En sevdiğin elbiseni giydim

[вσυя∂¢αη]

En sevdiğin elbiseni giydim


Bu gece kokunu sürdüm


Solgun yüzünü okşadım


Sessizce saçlarından öptüm







Yazdığın mektupları okudum


Kana kana su içer gibi


Plaklarını çaldım ah !


En çok o şarkıda özledim seni.







Issızlık kapıyı çaldı, açmaya korktum


gece yarısı


Şehir uykuya daldı baktım dışarıya


katran karası


Rüzgar telaşla kokunu getirdi bana


aldım koynuma







Buseni hafızamdan koparıp


iliştirdim dudaklarıma


Üşüdüm karanlıkta


Tenine dokundum hissetsin diye


Aç gözlerini.







Erguvanlarına su verdim


İçerken benimle konuştular


Yastığını okşadım, kokladım


Anılar uçuştular







Soluğun saçlarımı yaladı sanki yine


bir meltem gibi


Teninin kokusu karıştı kokuma


Yakıştılar







Boğuldum karanlıkta


Yanı başımdasın benden çok


uzaklarda


Ellerimi tut dokun bana


Aç gözlerini.







Attım kendimi caddelere


Yeşil ceketin sardı beni


Yürüdüm üstüne karanlığın korkusuz


Tuttum ellerini

[вσυя∂¢αη]

Uyandırma beni anne!
Rüyamın en tatlı yerinde.
Üstümü örtersin değil mi sessizce,
Gülümsemesini görür gibiyim sanki,
Islak gözlerinin ferinde.

Uyandırma beni anne!
Olmadı mı hayallerin senin de.
İşte o hayallerdeyim gizlice,
Bana sevdiğini söylüyordu inan ki,
Gevelercesine ağzının içinde.

Uyandırma beni anne!
Bir ümit var hala içimde.
Düşlerimin misafiri çıkıp gelince,
Geride öyle bir mutluluk bırakır ki,
Anlatırım uyanınca dizinde.

Hadi, hadi uyandır artık anne!
Umut kalsın düşlerimin gölgesinde.
Unutmayacağım soluk aldığım müddetçe,
Ve şunu bilesin ki,
Hala bıraktığım yerde,
Düşlerimdeyim anne...düşlerimde

[вσυя∂¢αη]

Kolay Değil Yalnızlık

Hiç kolay değil yalnızlık
Ne kolay değil sevmek
Hatırlamıyorum sevgiyi
Ama sevmek istiyorum çaresizce
Hep güzel gelir sevmek
Ne güzel değil sevilmemek
Bilseydim sevgiyi!
Belki hiç sevmezdim
Yaşam bukadar zor değil
Ve zor değil ölüm
Bıkmasaydım hayattan
Belki şuan yaşardım
Gülmek bukadar zor değil
Ve zor değil ağlamak
Ne kadar da zor olsa
Sevmek bukadar adil değil
Ve anlaşılır değil sevgi
Kaybettim mutluluğu!
Zaten hiç yaşamamıştım
Bu kadar zormu bunlar
Ya da gerekli mi
Belki hiç yaşamamalıydım
Hayatı bu denli mutsuz.

[вσυя∂¢αη]

Martıların gözlerinden dinledim
İstanbul'un boğazı yanmış dün gece
Yıldızlar şahitlik etmiş
Güya suçlu benmişim
Oysa can yemin olsun yanağımdan süzülen denize
Ben bu şehre yüreğimi içirmedim
Göklerden hicran yağdı
İstanbullu bir geceydi
Yere düşen her damlanın yüreğinde sen vardın

İsmin dudaklarımda idamlık bilmeceydi
Yalansa kahrolayım
Sen İstanbul kokardın
Sevda dediğin gülüm bir busedir dudağımda
Bıçak gibi, yasak gibi, kan gibi
Utanır, intihar ederdi ölüm
Hayata rest çekip ağladığımda
Korkak gibi, tutsak gibi, yaşanmış an gibi

Bir lal olmuş bülbülüm
Sen deli gülsün bağımda
Toprak gibi, yaprak gibi, candan özgü can gibi
Kuş uçmaz, kervan geçmez dağımda
Kah aşk yağan kar tanesi
Kah leyla tüten rüzgardan
Zambak gibi, leylak gibi, cigaramda tüten duman gibi

Sevdiceğim: Sen İstanbul kokardın!

Dayadım ondörtlüğü İstabul'un şakağına
İstediğim gül içmekti gözlerinden bir yudum
Seni sordum gündüzlerce bu şehrin her sokağına
Söylemedi inat ettim
Gece seni uyudum
Ben bir sana bir bu şehre gül dedim
Ayla toprak şahittir, şahittir denizle gece
Sensizken İstabul'da bir kez olsun gülmedim

Yıllar kapımı çaldı
Yokluğun var, sen yoktun
Ölüm geldi, ölmedim
Ağladım, yüreğimde sen
Sende divane İstanbul
Aşkından bir hatıra dedim, gözyaşımı silmedim
Ben bir sana bir bu şehre gül dedim
Belki de can bunun için ben gülleri çok sevdim
Gözlerimden dökülen yaş denizi ıslatıyor
Sevda kilim, hasret nakış dokuyor
Çatlayası deli yürek "sen sen" diye atıyor

Oy gece gözlüm oy
İstanbul seni seni kokuyor

[вσυя∂¢αη]

SENI ARIYORUM


Bu şehrin bütün sokaklarına sinmiş yalnızlığım,

Sensizliğin köşe başındayım.

Avuçlarımda kırık dökük pişmanlıklar,

Avuntusuz çıkmazlara doğru yürüyorum,

Bütün umutsuzluğuma inat,

Yine seni arıyorum...


Dudaklarımda bildiğin o ıslık,

Sokak lambalarına sığınıyorum.

Hafiften bir yağmur ağlıyor benimle,

Bir deli rüzğar saçlarımda,

Yalnızlıktan üşüyorum.

Bulamayacağımı bile bile,

Yine seni arıyorum...


Anlatacak nelerim var bir bilsen;

Içimde ihtilaller kopmuş,

Kendimi sürgüne verdim.

Mutluluğum çoktan iflas etmiş,

İtiraza hakkım yok biliyorum,

Beni savunmak sana düştü,

Seni arıyorum...


Yarım kalmış şiirlerim gibisin,

Yaşanmamış çocukluğumsun anılarımda,

Öylesine eksiğim sensiz,

Öylesine sahipsiz.


İşte bütün umutlara havlu attım gidiyorum,

İçinde geç kalmışlığın çaresizliği,

Çocuklar gibi ağlıyorum.

Ve gel gör ki her damla gözyaşımda,

Yine seni arıyorum...

[вσυя∂¢αη]

Kırk Yaşın Eşiğinde Bir Şiir



Küçük heyecanlara paydos
Çünkü rüzgarla aynı yaşdayım
Çünkü güneş kardeşim
Bir ırmakla şevişmekteyim

Bana artık dingin olmak
Bana yalınlık yaraşır
İçimde şiirin güzelliği
Yaşamak sevinciyle yarışır

Güzeller güzeli ömrüm
Sana gitgide sevdalanıştayım
Nice emeklerle dokunmuş
Bir ince, bir nazlı nakıştayım

Küçük tasalara, tutkulara paydos
Çünkü evrenle aynı yaştayım
Başsız sonsuz doyumsuz
Bir başdöndürücü akıştayım.

Ataol Behramoğlu

[вσυя∂¢αη]

Üçüncü Şahsın Şiiri



Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Bir rüzgar aklımı alırdı
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdüm, içim ürperirdi
Felaketim olurdu, ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu, ağlardım

Attila İlhan

[вσυя∂¢αη]

Güvercinim Uyur mu?



Sömürgen cami güvercinleri sizin olsun
O doyumsuz lapacı güvercinler
Kurşun buğusu güvercinleri severim ben
Kanat uçları çelik yeşili

Kuş dediğin piyerlotisiz yaşamalı
Adaksız avlusuz şadırvansız
Buluttan süzmeli suyunu
Kuşçular çarşısında tüy dökmemeli

Benim güvercinim tunç gagalı
Kimlerin bakışı kardeşçedir
Kimlerin bakışı düşmanca
Kendisi hangi kavganın güvercinidir bilir

Tüneyip acımanın saçaklarına
Miskin sevilerle bitlenmez
Kanadından çok pençesine güvenir

Barış taklaları süzülmeler
Gagalarda zeytin dalı
Perendeler maviliklerde
Tüm gösteriler resimlerde kalmalı

Güvercin dediğin uyanık olmalı
Tüyler duman duman öfkeden
Yanıp tutuyşmalı gözbebekleri
Sevgiden tıpır tıpır bir yürek
Özgürlüğünce dövüşken

Rıfat Ilgaz

[вσυя∂¢αη]

Hasreti budadım körpe umutlarda,
Sallanıyorum bağ bozumu akşamlarda.
Birleşirim hasretle rüyalarda,
Seni çekerim sensiz ayazlarda.
Bıçağım keskin ve acımasız,
Saldırır uzayan hasret dallarına.
Bir duman tüttürürüm tozlu yollara,
Seni isterim sensiz dağlarda.
Ne zor, ne acı, dayanamıyorum,
Kolaylık bu ya hep ağlıyorum.
Nafile dostum ne edersen et,
Seni inlerim sensiz canlarda...

[вσυя∂¢αη]

Liselinin Aşkı-

Gözlerine renk bulamamıştım,
Bazen yeşil gibiydi, bazen mavi gibi bazen ela,
İlk görüşte demiştim;
Bunlar göz değil, bunlar bela.

Yanılmamıştım,
Dünyamı kaplayacak kadar büyüdü gözlerin,
Kim bilir hangi düşmanımın yaptığı sihir
Veya büyüydü gözlerin.

Olur muydu bir göz bu kadar derin,
Bu kadar sonsuz olur muydu?
Bu gözlere bir kez bakan
Daha onsuz olur muydu?...

Bakışları hep delici,
Bakışları hep sertti o gözlerin,
Ansızın vuracak kadar sinsi,
Gizlice vuracak kadar namertti gözlerin.

Sen belki ismimi hiç öğrenmedin,
Bense aşındıracak kadar çok söylemiştim ismini; Belma...
Meçhûllerle doluydu,
Ne KIYAK AŞK’tı amma.

Sarı saçlarını dağıtıp gelen rüzgârları koklardım,
Tesadüf de olsa her bakışında çarpılır,
Aklımı yoklardım.

Konuştuk ne bir kelime ne bir harf,
Bu aşk sessizdi, bu aşk saf.
Anlamanı boşuna bekledim gözlerimin dilini Belma,
Benim dünyamda mahpustu aşkım,
Ne kıyak aşktı amma...

Herkes bir konuda hemfikirdi;
Şehrin en güzel kızıydın sen.
Kim bilir kaç yürekte boş bir ümit,
Kim bilir kaç kalpte sızıydın sen?...

Denklemlerde hep sen vardın,
X ve Y ne olursa olsun sendin hep sonuç,
Bir seferinde;
Sonsuz eşittir Belma dediğim için sıfır almıştım,
O sene ilk defa sayende,
Bütünlemeye kalmıştım.

Mekanikte sen vardın,
Optikte gözlerin vardı.
Hele edebiyatta ne büyük yerin vardı.
Kınardım Fuzuli’yi ,
“Amma atmış be...” diye,
Bulurken aruz kalıbı,
Feilâtün, mefâilün, feilün,
Hayalimde sen olurdun,
Bembeyaz yüzün ve kırmızı kaşkolün,
Fark atmıştın aya,
“Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge,
Ne açar kimse kapım, bâd-ı sabâdan gayrı.”
Diye seni yazmıştım tahtaya.
Nasıl istemiştim sabâ rüzgârı olmayı,
Açıp kapını zerre zerre odana dolmayı.

Bir gözlerinin ne demek istediğini anlamadım,
Bir de trigonometrinin ne işe yaradığını,
Hep sordum gözlerime,
O ruhsuz gözlerde ne aradığını.
On bilinmeyenli denklem gibi zordun,
Hadi gündüzleri neyse de,
*******i rüyamda ne arıyordun?...

Müzikte bir ben başarısızdım,
Çünkü; müzik kitabı seni es geçmişti,
Seni anlatacak beste yapılamamış,
Şarkılara küsmüştüm,
Eski heves geçmişti.

İkimiz de inattık; ayrı ayrı yol tuttuk,
Biz, bir araya gelmesi suç olan iki maddeydik,
Ateşle baruttuk.
Nasıl unuturdum seni,
Unutabilir miydim ki üstümdeki semayı,
Unutabileyim Belma’yı..
Üst üste üç kere sıfır aldım,
Gözlerinin yüzünden.
Sonra da asıverdim Kimya’yı.

Okumaya başlasam,
Sen girerdin satırlarla arama,
Her bakışın kezzaptı,
Her gülüşte sodyum bastın yarama.

Bana neydi biyolojiden,
Bana neydi terliksiden, amipten,
Beni alabilir miydi gözlerindeki ipten?...
Bana neydi kuşun gagasından,
Bana neydi zürafadan, lamadan,
Ne kadar uzaktı bu konular Belma’dan.

Yandım, kor oldum,
İnat ettim, farkettirmedim ,
Tarih böyle bir aşkı kaydetmiş mi,
Yazmış mı bir bak Belma?...
Lise güzel okuldu,
Ya aşkımız; ne kıyak aşktı amma...

“Belma’yı seviyorum, o halde varım”
“Belma güzel, gül de güzel, Belma güldür o halde.”
Önermelerini yapıyordum,
Mantıkta hep hayalde.

Ne Ogüst Kont, Ne Freud,
Çözemezdi aşkımdaki mantığı,
Bana bilmece gibi bir ağ örmüştü gözlerinin tığı.

Duyulur mu dinlesen,
Sessizliklerin sesi,
Olur muydu aşkların,
Mantığı, felsefesi.

Gözlerinin yüzünden çok dersten zayıf aldım.
Ve yine ilk kez sınıfta kaldım.
Ama değerdi,
Bu gözlere herkes mağlup olur,
Bu gözlere herkes boyun eğerdi.

Hayır, asla pişman değilim Belma,
Sen habersiz, ben çaresiz,
Ne kıyık aşktı amma...

Ne gülümsedin,
Ne de konuştun benimle tek kelime,
Şöyle bir düşündüm de;
Elin bile değmemişti elime.

Yıllar geçti,
Sönmedi gözlerinin ateşi.
Ya!... Bakınca ne bakarmışsın,
Doktormuşsun otuz beşinde
Ve hâlâ bekârmışsın.

Böylesine gizli aşk,
Bu rekoru kim kırabilir?...
Bir gün hasta kalbimin doktoru olursan
El vurma ona,
Aşkın fışkırabilir...

Gözlerin ahh gözlerin.,
Erişilmez, ulaşılmaz gaye o...
Aşkım, sen ve ben...
Bırak be!... Nostaljik bir hikaye o...

Ahh, ahhh,
Son görüşüm de yaz mıydı, bahar mıydı?
Ömrümün cevapsız kalan sorusu;
Bana karşı yüreğinde bir kıpırtı var mıydı?...