Anladım ki; çarelerim mecnun ile gömülmüş

[вσυя∂¢αη]

Anladım ki; çarelerim mecnun ile gömülmüş

aynı şey,
ha sen gitmişsin,
ha ölüm yanaşmış kıyıma
ne farkeder sevdiğim
sevdiğini söylerken
toprak tenime karışmışsa.
avuç avuç istemedim ki senden sevgiyi
dirheminle yasıyorken.
ne sana kızdım ne kendime
ne de beni yarım koyan sevdama
doğmak dururken...

ne görenim görür, ne yazar yazanım
unuttum beni
affet!
oysa ne kadar sürçerdi dilim
türküler söyleyeceğim diye yollarında
gelince davullar çalardı ya içimde
giderken ise yıkılırdı bedenim
ürperirdim
ne söylediklerime kızdım
ne beklemelerime
ne de türkülere
ölememek dururken...

bazen tadıydın çorbamın
zehirdin içerken seni bazen
kimi nehirdin
seni kulaçlamaktı
yasamak, nefes almak..
anladım ki; çarelerim mecnun ile gömülmüş
ne de sen leylasın yar
ne yasamadıklarıma kızdım
ne yapamadıklarıma
ne de suskunluğuma
gitmemek dururken...