|
12-07-2006, 02:36 PM
|
#1 |
|
Daimi Üye
 
Üyelik Tarihi: Oct 2006
Mesajlar: 582
Teşekkür Etme: 216 Thanked 134 Times in 73 Posts
Üye No: 20196
İtibar Gücü: 1564
Rep Puanı : 7760
Rep Derecesi :
  Cinsiyet :
|
SeslenİŞ
Ey gönül devletinin ebedi misafiri Sen ki aşk ülkesinin kalbimdeki sefiri Şairde kelimeler ve neyzende ney güzel Benimse yüreğimde sen güzelsin ey güzel Sen yüce dağlarda açan taze bir yaban gülü Bense çorak toprakların güle hasret bülbülü Ateşe ver gönlümü sevdan ile tutuştur Bu aşk kor bir demiri çıplak elle tutuştur Bazen ay kadar parlak bazen zifiri kara Bazen pürüzsüz bir ten bazen kanlı bir yara Bir ceylan kadar ürkek bir kaplan kadar vahşi Bir şeytan kadar zalim bir melek kadar yahşi Gönül hanemde hükmün sürecektir bir ömür İkimiz de insanız; sen elmassın, ben kömür Kahrolası yüreğim sevdi seni bir kere İmkanı bulunsaydı kalbimi yerden yere Sevmesin seni diye acımadan vururdum Karı alevlendirir, güneşi dondururdum Sevmiyorsan bu kalbi ateşim ol yanayım Yine bana düşman ol bense senden yanayım Alev saçıyordun sanki yanmıştı içim dışım Gözlerini gördüğümde eriyordu bakışım Damarımda kanımdın, ciğerimde nefestin. Damarımı kuruttun ve nefesimi kestin Sen her savaşta galip, ben her sevdada mağlup Sende zafer sabahı bende hazin bir gurup Sabah birkaç dilim ekmek yanında bir soğuk çay Gece birkaç damla hüzün, ürperti ve dolunay Aşık fena yanıyordu oysa habersiz maşuk Yüreğim çağıldıyordu heyhat dilim uyuşuk Birden çözüldü dilim şelale akıyordu. Ne çare ki ateşin suyumu yakıyordu. Benim başımdakine karşılıksız aşk denir Bedeli ömür boyu mutsuzlukla ödenir Oysa bir gülümsemen dünyalara değerdi Bu divane aşığın sana boyun eğerdi Kararımı vermiştim sevmeyecektim seni Güneşe yazdıktan sonra buzullarla ismini Viran etmiştir sevdan kim bilir kaç gönülü Kim bilir kaç yürekte senin aşkın gömülü Kara yazı yazılmış, yolumu bağlamışlar Hikayemi duyanlar oturup ağlamışlar Sen seviyorsun diye İstanbul’u severdim Şimdiye kadar benden ne istedinse verdim Sen gözümden akmayan nazenin bir damlaydın Seher vakti güneştin, ayın on dördü aydın Sen bunları bilmiyordun yaşıyordum aşkını Sen Kaf Dağı prensesi, ben sevdanın şaşkını Ben unutulmaya mahkum karanlıklar delisi Oysa sen bin bir gönülün rakipsiz sevgilisi Hayalimde sürekli sen dilimde daima adın Gözlerimin önündesin yeşil gözlü güzel kadın Kelime için şiir, nefes için ney güzel Benim içinse yalnız sen güzelsin ey güzel Asırlarca yaşasam asır geçse aradan Yine unutturmasın seni bana Yaradan .....ALINTIDIR.....
__________________
  |
|
|
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Threaded Mode