Osman KAYA

[F.S.Mehmet1453]

Ağladı 2

Efkar Tepesine geldi hayali
Boğazıma sarıldı da ağladı
Yıkılmış bedeni perişan hali
Öldü öldü dirildi de ağladı

Kızarmadan koparılmış nar gibi
Mayısta kurumuş bir pınar gibi
Yıldırımlar çarpmış dev çınar gibi
Düştü yere serildi de ağladı

Görmesini bilen göz aptallaştı
O nasıl damlaydı o nasıl yaştı
Yanaklarındaki dereler taştı
Göz arkları yarıldı da ağladı

Öyle donup kaldım taş kesildim taş
Açtı kollarını dedi gel yaklaş
Dedim utanırım gelme uzaklaş
Sözlerime darıldı da ağladı

Ne bir selam ne bir mektubun değdi
önlün nerelerde ve kiminleydi
Yıllar önce aklın fikrin nerdeydi
Sitemiyle kırıldı da ağladı

Tanıdım karşıdan yürümesini
Okşadım saçını duydum sesini
Aşkın kenetleşmiş kelepçesini
Sıktı sıktı yoruldu da ağladı

Gördüm Efkar Tepesine çıktı da
Seyretti Artvin’e baktı baktı da
Çoruh Nehri gibi aktı aktı da
Karadeniz duruldu da ağladı

[F.S.Mehmet1453]

Ayağı

Kısıtlıdır değerlendir zamanı
Konuş yere bassın sözün ayağı
Eğer gerçek sevmiyorsa oğlanı
Geri geri gider kızın ayağı

Dolular yok olur boş gelir geçer
Güçler sona erer iş gelir geçer
Sonbahar can verir kış gelir geçer
Basar ilkbahara yazın ayağı

Yastık battaniye dışarı atar
İçiçe kilitli odada yatar
Cuma akşamları inadı tutar
Oynamaz yerinden Lazın ayağı

Bacı kardeş valideler pederler
Vadesi dolunca o gün giderler
Görenler Osman’ı çok mutlu derler
Hiç de öyle değil kazın ayağı

[F.S.Mehmet1453]

Benim

Kendine bilgiçlik taslayacaksan
Vurma neşterini yarama benim
Hazreti Muhammet Mustafa olsan
Girme Tanrı ile arama benim

Sıcak mı cehennem ben gireceğim
Tanrının evidir ben göreceğim
Benim hesabımı ben vereceğim
Karışma zarara karıma benim

İstemem cennetten ne ev ne arsa
Cezamı o verir ne suçum varsa
Tanrım beni başka kula sorarsa
Ben de kulum gider zoruma benim

[F.S.Mehmet1453]

Bu Sevda

Bir dağı bir duman nasıl sararsa
Kapattı başımı sardı bu sevda
Irmak bir ovayı nasıl yararsa
O şekil bağrımı yardı bu sevda

Siyah saçlar topuğunda dizinde
Şiir yazar ayağının izinde
On altı on yedi on sekizinde
Büktü bellerimi kırdı bu sevda

Osman dertler için tapulu arsa
Tanrı bana vermiş ne bela varsa
Aç kurt bir sürüye nasıl dalarsa
Saldırdı içime girdi bu sevda

[F.S.Mehmet1453]

Büyüdük

Göllerinde yüzer yaban kazları
Yaylalarda turnalarla büyüdük
On yedide gelin ettik kızları
Davullarla zurnalarla büyüdük

Alev alev al kirazlar dal verdi
Fasulyeler sırık sırık yol verdi
Nohut çiçek açtı mısır kol verdi
Ekinlerle tarlalarla büyüdük

Çamurun içinde suyun içinde
Doğduk aynı günün ayın içinde
Aynı toprak aynı köyün içinde
Biz beraber nazlı yarla büyüdük

Paramız yetmezdi ilaç almazdık
Ölür gider hastahane bilmezdik
Doktor yoktur diye hasta olmazdık
Yalınayak yağmur karla büyüdük

[F.S.Mehmet1453]

Cesedimi

Denizdeyim kıyısı yok limansız
Yanaştır karaya çek cesedimi
Ne kan koydun ne can koydun imansız
Balıklar yiyecek bak cesedimi

Nasıl bağlanmışım bir tek bakışta
Ört üstüne beni karda yağışta
Yeter ki üşüme sen karakışta
Tutuştur ocakta yak cesedimi

Bir sözleşme yapacağız seninle
Bu cinayet değil sen beni dinle
Önce parça parça doğra elinle
Sonra saçlarınla dik cesedimi

[F.S.Mehmet1453]

Dağlar

Aşkın tarihinde bu böyle yazar
Ayırmış Aslı’dan Kerem’i dağlar
İzmir’den Artvin’e kılayım nazar
Eğilin göreyim yarimi dağlar

Düşmüşüm içine gurbet bir kuyu
Tükenmez gözyaşım biter kar suyu
Anasından ayırmayın kuzuyu
Kanatmayın benim yaramı dağlar

Yolcu olsun sıra sıra bulutlar
Varsın selam versin yara bulutlar
Kalksın tepelerden karabulutlar
Nerdeyim bileyim yerimi dağlar

Şehirle yok oldum köyle tükendim
Ben böyle yok oldum böyle tükendim
Vadi vadi yayla yayla tükendim
Bitirdi yoğumu varımı dağlar

[F.S.Mehmet1453]

Dağlarım

Vadisinden doruğuna kar olmuş
Hep bahar olsaydı keşke dağlarım
Tipi vurmuş yanakları mor olmuş
Her mevsim bir güzel başka dağlarım

Bin sabırla bekler Temmuz ayını
Çoban Hasan göle döker koyunu
İçer buz kesilmiş kaynak suyunu
Bin değer villaya köşke dağlarım

Yaylalar boş oğlağı yok kuzu yok
Gelini yok oğlanı yok kızı yok
Çökeleği kaymağı yok tuzu yok
Düşürür ozanı aşka dağlarım

[F.S.Mehmet1453]

Doğdular

Büyük şehirlerde çocuklarımız
Kuyruklarda sıralarda doğdular
Kuşlar yuva yaptı yavru çıkardı
Bizimkiler kiralarda doğdular

Vadesi gelmeden alındı canlar
Gencecik boynuna ip takılanlar
Kanlı Sivas sende dün yakılanlar
İmranlı’da Zara’larda doğdular

Gerektiği yerde kanın da aksın
Kişilik onurun taşıyacaksın
Amaç insan gibi yaşayacaksın
Kediler de fareler de doğdular

[F.S.Mehmet1453]

Düşürdün

Saçlarından bakamadım boyuna
Beni rüzgarından yere düşürdün
Kolay kolay gelmezdim ya oyuna
Çok kötü tuzağa tora düşürdün

Üstü Uzunçayır Kontrom burası
Yaman geçer karakışın karası
Karsniya’yla Soliyana arası
Yolumu Kürtlüğe kara düşürdün

Tüm canlılar acır beni yormazdı
Porsuk çakal mıntıkama vurmazdı
Tilki çuçuluma zarar vermezdi
Tavuk kümesime zara düşürdün

Yayladan geçerdim dağdan inerdim
Gece yarısında köye dönerdim
Her engeli her güçlüğü yenerdim
Kolay işlerimi zora düşürdün

Çıplak koydun Aralıkta Ocakta
Tipide rüzgarda soğuk sıcakta
Topal tavşan gibi bayır bacakta
Koşturdun da yora yora düşürdün