Nurettin Durman

[F.S.Mehmet1453]

A DOSTLAR BENİM DE BİR GÖNLÜM VAR

Nedir beni kendimle kendim kılan

azarlayan beni

bu hain pusu nedir.



Esenlik içinde miyim yoksa çaresiz miyim

hiç aldırmıyor bana aldırmıyor çünkü

içimde taht kurmuş o acımasız zemheri.



Ama n olur kalmasın artık

kalmasın uzaklarda yüreğini çatlatan biri

acıyla inleyen biri ukdesi olan biri.



Peki yetiyor mu bana bu çınar ağacının

müntesip serinliği Müslim aydınlığı

kuşları azad edelim su verelim yolcuya.



A

Dostlar

Benim de bir gönlüm var.

[F.S.Mehmet1453]

A NIN ŞİİRİ

Upuzun bir ayrılığın rengindeydi

bakışlarındaki hayali şehrin

az bir zaman mıydı gece miydi

ateşe düşmüş bu çarpıntıyı

çığlıklara karıştıracak

öyle bırakacaktı avazını.



Bir haykırıştı mutlaka

dağlardan esen rüzgârdı

şehre gül kokularıydı

aşkın bir nefes ve

ince hünerli oynak

deniz dalgasıydı.



Yani ah vadisinde

ya hu nidalarıyla

nihayetinde hayat

aşk ile gülbahri

değil midir ki işin

başında rıza-i bari.

[F.S.Mehmet1453]

AFRİKALAR

Geceleyin

Menekşenin

Kırmızıya çalanı

Bir üşüdü

Bir üşüdü

Zakkumlar doğurdu dünya.



Geceleyin

Menekşenin

Kırmızıya çalanı

Bir kımıldadı

Bir kımıldadı

Zakkumlar doğurdu dünya.



Sabahleyin

Sisin olduğu yerde

Kolla beni

Kolla güneşle beni

Gidelim

Öldürelim alnımızdaki lekeleri.

[F.S.Mehmet1453]

AKŞAM YEDİ SULARI

Ah yağmurlu kaldırımlar

Siz de mi anlamıyorsunuz beni

Mırıldandığım onca dualar

Her akşam yedi suları

Hani epeydir ki...



İçim titreyerek geçerim

Gözlerim karşı kaldırımları arar

Hüzünlü ve dalgın ona giderim

Titrer inanın tekmil uzuvlarım

Yine yok yine yok. Beklemişim neye yarar!



Oysa umutla yoluna bakmalarım

Bekleyişim çiseleyen yağmur altında

Sürükler beni duvar diplerinde ayaklarım

Ne yapsam imkânsızlığı yüklenmiş bu anlarım

Yağmur tanecikleri alnımda.



Ah yağmurlu kaldırımlar

Şu akşam yedi suları yok mu

Beklenen kuşkulu anlar.

[F.S.Mehmet1453]

AL KOR

Güneşim uçtu gitti

Bulut kaynadı gökten

Bir düş gibi aniden

Yağmur vurdu yüzüme.



Peki ben ne olmuşum

Yola böyle düşmüşüm

Bu şehir beni yemez

Baktı durdu yüzüme.



Benim işim selamet

İçimdeki nedamet

Ah birazcık merhamet

Geldi kondu yüzüme.



Selam kelam ederim

Benim ey zor kaderim

Tavrım için bir avuç

Kor savurdu yüzüme.

[F.S.Mehmet1453]

ANNEM ANNEM

Kaç ihtilal oldu annem annem kaç ihtilal

gülmedi hiç yüzüm gelmedi hiç huzur

kış geldi bahar geldi yaz geldi.



Karşılıklı çocuklardık

ceviz ağaçlarını taşlardık

kanayan baş anneye koşan çocuk olurduk

jandarma mı gelirdi

devlet memuru uzaktan mı görünürdü

bu telaş siner miydi bakışlarına çocukların

annem annem sac ekmeği nasıl da kokardı

erişte kesilirdi, güz olurdu

bir sarışınlık sarardı etrafımızı

ince hastalık bela olur girerdi hanemize.



Mavisi kaldı mı gökyüzünün

yeşili denizin

tahammülü sevgilinin

muhabbeti şehrin

ah annem

kolluk kuvvetleri giriyor işin içine

sabah akşam bir oluyor

durağan oluyor

teslim oluyor

sessiz ve biçare

şehir beni keşfediyor

ben şehri seviyorum.



Değişebilir miydi ah annem

değişebilir miydi gülün rengi

ince hastalıkla muzdarip olan beden

eriyen güzellik, dökülen gözyaşları

melül mahzun bakışlar

yalnızlık günleri

yaslanmışım kalbine zamanın

annem annem

baktım ki büyümüşüm.



İntiharı düşüneduruyordu

dün gece dostum

şair arkadaşım

melali cezbe halinde

bakışlarına ram etmiş

mecnun muydu

bu mayıs gününde

intiharsız bir yaprak gibi

yüzünü görmeliydin

annem annem yüzünü

depremler oluyordu.



Değişmiyor gibi geliyor bana

gemilerin boğazdaki siluetleri

durma noktasında, ama değil

girdap oluyor herhal

ufka yakın yerdeki kavis hafif bir rüzgâr

mevsimler soluyor insanları vakit daralıyor

serin bir mayıs günüdür annem annem bu deniz

biliyorum artık ziyan oluyor.

[F.S.Mehmet1453]

ANNEME

Sabah olmuştu aydınlıktı her yer

Kızıl bir güneş doğmak üzereydi

İlkbahar karı gibi damla damla eriyen

Bir çift göz bakışıyordu ölgün

Sezinliyordu söneceğini belki

Bir hilal batıyordu ebediyen.



Uçuktu rengimiz kırıktı kalbimiz

Sensiz evrenimiz loştu

Bizimle herkes ağlıyordu anneciğim

Alevler kopuyordu içimizden

Benliğimiz sarsılmıştı tümüyle

Ve artık anne diyemiyeceğim.





Ey bizi yapayalnız bırakan

Ey dönüşsüz yoluna giden yolcu

Gözyaşlarımızda seni arıyorduk

Bilseydik döneceğini pınarlarca ağlardık

Nehirlerce ıslardık etrafı

Oysa biz içten yanıyorduk.

[F.S.Mehmet1453]

ARTIK GÜLÜMSE

Artık telaşlı bir akşamdayız

Bakışlarımıza ram oluyor tabiat

Bizden biridir gizli kalmıştır acıları

Meteor nereye düşmüştür

Bıçak nereye saplanmıştır

Kurşun nereye doğru hız almaktadır

Anası karalar bağlayan çocuk

Sevgilim ah sevgilim

Bu ne haldir ki gitmiyor.



Bu çilekeş coğrafyada

Bu kanlı yer yüzü parçasında

Ey tahammül zırhını kuşanan beden

Destan yazdım diyemiyorum kalbim ağrıyor

Artık telaşlı bir akşamdayız. Olmuyor.



Olmuyor

O muhteşem deviriş o rahmet rüzgârı

Gözlerimiz yoldadır, olmuyor

Ah gelip kalbime taht kuran imge

Artık gülümse çünkü olmuyor.

[F.S.Mehmet1453]

ARZ

İçimi burkan

kışkırtan kanımı benim

alıp başını gitmemiş

münasip bir rüyanın içidir



aslında

doludizgin koşan atların

rüzgârında boy atmış

karanfil kırmızısı yüreğimle

bekliyorum



ayışığı sevgilim oluyor

ayışığı hasretim

[F.S.Mehmet1453]

ARZI HAL

Tutalım bir aşk mektubu yazalım

Sultana zalim

Kalbimizde karanfiller kızılca kıyamet

Kapısında duralım.



Dünya bütün haşmetiyle dönüyordu

Sonsuz ümit ederek yaşamaktır diyorum

İşte yoksulum ve yoktur kılıcım

İşte ahımdan başka.