Emİn BÜlent Bey

[CaKaLBoT]

EMİN BÜLENT BEY
Kulübümüzü kurma fikrinden ilk kez en yakın arkadaşım Emin Bülent'e söz etmiştim. O daha büyük sınıftaydı, okulu benden önce bitirmişti, bu yüzden yalnız tatil günlerinde buluşabiliyorduk.

Çalışmaları Asım Tevfik ile yürüttük grubumuzu genişlettik ve o zaman çok sorumluluk getirici bir iş olan kulüp kurma işimizi tamamladık. Emellerimizin düşünceden uygulamaya geçmesi sırasında yanımızda çalışan Asım Tevfik olduğu için onu, hala müzemizde sakladığımız sicil defterimizin iki numarasına, Emin Bülent'i de üç numarasına kaydettik. Aradan yıllar geçti. Güneş kulübünün doğmasına varan anlaşmazlıklar ve mücadeleler Emin'i çok üzmüştü, spordan ve sporcudan nefret ediyordu.

Öyle sanıyorum ki, bizi artık yalnız kişisel dostluk bağlıyordu. Galatasaray' lılık ortadan silinmiş gibiydi. Yıllar yeniden akıp gitti. Unutmayacağım bir kara gündü. Emin Bülent Göztepe'deki evinde son saatlerini yaşıyordu. Sayın eşi beni karşılarken, "Aman,bu defa çok fena göreceksiniz...İçeriye girmeden kendinizi alıştırın, yüzünüzden birşey anlamasın...". Aylardan beri ölüme karşı yaptığı çetin mücadele zavallı Emin' in aslan gibi bünyesini bitik hale getirmiş hem de ruhunu hırpalamıştı. Eliyle işaret ederek beni yanına çağırdı. "Ali Sami" dedi, "Şimdiye kadar içimde sakladığım bir duyguyu sana açıklayacağım:
"Benim hakkımı yediniz, 2 numaralı Galatasaraylı benim" ve gözlerinin feri bir an için tekrar parlayarak:

"Arkadaşlara söyle, hakkımı vermezseniz ruhum hepinizden davacıdır" sözünü ekledi. Emin hayatının son büyük hamlelerinden birini yapmıştı. Başı yana çevrildi, elleri yorganın üstüne dermansız düştü. Ben şaşırmış kalmıştım, Kulübünün sözünü bile ettirmek istemeyen insan bu muydu? Emin'in son arzusunu yerine getirmek için Asım'la görüştüm. Oda Emin'i çok severdi. Kulüp dertleri bizi birbirimize üç silahşörler gibi bağlamıştı.Asım Emin'i kurtarmak için canını verirdi, fakat Galatasaray' lılığını ifade eden bu belgeden vazgeçmeye razı olmadı, elinden gelmiyordu. Galatasaray kongresi, iş kendisine gelince,
bu iki emektar arkadaşın duygularını coşkuyla karşıladı, her ikisini de kulüplerine bağlılık açısından haklı görerek güzel bir sonuca vardı: Emin'de, Asım'da Galatasaray'ın 2 numaralı üyesi sayılacak; 3 numara kimseye verilmeyecektir. Fakat gerçekte öyle olmadı, Emin'in boş kalan yeri bir tek kişi değil,bütün Galatasaray' lılar bir anda duygularıyla doldurdular.

Emin Bülent Serdaroğlu'nun 'Senelerce beraber çalıştığımız ve HARP MEYDANLARINDA ŞEHİT DÜŞEN Galatasaraylı kardeşlerime' diyerek ve millet hıncını terennümde arslanlar gibi coşarak şehitlerimize ithaf ettiği meşhur şiiri...
Bu şiir Ulu Önderimiz Mustafa Kemal ATATÜRK tarafından da ezberlenmiş ve Emin Bülent'e iltifatlar edilmiştir...


DEV ŞARKISI
-----------

TÜRK'üm ben.
Oğuz nesli benim nesli vakurum,
Altaylar'a bağlar beni alnımdaki nurum.

Parlak güneşin doğduğu yerlerde doğan ben,
İlk ateşi içtimdi bir ARSLAN memesinden.
Şahin gibi cenk atları kişnerken uyandım,
Ejder gibi kaplanları boğdum oyalandım.
Yalçın döşeğim vardı küheylan yelesinden,
Aldımdı bu sert ismimi gök gürlemesinden.

TÜRK'üm ben.
Oğuz nesli benim nesli vakurum,
Altaylar'a bağlar beni alnımdaki nurum.

Emin Bülent SERDAROĞLU
(Vatan şairi ve Galatasaray Spor Kulübünün
2 numaralı kurucusu...)

--------------

KİN

Göster sema-yi mağribe yüksel de alnını ,
Dök kalb-i saf-ı millete feyz-i beyanını !
Al bayrağınla çık, yürü sağken zafer nüma ,
Bir gün şehit olunca sen, olsun kefen sana !

Ey makber-i muazzam-ı ecdadı titreten ,
Düşman sadası, sus, yine yükselme gölgeden !
Kafir ! Hilal-i rayet-i İSLAM' a hürmet et ,
Toplar boğar hitabını dağlarda akibet..!

Dağlar lisana gelse de anlatsa hepsini ,
Binlerce can dirilse de nakletse geçmişini !
Garbın cebin-i zalimi affetmedim seni ,
TÜRK'üm ve düşmanın sana kalsam da bir kişi..!

Ben şurezar-ı kalbimi kinimle süslerim ,
Kalbimde bir silah ile ferdayı beklerim .
Kabrinde müsterih uyu ey namdar atam !
Evladının bugünkü adı sade intikam..!

Emin Bülent SERDAROĞLU
-------