Ödünç Hüzünler'den

[вσυя∂¢αη]

Ödünç Hüzünler'den

Tütsülü bir koku gecenin kolların da
mest olan yaradandan ödünç can
bir kıyamet günü büyülü, bir o kadar sırtlan
içerisin de vurgun hasretle açacak ölü beklentiler kendini
yatacak rüyaya lakin cirit atacak kubuslar aşk kokan sonbahar da.
Aşk daha çok kokacak ürpermiş sevdaya sarman beden de
bekleyip gelmezsen yar öpecek özlem kendini yanağından
çatacak başucu kırık dökük hayallere
ve en çok yazgıların yakasına.
Çökecek üstüme ödünç hüzünler
ve ben tereddütsüz yokluğunun korkularına
yatacağım...
Sensizlik külleri olacak etrafım da
yüreğimin bilekleri ölüme bağlı kalacak
güneş altın da yanacak dertlerim
ve ben yinede tereddütsüz tutulacağım
işte oyum ben
yaşamda ölen tuhaf yaralarla kaplı kadın.