Neyİ Beklİyorum?

[вσυя∂¢αη]

Neyİ Beklİyorum?



Ne kadar fazlaymış bu dünya bana…ben ne kadar küçükmüşüm meğer…ne kadar çocuk kalmış yüreğim…acı çekmek bi yol olsa…koşsam,bitse ve dursam artık…nefesimi bırakmamak üzere tutsam açsam gözlerimi babamı görsem bağırsam iğrensem ondan ağlasam ve sarılsam ona… öpsem…haklıymışsın desem ölüm kaçınılmaz bigün katilleri anlamak, iliklerine kadar ölmek istemek kaçınılmaz…sonra bıraksam ellerini nefret etmeye devam etsem…en çok bildiğimi sandığıma devam etsem acı çeksem…büyütemedim yüreğimi daha…ödünç verdiği mutluluğu hep geri istiyor hayat…mutluluk nedir…neden yaşanır…sevmeyi bilmemek en güzeli ? mi?…kaç kişiyim ben korkak,küçük,aşık,iğrenç,firara mahkum,sevilen,sevilmeyen…hangisiyle olur mutluluk…hangi elbise mi giyeyim…

hayat benden alsın yanımdakilerini…

Ve öyle birini versinki bana bütün iğrençliklerini bana gösterecek biri… bedenimi ruhumu dünya denilen siyah sayfanın bütün kusturucu unsurlarına alet etsin beni…kendimden utanayım sevmekten utanayım yaşamaktan…nefesimi tuttuğumda bırakmak için nedenim olmasın olmasın artık…hikayem yarım kalsın…çıplak çocukluğum yarım kalsın utancım bitmesin…ruhum geçmesin buralardan…şairin dediği gibi “aşkta zafer yoktur" anlasıN yüreğim…

Acı kokuyor üstüm başım şimdi…tenim şehvet dolu…ruhum masum…ben maskemi çıkardım artık…oyunumu başkası oynasın rolümü sahiplensin birileri…saklanmanın en güzel yolu bu kendini anlatmak…kendin gibi diğerlerinide kandırmak…

Ve şimdi pembe yaptığım uykularım siyahına geri dönüyor…dudaklarıma yasakladığım şarkıyı yüreğim bıkmadan söylüyor “güzel bir gün ölmek için” öyleyse neyi bekliyorum ?