Benim Babam FENERBAHÇELİYDİ!! harika bi yazı...

[alexdesouza20.07]

Annesini kucuk yasta kaybetmisti. Babasi ise o daha ilkokul yillarinda futbolcu olmasini istemis Fenerbahce yaz okullarina gondermisti. Yaz okullari ile baslayan futbolculuk macerasi minikler ve yildizlar serisiyle devam etmisti. Yasitlarina gore iyi futbolu oynuyordu. Artik yasi gelmis Ve Fenerbahce Paf’a alinmisti.

Bu yillar icerisinde babasi oglunu hic yalniz birakmamis her macina gelmis, surekli olarak onu ve diger takim arkadaslarini desteklemisti. Hani denebilirdi ki sanki babasi once Fenerbahce miniklerin amigosu sonra yildizlarin amigosu olmustu.

Pafta isler degismisti surekli yedek kaliyordu. Diger arkadaslari kendisinden daha iyi ve daha yetenekliydiler. Babasi yine her macina geliyor yine Fenerbahceyi destekliyordu. Zamanla babasi Paf maclarina yalniz gelmemeye amcasiyla birlikte gelmeye baslamisti.

Hocasi calismaya devam et surekli hazir olman lazim derken babasi oglum Fenerbahce de yedek kalmak sereftir diyordu. Oysa o sari lacivert formasiyla sahada oynamak istiyordu...

Hafta arasi idman oncesiydi. Hoca her zaman ki hazirliklari yapiyordu. Telefon caldi acti. Takimin muzmin yedegi en yeteneksiz oyuncusu aglamakli sesiyle karsisindaydi.

-Hocam dun aksam babami kaybettim. Bugun idmana gelmesem olmaz mi?
-Basin sagolsun. Ne demek hafta sonuna kadar izinlisin.

Surekli yedek tuttugu oyuncusu zaten muhtemelen o haftada yedek olacakti takim icin bir kayip olmayacakti. Hemde bu acili gununde profesyonel bile olmayan bu gencecik insandan idman yapmasini beklemek hata olurdu.

O hafta sonu Fenerbahce Pafin 2 puan onundeki lig lideri bjk ile maci vardi. Oyunun son yarim saatine girilirken Fenerbahce 1-0 magluptu. Ilk once krampon bagciklarini kontrol etti. Babasi futbolcu kramponlarindan kendini belli eder demisti. Sonra tozluklarini tekmeliklerini sortunu ve sari lacivert formasini kontrol etti...Hocasinin yanina gitti.

- Hocam bugun cok oynamak istiyorum beni oyuna sok dedi. Hoca duymamazliktan geldi. Israr etti. Bu sefer hoca

- Otur yerine diye azarladi. Artik macin son 15 dakikasiydi butun cesaretini topladi ve hocasina bir kez daha yalvardi.

- Hocam ne olur beni oyuna al eger oynayamazsam futbolu birakacagim soz sana bir daha topa vurmayacagim. Hoca dusundu. Zaten galip olmanin verdigi avantajla besiktas defansa cekilmis bu gencecik cocuklarla da defansi asamiyordu. Bir forvet almak belki en azindan bir adam daha eksiltirdi. Zaten son on dakikaydi. Birde cocugun hafta ici yasadigi aci vardi en azindan hem moral olacakti hemde oyuncuyu kazanabilirdi. Hocasi en yeteneksiz gordugu oyuncusuna son taktigi verdi.

- Gir ama eger oynayamazsan futbol hayatin biter ona gore...

- Sagol hocam...

Oyuna girdi firtina gibiydi. Her attigi pas yerini buluyor her top ayagina gecisinde yeni bir atak oluyordu. Arkadaslari neredeyse butun toplari ona atmaya baslamislardi. Rakibin defans duzeni bozulmustu. Nitekim yaptigi ortalarindan birinde takimin sol acigi kafayi vuruyor ve golu atiyordu. Mac berabere olmustu. Fenerbahce golle beraber daha cok saldirmaya baslamisti. Artik macin son dakikalariydi. Top ayagina geldi. Ayagin iciyle ilkin duzeltti ve kaleye bakti. Sonra kaldirdi kafasini gokyuzune ve tekrar kaleye bakti cekti sutunu. Top kaleye girdiginde butun arkadaslari kostular sarildilar. Santra yapilir yapilmaz da mac bitti. Macin bitmesiyle butun arkadaslari hocasi Dereagzinda ki herkes etrafinda sevinc yumagi olmustu.

Uc saat sonra aksam oynanacak A takimi maci herkes cikarken soyunma odasinda bir tek o kalmisti. Hocasi farketti ve yanina geldi. Asil merak ettigi ise ne oldu da bu takiminin en kotu oyuncusu boyle bir harikalar yaratmisti...

- Bugun mukkemmeldin. Eger bundan sonra da boyle oynarsan Turkiyenin en buyuk yildizi olursun...Keske daha once de boyle oynayabilseydin dedi. Yasli gozlerle hocasina bakti.

- Hocam babami her mac tribunde gorurdunuz. Hatta son maclara amcamla birlikte gelirdi. Onun Fenerbahce maclarinda nasil tezahurat yaptigini da bilirsiniz. Babam seker hastasiydi hocam, bundan iki ay once gozleri gormemeye basladi o yuzden maca amcamla geliyordu. Bir dakika dahi beni Fenerbahce Pafinda sari lacivert formayla seyredemedi. Bugun beni seyrettigini dusundum hocam. Cunku benim babam FENERBAHCELIYDI...

Ismini yazmadigim bu futbolcu bugun 30 yasinda ve soma-antep-maras- manisa-goztepe takimlarinda top oynadi ve hala daha ismini yazmadigim bir super lig takiminda top oynuyor.

++++REP+++++
EMEĞE SAYGI

[kasirga78]

gerçekten yazıyı okudum tüylerim diken diken oldu FENERBAHÇELİLİK ruhu bu işte teşekkürler nic.

[cİHAn]

sağolasın.içim bi acayip oldu.

[umit54]

evet kardeş emeğine sağlık.duygu yüklü bi yazı.hangi futbolcu acaba?merak ettim.

[ege10]

Teşekkürler.