Sabriye Kavuncu

[F.S.Mehmet1453]

Aşk Seni Affetmeyecek

Aşk seni affetmeyecek
Boynu bükük anıların olacak dünden kalan
Voltalar atamayacaksın dilediğince
Suya karışmayacak gözyaşların
Güneşle buluşmayacak dokunmaya kıyamadığım yanık tenin

Aşk seni affetmeyecek
Bir solgun çiçeğe su verememenin aşağılık duygusuyla kalacaksın
Derin bir kuyunun içinde avazın çıktığı kadar bağıramayacaksın bile
Kalbini sade bir organdan sayıp
Ruhuna ruhsuzluk katacaksın

Aşk seni affetmeyecek
Bazen susup bazen konuştuğun sözlerin de olmayacak aşka
Sen sevemeyeceksin kendinden başka
Ve zamanın altında kalıp
Mezar olacaksın
İşte o zaman sen benim sevdiğim olmayacaksın

[F.S.Mehmet1453]

Beyaz

Ağlamaktan kirpiklerimin gözlerime küstüğü,
Rengini yitiren yorgun ve puslu ala gözlerime
Yalnızlığımın karası düştüğünde karar verdim beyaz yaşamaya.

Gündüzdeki karanlıları
Gece rüyalarımda beyazla yoğurdum
Yoldaş ettim onları.

Savaşlarda barış olsun diye gösterdiğimiz bayraktaki beyazı,
Son yolculukta, son kostüm olarak giyeriz terk ederken dünyayı.

Güneşin rengiyle eşdeğerken
Tarladan soframıza geldiğinde yediğimiz ekmeğin gölgesi de beyaz.

Zifaf gecesine girmeden giydiğimiz
Her genç kızın rüyası gelinlik
Aynı gecede namusa serilen çarşaf beyaz.

Gece, karanlığı ışıtan ay dede
Gündüz, göklerde uçuşan bulut beyaz.

Bayram günlerinde delikanlıların giydiği fiyakalı gömlek beyaz.

Acısı, kanayan bir yara olan ayrılığın simgesi güller,
Gözyaşımızı sildiğimiz kağıt mendiller,
Baharın müjdecisi, aşk falı baktığımız papatyalar beyaz.

Hırçın denizin sahile vuran köpükleri
Güvertedeki subayın çaktığı selam
Barış temsilcisi güvercinler beyaz.

Bir kar tanesinin mevsime attığı imza
Hiçbir zaman üşümeyen kardan adam
Yollardaki şeritler
Adana’da yetişen pamuk
Van canavarina kardeş kedimiz beyaz.

Yazdigim sekseninci şiirim,
Yolun sonunda görmekten korktugum mezar taşim
Zamana yenik düşen saçlarimdaki aklar beyaz.

[F.S.Mehmet1453]

Bir Çocuk

Uzaklarda bir çocuk
En güzel çocuk edasıyla gülümseyen
En inatçı çocuk edasıyla direnen

Dört duvar arasında
Karanlıkta kalmışken ben
Çıkan son silüet
Işıkları kapatırken
Kaderime değil ama
Karanlığa razıyken
Dört duvarıma daldın sen
Bendeki sevdadan geçerken
Bir uğradın
Fahişe yüreğimde konakladın

[F.S.Mehmet1453]

Dört ayakları vardı

Kendine has;
Kimi zaman bir ahşap, kimi zaman bir plastik
Kimi zaman da demirden bir çehreydi suratsız yüzü
Kaç kıç kokladı
Kaçını taşıdı omuzsuz sırtında
Kaç tanesini devirdi deri kılıfında.

Kimi zaman bir kahve çemberinde
Masaya kardeş oldu,
Kimi zaman lüks bir restauranda beyzade kimlikler
Veyahut bir bar köşesinde kaçamak bakışların ikameti.

Ayakta kalanlara hep uzak
Makamını kaybedenlere tuzak oldu
Bizim sandalye.

[F.S.Mehmet1453]

Fahişe Yüreğim

Yüreğim küçük fahişe
Bedenim kutsal rahibe

Ne sevmekten vazgeçer fahişe yanım
Ne sevişmekten bedenim
Ne inkar ederim sevdiklerimi
Ne de pişman olurum seveceklerimden

Ben de sevdim uzaklarda bir çocuk
Fahişe yanıma sığdırdım bedenini
Bedenime sığdırdım yüreğini

Sözünde durmadı dört nala koşan kısrak gönlüm
Bir çift göze
Hayaldeki bir çift söze
Dağların arkasına gömülmüş
Parlak bir yıldızken
Yollarda yoldaşken sönmüş
Sevinirken çoğalmış
Üzülürken azalmış
Bir çocuk

Uzaklarda bir çocuk
En güzel çocuk edasıyla gülümseyen
En inatçı çocuk edasıyla direnen
Dört duvar arasında
Karanlıkta kalmışken ben
Çıkan son silüet
Işıkları kapatırken
Kaderime değil ama
Karanlığa razıyken
Dört duvarıma daldın sen
Bendeki sevdadan geçerken
Bir uğradın
Fahişe yüreğimde konakladın

[F.S.Mehmet1453]

Kara

Sevdanin bile en yücesini kara kilmişlar
Kara kapli defterlere sigdirmişlar bilinmeyen sirlari
Kardaki beyazin sogunu, kara kiş bilmişler

Kara diye irklari ayirmişlar
Bir parmak üstteki beyazlardan
Yürekteki güçleri arda birakip
Bileklerdeki karalara sarilmişlar
Kimi yüregi kara insanlar

Kara çarşafa bürümüşler
Sen kadinsin anlamazsin
Kapat saçini, bacagini ve düşünen taraflarini
Deyip karalara kara çalmişlar

Ölümü de sigdirmişlar kara günlere
Soguk yüzünü ölümün, karaya eşdeger biçmişler
Sikintili, zor, meteliksiz ve bir de sevgisiz günleri
Kara gün ilan etmişler

Bir de unutmamişlar kara gün dostlarini
Sarildiysa sana bir çift sicak el
Bu ellerin kara günlerdeki dost elleri oldugunu bildirmişler

Evladini kaybetmiş analara, babalara
Yavukluyu özleyen yarlara
Çiçege hasret kelebekler gibi
Mutluluga hasret tüm insanlara karalari baglamişlar

Ardindan nice türküler yaktigimiz
Geciken kara trenlerimiz
Kara kaşli, kara gözlü
Yüregi yürekli Türk insanimiz

Ekmegimize azik, bir dirhem zeytinimiz
Nicelerini nezninde kabul eden kara toprak
Görmemizi engelleyen tek renk
Ne suçun vardi senin de
Bütün bu kötülükleri sana etmişler terk.

[F.S.Mehmet1453]

Kentin Gözyaşları

Martın ilk damlaları düştü
Güneşin vedasında bir bayram günü
Yağmur altında mendil satıyordu bir çocuk dilenmemek için
Ve kendini kaybetmişti bir genç kız bilmediği sokaklarda

"son sefer, kalkıyor" diye bağırıyordu kahya avaz avaz,
Bir kadın kocasının kolunda engin hayellerle adımını atıyordu vapura
Vapur köprü, vapur nefes,
Vapur bir ekmek lokması oluyordu dingin sularda
Ve kendini kaybetmişti bir genç kız bilmediği sokaklarda

Simidin yanında peynir satıyordu seyyar denilen satıcı
Seyyar olmayanlar kadar çok kazanmasada
Yağmura eşdeğer ter akıtıyordu helal lokma için
Oltasına takılırsa karnı doyacaktı balıkçının
Bakla falına inanırsa insanlar gülecekti çingenenin yüzü
Ve kendini kaybetmişti bir genç kız bilmediği sokaklarda

Gün kaybolup gece başlayınca
Çirkeflikler kare oluyordu sayıların üstünde
Sarhoş bir sürücüden rüşvet alıyordu yol kenarındaki şişman adam
Altında araba, başında dam, koynunda karı oluyordu çalıp çıpanın

Ötelediğimiz duygular vardı yosma kokan kaldırımlarda
Bir tineci çocuk "abi yüz bin liran var mı" derken
Ülke manzarasındaki yerini o da alıyordu hasbel kader
Bedava olan havayı soluyamaz olmuştu bilmediği sokaklarda kaybolan genç kız

Eskilerden kim kaldı ki,
Kalan bir kasap hamdi
Onun da dükkanının önünde
Her geçen gün daha da aç yalanıyordu bizim tekir kedi

Yağmur en ağlamaklı haliyle düşüyordu kucaklaşırcasına toprağa
Bir şair metelik girmeyen cebini
Sevindirmek istercesine şiirlerini satıyordu
Caddenin kuru kalabalığında

Yağmur dinmek üzeyken, güneş parıldayarak gözyaşlarını siliyordu
Kendini kaybeden kız
Aradığı sokağı meteliksiz şairin dizelerinde buluyordu

"Sen ki;
Kendinden kaçarken
Kendine toslayarak bulursun ancak kendini"

[F.S.Mehmet1453]

Kırmızı

Akşam vakti gök kırmızı
Kıllarını aldığım kollarım kırmızı
Şarap niyetine içtiğim vişne suyum kırmızı
Savaşlarda su gibi akan kanlar
Yüreklerde bıraktığı acılar
Yitirilen aşklardaki kahramanlar kırmızı

Boynumdaki atkım
Sırtımdaki çantam
Ayaklarımdaki papuçlar kırmızı
Ayrılığın ardında süzülen gözyaşım kırmızı
Güllerin çoğu
Mezarlıktaki karanfiller
Mezarın altındaki cehennem kırmızı

Pazardan aldığım domates kırmızı
Yemeğimdeki biberim
Yeni yılda giydiğim donum
Geçilmesi yasak olan ışıklar kırmızı

Ateşli *******in sembolü
Şehvetli dudaklar
Dudaklardaki boyalar
Boyalardan çıkan yalanlar da kırmızı

Gökkuşağının yedi renginden biri kırmızı
Masum köylü kızının yanakları
Tokat yiyen bir kadının suratı
Rüyalarımda gördüğüm spor arabalar
Radyomda yanıp sönen ışıklar kırmızı

Zifaf gecesindeki namus kırmızı
Sevdalıya atılan oyalı mendiller
Uğruna nice canlar verip
Bedenden öte bildiğimiz
Gökyüzüyle kardeş bayrağımız kırmızı

Cigaramın ucu kırmızı
Sevdasından kor olmuş delikanlının yaktığı ölüm ateşi
Ardında bıraktığın
Şu küçük kızın yüreği
Hepsinden daha sana kırmızı
Kalbimdeki emanetin de hala kırmızı

[F.S.Mehmet1453]

Korkularimdaki Ben

Tutamiyorum yillari avuçlarimda,
Giden her yil, bir iz birakiyor saçlarimda.

Üzüntülerim, belki sadece gözyaşlarimda,
Sevinçlerim kahkahalarimda.

Takvim yapraklari bile kalmiyor duvarda
Biten her günün sonunda,
Yirtip attigimiz takvim yapraklarina yansiyor yaşamdaki kavga.

Önce, soluyor pembemsi olanlar,
Sariya çaliyor renkleri.
Işildayan gözler
Birakiyor çerçevelere kendini.
Sevgiyle, aşkla, dolu olan kalplere
Yasaklaniyor heyacanlarin en güzeli.
Önce, heyecandan yerinde duramayan ayaklar,
Kendini her daim soguktan ve sicaktan saklar.
Cabasidir, titreyen eller ve parmaklar.

Canin bogazdan gelmedigini anlarsin yaş ilerledikçe.
Bir gün bindiginde bir otobüse,
Onbeşinden bir delikanli sana yer verince;
Anlarsin saçlarindaki beyazin yerini,
Titreyen ellerini,
Tilsimini kaybeden gözlerini,
Ve artik yorulan bedenini,
Bir de anilarindaki seni...

[F.S.Mehmet1453]

Rengi Kaçan Düşlerim

Bir elimden ölüm
Bir elimden tutmuşsun sen ey aşk

Günahlarıma kattım seni
Toprak edip
Yokuşlarımda sürdüm
Yağmur olup Temmuz’da yağdım tepene
Kimi zaman gönül gözümde gölge oldun
Kimi zaman gölge ettim seni sabahsız karanlıklarda
Aydınlık oldun sol yanımda
Sağ yanımı öksüz bıraktın

Ecelimde ter oldun
Varlığında yok
Yokluğunda el oldun

Çoğalan sevdalarım var içimde
Avuçlarını öpemediğim *******
Başımın ucunda solmuş kırmızı bir karanfil
Elimde,
Belki hatırlamazsın bile
Senden kalma mavi bir anahtarlık
Bir de rengi kaçmış çorap
Mutfağımda sevdiğin böreğin kokusu
Günlerdir,
Günlerdir yıkamaya kıyamadığım kokunun sindiği çarşafım
Selam gönderiyorlar

Çok sıfır yenildim sana
Gittin ya
Sebebini anlayamadığım gün
O gün bu gün cömert davranıyor yokluğun bana....