İstanbul Yalnızlığı

[CaKaLBoT]

İstanbul Yalnızlığı

Farzet ki bir bataklığa düşmüşsün
Kader seni bir yerlere doğru çekmekte
Sen istediğin kadar kaç bu yalnızlıktan
Yalnızlık sana gelmekte

O yalnızlıktır günlerin getirdiği
O hüzündür kalan bu günden yarına
Boşuna çırpınmaların, yakarmaların
Ne ellerine hükmün geçer ne ayaklarına



Yaşamak bir kör döğüşüdür amansız
Milyonlar bir seldir bu şehirde akıp gider
Bu yerde insanlar bin yıldan beri
Yalnız yaşadılar, yalnız öldüler

Bu şehirde bir pastır yalnızlık
Bir zincirde yüzyılların bıraktığı
Yum gözlerini daha iyi göreceksin
Seni çepeçevre saran bu yalnızlığı

Ve bir gün her şeye sen de alışacaksın
Dilin varmayacak yalnızım demeye
Unut artık bildiğin bütün şarkıları
Yalnız yaşa ve hazırlan yalnız ölmeğe

Ümit Yaşar Oğuzcan