AyrıLık aLfabesinde Aşk..!

[вσυя∂¢αη]

AyrıLık aLfabesinde Aşk..!



Gittin!!
Bu gidiş hiçbir kelimeye yakışmadı…
Binlerce hece yokluğunla düş kırıklığında..!!!
Yoksun!!
Zaman hep isyankâr yüreğimde…
An be an aklındasın yüreğimin…
Hayat hep seni sen geçiyor buralarda…
Buralar…
Buralarsa sessiz ve hasret varlığına…
Varlığınsa musalla yokluğuma…
Yokluğum!!
Varlığınla anlamda…
Bütün anlamlarımsa ‘SEN’ parantezli cümlelerimde…
Cümlelerim yarım…
Yüklemsiz bir özneyim sensizlikte…
Sensizlik!!
Tükeniş, karanlık…
Bir yaprağın dalından mevsimsiz düşüşü…
Bir gülün boynunu büküşü…
Ay’ın geceye küsüşü…
Gece!!
Yoksun diye hep var olan…
Bitmek bilmeyen karanlık…
Tükenmez yalnızlık…
Yalnızlık!!
Varlığın…
Ben ben hep yalnızdım zaten…
Yalnızım çünkü ‘SEN’ varsın…
‘SEN’!!
Giden…
Gitmesi gereken…
El yüzlülere sevdalı…
‘SEN’!!
Aşk…
Ayrılık…
Hasret…
Özlenen…
‘SEN’!!
Kalması gereken…
Ama gitmesi gereken
Ve gitmelerin en yakıştığı…
Yollara sevdalı yolcu…
‘SEN’!!
Tükenişim…
Hasretim...
Gözyaşım…
Gülüşüm…
‘SEN’!!
SEN… bitmek bilmeyen kaçışım…
Bu kadar bendeyken
Bu kadar SEN ’ ken
Yoksun işte…
Yoksun…
Ve yokluğunla firarda harflerim…