşsa yaban, silahın karşısında sapanlar mavzerin karşısında yürekler varsa insan direnci hiçbir zaman kırılmaz.

Umutlar sönmüşse yürekte ve hatta yerlerde sürükleniyorsa emekte, yumruklar sıkılmamışsa sesler ve sözler kısılmışsa, gözler sonsuzlukta kalmış ve bayraklar dalgalanmıyorsa göklerde yaşamın öfkesi sabretmektedir. Damarlarda durmuyor kan ve sabırlar dinginleşmiyor insan kendi olma olgusuna sarılmıyor, yaşam kendini yenide yaratmıyor her ölümde diye düşünülebilir herkes yada kınında duran kılıcını kuşanabilir insan bir karınca gibi çalışıp didinebilir insan, her güneşin doğuşunda gözleri ışıldayabilir insan fakat önemli olan birlikte bunların yaşam bulması. Eller kenetlenirse, yürekler birlikte çarpabilirse ve her güneşin doğuşunda insan toplulukları aydınlanabilirse ki yaşam o zaman yeşillenebilir. Dağlar ve orman gibi bütünleşebilirse, sevgi tohumlarından umut başakları aynı harmanda insan emeğiyle yeniden kotarılır ve birlikte pişirilip aşırılırsa bilin ki yaşam o zaman anlam kazanacak, yaşam o zaman anlamlar kazanacak.
Yüzyıllarca Anadolu harmanı sevgiyi emeği yoğurup yeniden doğurmadı mı, tabiat ana her baharın gelişinde kırları bayırları barış çiçekleriyle kuşatmadı mı, bereketini herkese daha adil dağıtmadı mı, umut nehirlerin denizlere kucaklaşması gibi insanları sarmadı mı o halde bu öfke ne diye?...
Gelin içimizdeki ayrılıkları atalım gelin halaya duralım ve yaşamı yeniden yaratalım. Nasıl mı? Her şeyi bir yerlerde aramayalım eğer ki biz bu topraklarda yaşıyoruz kardeşçesine o halde reçetesi de yüreklerimizde;
Topraklarını kaybeden ve her kıyımda yok olan Kızılderili insanı karşısındaki beyaza şöyle haykırmış... Beyaz adamın şehirlerinde sakin yer yoktur. Baharda yaprakların açılışını yada böceklerin kanat vuruşlarını duyacak yer yoktur. Ama bu belki de benim vahşi olmamdan ve anlamadığımdandır. İnsan eğer bir kuşun yalnız ağlayışını ve su birikintisi etrafında tartışan kurbağaların seslerini duymazsa hayatın anlamı nedir? Bir Kızılderiliyim ve anlamam. Kızılderili su birikintisi üzerine vuran rüzgarın yumuşak sesini ve yağmurun temizlediği yada çamın koku verdiği rüzgarın kokusunu yeğler.
Bu konuşma 1854de Kızılderili Şef Seattle tarafından halkının topraklarını satması istenmesi üzerine bir cevap olarak yazılmıştır.
Bugün bile beyaz adam özgürlük nidalarıyla her yerde kıyımlar gerçekleştirmekte ya biz ne istiyoruz ve ne cevap veriyoruz. Su birikintisi üzerine vuran rüzgarın yumuşak sesini ve yağmurun temizlediği yada çamın koku verdiği rüzgarın kokusunu mu yoksa her tetiğe dokunulduğunda ölümlerin kokusunu mu? Tercih sizin...

[CaKaLBoT]

saolasın