İş yerine şov yapmak

[CaKaLBoT]

Sıradan hatta yeteneksiz insanların, siyasetten iş dünyasına kadar yaşamın her alanında, kendilerine özgü metotlarla yer açtıklarına, oradan çıkıp öbür tarafa kendilerini aynı başarıyla sattıklarına sıkça şahit oluyoruz.

Çıplaklık o kadar belirgin ki, zaten herkes görüyordur diye "Kral çıplak" diyemiyoruz. Belki de söylediğimizde dinlenmiyoruz. Bu konuda çaresizliği öğrenip, sessiz kalmayı tercih ediyoruz.

Bu sıradan ama hırslı insanların içinde kötülük tohumları olanlar da aslında kendilerinden daha iyi olan diğerlerini, ince ince uğraşarak nasıl da yok ediyor. İyileri, bazen koalisyonlar kurarak ya da bireysel olarak duygusal tacizle (mobbing) yıldırıyor, onları oyun sahasının dışına atıyorlar.

Bazen de hiç güçlü meslektaşları veya rakipleriyle uğraşmadan, doğrudan kendilerini allayıp pullayıp yukarıya oynuyorlar. Tepe yönetimle arkadaşlık kuruyor, gösterişli faaliyetlere imza atıyor, başarılı işlerden ustaca sebepleniyorlar.

Meydanı boş bırakanlar

Kabul edilmesi gereken bir gerçek var; işyerinde bile çoğumuz yaptığımız işin benimsenmesini ve uygulanmasını sağlayacak olan sürece, yani iç-pazarlama ya da iç-iletişime, yeterince önem vermiyoruz. Ne yapıldığı kadar nasıl sunulduğu da önemlidir. Sadece işe ya da sadece sunuşa odaklanmak, sonuçta aynı derecede yanlışı doğuruyor. Belki iş yapanlar, üretenler katkılarını sürdürüyor, şovmenler şirkete, topluma uzun vadede daha çok zarar veriyor. Ancak bu kişilere meydanı boş bırakanlar da kabahatli, onların şovunu bıkmadan izleyenler de.

Yeniden şibumi

Geçen sene yaşamını kaybeden Dr. Rodney William Whitaker, namı diğer Trevanian’ın Şibumi’sine bugüne kadar ne kadar çok yazıda işaret edilmiştir kim bilir. Yönetim bilimcileri, yaşam koçları, biblioterapistler v.b. tarafından son yıllarda yeniden keşfedilen bu romanda Trevanian, sıradan insanların tehdidi üzerine yazılabileceklerin en güzelini yazmış.