uyuyamaz oldum

Artık uyuyamıyorum 3- 4 saatlik uykularla yaşıyorum. Yatağım mezar, yatağım ölüm bana. Kabuslar görüyorum, ağlıyorum. Ne geceme nede doğan günüme hükmüm geçmiyor. Çırpınıp duruyorum sevdamın içinde, çırpındıkça batıyorum, her geçen gün birazdaha dibe vuruyorum. Can çıkmadıkça umut kesilmez ya... ben hep küçük umutlar buluyorum. Düşünmek, hayal edip istemek yapmanın yarısıdır ya ben hep düşleyip, hayal edip, istiyorum.

Bu kadar zalim olamassın sen. İkimizi budenli yağmalamaya hakkın yok. Senin yüzünden gözlerim yağmur bulutuna döndü. Benim aşkım serseri değil. Ya gönlümü bana geri ver yada benim ol.

Yüreğim ateşle doldu, ilikleime kadar yandım, yakıldım.Can ülkem yağmalandı. Mum gibi eriyorum. Sanki beni geceleri yakıyorlar, gündüzleri öldürüyorlar. Ayrılığın hücumuna karşı duracak gücüm kalmadı. Nerede akıl? Ki bilgimi elime alayımv eya düşünüp taşınayımda aklımı başıma topllayayım. Şimdi aklım da gitti, sabrımda... Hatta belki sevgilide !...

Oysa seninle başladığımızda, bütün sevgileri söküp attım içimden. Varlığımı yanlız sana verdim ben. Teslim oldum. İlk olarak sevdan mıh gibi saplandı yüreğime, sonra her bir cümlen, her bir hareketin, her bir dokunuşun işlendi bedenime ruhuma. Ve tek bir gün pişmanlık duymadım. Bir tek gün bile keşke aşkınla sarhoş olmasaydımda sevinçle ateşlere atılmasaydım,ateş tepeden tırnağa sarmasaydı beni. Bütün vicudum kıpkırmızı olmasaydı demedim. Ben seni olduğun gibi sevdim. Sana başka anlamlar yüklemedim. Ben bir ütopya kurmadım belleğimde. Sadece sende olanı sevdim. Sen rüyalarım kadar sadeydin. Ben bu sadeliği sevdim.

"Kaç git, kurtar kendini be kadın" diyorsun. Beni ittikçe bana dahada yaklaşıyorsun ve ızdırap çekiyorsun. Ben henüz gitmemişken, gerçekten yanında ve dokunabilecekken bana neden hayalimi seçiyorsun. Korkma!... İzin ver bu kadar yaklaşmışken sana,dokunabilmişken yüreğine ve hissettirebilmişken sana sevmeyi ve sevilmeyi bırak devam edeyim. Bu ipek'si dokunuştan kaçma.

Kaç git demek yüreklilik değil. Gitmek, kaçmak cesaret değil. Unutma ben cesur yüreğim, savaşçıyım. Bu kadar yakınken kaçmak niye? seni yaşamak beni yaşamak bu kadar güzelken azap yolunu seçmek niye? Aşkımız büyülü ve sıcakken kendimizi asmak niye?

Ben bir aşığım. Sana aşık!...

Aşık diye ateş kesilen, hararetle koşup giden, yanıp yakınan ve alev gibi yücelip başı çeken kişiye derler. Bir an bile işin sonunu düşünmez, yüzlerce cihanı yakarda hiçbirşeye aldırış etmez.

Hiç bir şeyden anlamaz. Zerre kadar şüphe tanımaz. Onun yolunda iyide kötüde birdir. Çünkü aşk gelince ikiside kalmaz.

Aşık nesi varsa oynar, elden çıkarır. Aşık yanar, yakılır, erirde sesi çıkmaz.

Aşk ateştir burda, akıl ise duman. Aşk geldimi akıl durmaz, kaçar gider. Aşığın işi akılla değildir.Her ne varsa alemde aşktan meydana gelmiştir. Sende aşka düş, sarhoş ol, başını bile feda et. Yoksa akıl gözüyle bakanlar ne başını görebilir aşkın, nede ayağını.

Aşk hür insan işidir. Hür olmayı gerektirir. Sende bir kez olsun hür olmayı dene. Tıpkı benim hür olduğum gibi!...

Emeğine sağlık kanka