Sadece kendime yetecek kadar bir ben...

[bluekeys™]

........İlk önce farkına varamadığım ama sonradan gerçekten dostum olduğunu farkettiğim insanlar da oldu hayatımda, dostum bildiğim ama sonradan sadece arkadaş olduğunu farkettiğim insanlar da...

.......Eksik bir çocuktum ben. Bilmezdim mesela bütün çiçeklerin adlarını ve kokularını…
İnsan kusurlarım vardı benim de hepiniz gibi.
İnsan kusurlarım vardı her soluk alışımda insan olduğumu hatırlatan.

.......Konuşurken beş yaşındaydı bakışlarım, kaç yüzyıl yaşadım satırlarda saymadım.

.......Utangaç bir çocuktum ben. Saklardım yazdığım bütün şiirleri annemden, kızarırdı yüzüm güzel sözler söylediğinizde ve bilmezdi babam yağmurda ıslanan küçük bir kızın tedirgin bakışlarına ağlayabildiğimi.

.......İnsanlar vardı hayatımda; cahili, alimi, köylüsü, şehirlisi; zengini ve fakiriyle... İnsanlar vardı kendi gözlerinin gördüğü kadarıyla bilen, düşündüğü kadarıyla anlayan.

.......Mutsuz bir çocuktum ben. Umutsuz değildim ama. Bir tek hüznü yakıştırırdım yüzüme. Hesabı peşin ödenmiş hayatlara özenmezdim…

.......Minnetim olmazdı dünyada hiçkimseye, beni aşka ve hayata.çağıran bir çift gözden başka
.......Ve başka birşey beklemezdim hayattan, sadece kendime yetecek kadar bir ben bıraksaydı bana…