Kırmızı Gül

[Shekil]

İki Soru Arttı...

Yağmuru severim, bir de denizi...
Kışın titremeyi, yazın terlemeyi...
Menemen severim ilkbahar kokar.
Çok filmler seyrettim,
kitaplar okudum.
En utandığım şey şiirlerimdi.
Korktuğu başına gelirmiş insanın.

Sana gelene kadar epey didindim hayatta.
Bilseydim başlangıcın sende olduğunu,
daha çabuk geçerdim günlük acılardan,
daha az takıntılarım olurdu.
Belki güvenebilirdim insanlara.

Yorulup düştüğüm her yeri ezberledim.
Tekrar düşmemek için.
Ama! ...
Hep yeni tümsekler buldum
ve bulduğum her cevaptan
iki soru arttı bana...

[Shekil]

İmkansız'dık..

Sen; içinde baharı gizleyen kışımsın benim...

Ve biliyorum ki o baharın güneşinde tenim esmer olmayacak hiç. Bana susmak
düşecek, payıma kilitlenmiş bir yürek kalacak. Kaderi önceden belirlenmiş
konuşmalar, paylaşmalar, bakışmalar olacak. Bir yerde aykırılığım tutup sarılsam
da içimde sana, sen bunu hiçbir zaman bilemeyeceksin...

Git diyorum sana, kalma yüreğimde, bu kadar özleteceksen kendini. Bir bakış;
gözüm gözüne değiyor; hissediyorum... Gitme diyorum. Kal geldiğin yerde. Ne
gitmelerin bitiyor; ne de benim sana kal demelerim...

Hangi aralıkta girmiştin içime anlamadım. Tüy gibi hafif, usul usul inivermiştin
yüreğime. Kabullenemedim önce. kocaman yalanlar söyledim kendime. Ben dışımda
tutmaya çalışırken seni, meğer içerde hakimiyetin çoktan başlamıştı. Kuşatmıştın
dört yanımı; ve kendim için çok geçti. Yerle bir olmuştu her şey. Olmazsa
olmazlarım; ilkelerim, yargılarım...

Nasıl bir şeydi, bu beni böyle yağmalayan. Şimdi karşı durmuyorum Sana, nasılsa
buluyorsun bir yolunu ve sarmalıyorsun içimi dışımı. Ayak seslerini duyuyorum
hangi yöne gittiğini bilemeden. Ben yaşanmış bir aşkta eski yaralarıma
yanıyorum, Sen yaralarına benden sevda sürüyorsun. "Belki"lerden,
"ihtimal"lerden, "keşke"lerden medet umuyorum, Senin belki de yabancısı olduğun
düşler büyüterek...

Ben, suretine değil, aslına dokunma ihtimallerinde mutlu oluyordum.
Ben seninle, aynı coğrafyada yaşayabilme ihtimalinden huzur buluyordum.

Şimdi, bilinci küflerinden kurtulmuş bir yürekle, süresi diğer aşklardan çok
daha uzun olacak bir aşkın ömrünü anlatıyorum, sana dair yazılanlarda...

Şimdi, bir sayfa dolusu cümlelerle; bir imkansızlığın mucizeye dönüşünü
anlatıyorum...

Şimdi, bozgun sonrası imkansız bir zafer kazanan bir orduyum, bir yenilgide
zafer ne kadar anlam taşıyorsa o kadar anlamlaşıyorum...

Şimdi ben, dağıldıkça kurulan yeni düşlerde Sana bakıyorum… Umut; hep var olacak çünkü...

[Shekil]

Senden Gidiyorum...


Sözlerin artık ikna etmediği bu yaşımda, ağlamak da artık zor geliyor, zoruma gidiyor.
Benden sana, söylemesi zor, yazması kolay bir kelime; Hoşçakal.
Aldatıldığımı bildiğim bu geceden sana son bir yazı, son bir hatıra.
Seni her çağırdığımda, artık yüreğime yumruk atamayacaksın.
Ben de bir başkasının yasak bahçesine uğramayacağım.
Artık ne gelmeni isteyeceğim, ne de kalmanı....
Bu akşam masamdaki tek bir mumu kendim için yaktım.
Senin oturduğun iskemle boş, ev boş... İhanetin resmi boşlukta çizili...
Şimdi sen bir başka masada başka gözlerlesin.
Yüreğindeki pembe yalanlar büyüdükçe büyüyor.
Karaya çalan pembeler...
Kim, kimi kandırıyor bu alemde? Kumdan kalelerimiz her dalgada yıkılıyor.
Kimseyi yolundan döndürecek gücüm yok artık.
Dayanıksızım, dayanaksızım...
Olduğun yerde kal...
Hoşçakal...

[Shekil]

Eksik kalmış ahvalimde tükettim kendimi
kırılgan ve bir o kadarda serseri kaldım
incitecek taşlara basmamam öğütlenmiş
özenmeden geçiverimişim üstlerinden
közlenmiş, ışıksız bir yarım aya

gömdüm düşlerimi
koşarak uzaklaştım
kaldım kendime

hiç olmayacak kadar hoyratça süslendim
ben olmamanın kalkanıyla çıkıyorum sokaklara
bakıyorum da
biçimsiz eğreti duruyor herşey
kendinde değil kimse
bende değilim

ama birkaç yıldız var hala
kırılgan ve sönmek üzere

peki sen nerde görüyorsun kendini
ben nerdeyim...?

[Shekil]

******* Uzun!
Kalbimde sızın…

Bir aşktı bu
sessiz ve sakin
öyle derinden gelen bişey
Duyguların hakim olduğu
Ruhun yönettiği
öyle sarmıştıki bedenimi
herşey anlamını değiştirmişti
artık bambaşka bir insan olu vermiştim
değişimin ta kendisiydi aşk
sevmek ve özlemek ama ******* sensiz çekilmeyecek kadar uzundu
hasretini sarıp ne sigaralar yaktım
ne defterler parçaladım
sırf bi harfi beğenmeyipte
hiç bir şey yetmedi
ne bir kalem
ne de bir kağıt
kelimeler bile yetmedi
sana olan sevgimi anlatmaya
sözler seninle başka değerler kazandı
sevmek belkide bana bu kadar yakışmadı
yada seni sevmek
hiç bu kadar güzel olamazdı
beklemek öylece
4 duvar arasında adnı sayıklamak *******ce
özlemek ve beklemek
bir gün sever diyeve rüyalar
hiç acıtmazdı belkibu kadar
uyanmak sensiz bir günün sabahında
ağlamak yeniden kadere
seni benden ayıran yollarda koşmak
yetişemedikce tekrar denemek
sevgide bu olsa gerek sen benim dünyama güneşler mutluluklar saçıyorken
ben senin dünyana eğer
mutsuzluk
keder
hüzünler saçıyorsam
istemiyorum
bu aşkta biri üzülmeliyse
o ben olmalıyım
sen değil
çünkü
sen
herşeyden
daha
değerli
önemlisin
ve
benim
“bi’tanem”
tek
sevdiğimsin
…

“Zannetme ki herşey bitti sevdiğim;
Birgün yeşerecek şu sararmış yapraklar.
Ve bundan sonra kim severse dünyada;
Seni ve beni hatırlayacaklar…”

[Shekil]

Aynı mehtaba bakıp, aynı yıldızı sen de,
İzliyor musun?
Aynı filmi seyredip, aynı sahnede sen de,
Ağlıyor musun?
Aynı kitabı okuyup aynı satırı sen de,
Çiziyor musun?

Affına sığınıp bir cahillik edip,
Sana sesleniyorum..
Her gece dua edip, hayallere dalıp,
Seninle yaşıyorum…

Şimdi zamanı geldi, sana haykırıyorum,
Uyuyor musun?
Duyuyor musun?

Aşkım aşkım..
Bu gece kendime şaştım,
Gururum kapalı bir duvardı,
Bu benim bütün dünyamdı,
Onu da senin için açtım..

Aşkım aşkım..
Bu gece ışıkları yaktım,
Oturup pencerenin önüne,
Gelecek misin diye baktım,
Sonunda kendime şaştım…

Affına sığınıp bir cahillik edip,
Sana sesleniyorum..
Her gece dua edip, hayallere dalıp,
Seninle yaşıyorum…

Şimdi yoksun kim aldı,
Herşeyim sende kaldı,
Biliyor musun?
Duyuyor musun?

[Shekil]

“Bi’tanem” e

Seni sevdim,
sevgilerin en güzelini vermek için.
Seni düşündüm *******ce,
en güzel düşlerimde yaşattım seni.
Ne varsa sana adadım elimdekileri,
sana adadım, yüreğimin her zerresini.
Yanlızca sen sev istedim,
sen sar istedim, yüreğimin her köşesini.
Seni gördüm nereye baktıysam,
gözlerime işledim gözlerini.
Ve yalandan uzak,
en temiz sevdayla,
yarınlarımda bir sana yer verdim.
Bir tek, seni yazdım kaderim diye,
bir tek seni istedim, herşeyden çok.
Sen yoksan, anlamsız dünya, anlamsız yaşamak.
Sensizliği, ölümden bin beter bildim.Gülüyorsam, mutluysam, bunca çileye inat,
bilirim ki, bu senin eserin.
Bir tek senin kollarındayken,
yaşamayı seviyorsam,
senin kollarındayken acıları siliyorsam,
her ne kadar kabul etmesende,
ben seni, daha çok seviyorsam,
biliyorum ki, bu senin eserin……
Ve, hiç bir zaman anlatamam, seni sevmenin tadını.
Ve, doymaz yüreğim,
doymaz ellerim, bedenim, seni sevmeye..
Bunca sene sonra seviyorsam kendimi,
sen sevdiğin içindir beni.
Ve seviyorsam seni,
bana sevmeyi öğrettiğin içindir.
Sevebildiğim tek insan, sen olduğun içindir.
Biliyorum ki;
ne zaman dolsa gözlerim, bir an acıyla,
sen sileceksin gözyaşlarımı.
Ne zaman sarılacak bir beden arasam,
sen saracaksın beni.
Ve, senin sıcaklığında tanıyacağım şefkati.
Seninle gülecek, seninle ağlayacağım.
Benim bildiğim tek gerçek,
sen olacaksın hep.
Ve ben,

en güzel şiirlerimi sana saklayacağım,
en güzel düşlerimi sana..
Sen yeter ki,
yarınlarda, bugünkü gibi, sev beni.
Senin sarhoşluğundan, hiç ayılmasın yüreğim.
Ve, ecele kadar,
benimle kal, yanlız benimle.
Seviyorum seni,
ve bir ömür yaşatacağım,
yüreğimde SEVGİNİ…
“bi’tanem”

[Shekil]

Şu en içten ‘’sevgilim” lafı


Kimilerinin şımarıkça ağzına doldu,
Kimileri ağzına almaz oldu.
Bazen söyleyen sevgiyi bilmezdi,
Bazende söylenen sevgiyi hak etmezdi.
Ama ben sana ‘’sevgilim” diyorum
duya, duya
doya, doya,
bağıra, bağıra,
Sımsıcaklığımdan daha bir sıcağım sana
Senden daha vahşiyim düşmanına
Benimlesin, benim içinsin, bende senin için…
Sevgilim diyorum sana,
kelimenin manasını bile, bile,
sindire, sindire
bağıra, bağıra,
Sevgilimsin
Seni deli gibi seviyorum,
Ve biliyorum,
Bu sevgiye ancak sen layıksın,
Sevgilimsin,
Ve sen ancak böyle sevilirsin…

[Shekil]

Ben Aşkı Öğretecek Güçte Değilim Artık


Ben aşkı öğretecek güçte değilim artık
Hala bir ölüyüm aşkın anlamını bilmeyen
Sevgiden, aşktan uzak bir kadınım ben
Eski ve yorgun geçmişi olan bu hayatta
Beklemesin kimse kendisine
Sevgi vereceğim diye
Eksik ruhlarını tamamlayacağım diye
Biten bir sevdanın ardından ağlamak
Ne kadar boşsa
Benden sevgi ve aşkı geri getirmemi beklemek
Bir o kadar imkansız.
Huzur verdim, aşk verdim ne oldu
İhtiyaç kalmadığında bu eski kadına
Eskilerin atıldığı bir sandıkta yerini aldı
Kimsenin ilgilenmediği bir sandığa kapatıldı
Gittikçe pas tuttu kalbi küflendi
Bir makine gibiydi aslında
Çalışması, üretmesi, vermesi gerekiyordu
Sevgiyi, mutluluğu, aşkı insanlara
Bir gün açıldı sandığın kapağı
İçinden çıkartıp incelediler uzun uzun
Çok uğraştılar tekrar diriltmek için
Ama başaramadılar
Anladılar ki onu diriltecek sevgi
Çoktan tükenmiş bu hayatta onunla

[Shekil]

Ağlayan Aşk

Koşan bir çocuk gibi sabırsız olurdum.
Sen mutlu ben buruk.
Yıldızlardan taç yapardım başına,
Cennetten ışıklarla aydınlanırdı yüzün.
Sen hüzünlü ben buruk,
Ağlardık o tozlu yollarda.
Senin gözünde yaş;
Benim kalbimde yaş,
Dolaşırdık etrafta.
Sen buruk ben üzgün.
Güneşi göremeyen çiçekler gibi,
Ararda bulamazdık birbirimizi.
Kaybolurduk köhne kaldırımlarda,
Aşkımız bulurdu bizi.
Sen mutlu ben buruk.
Ağaçların tebesümmüyle yıkardık aşkımızı.
Sen mutlu ben mutlu.
Altın saçların elimde;
Uyuya kalırdık bir duvar altında.
Aşkımız ağlardı soğuk *******de.
Sen yorgun ben yorgun