Beni Rüyalarımdan Vur

[вσυя∂¢αη]

Vuracaksan eğer
Demiş miydim sana hiç
Rüyalarımdan: sımsıcak
Kaynayan kan kuyumdan
Tek atım kaderimden

Rüyalarımdan vur
Beni vuracaksan eğer
Son seferinde tiril tiril
Nefesimden değil ama
Kaktüs gölgesi bakışlarımdan
Kumul hülyalarımdan hiç
Ama hiç
Değil dilimden

Haydi vur
Vuracaksan eğer, rüyalarımdan
Esrarî uykularımda şafak sökmeden
Kırağı çözmeden,kirpiklerimde
Çalımlı kısraklar kişnemeden daha

Vur
Rüyalarımdan beni
Ne şamanım bozkırda kemikleri tütsüyen
Ne mansur ilkin cisminde ölen
Şairim ben kalbimle bütün derdim
Ömrüm heder olacak nasılsa böyle
Ateşle barut arasında

Vur beni
Rüyalarımdan vur, tek
Atımda, yazgıma dokunup şöyle

[вσυя∂¢αη]

Durduğun Zarar

Canım çıkmaya kararlı,
Sevgim inadına poker oynuyor.
Mantığım durmuş anlaşılan,
Gözlerim hala sinek kızı arıyor!

Kalp atışlarım yükseliyor,
Kaybediyorum yavaş yavaş,
İnceden bir inleme geliyor
Kaç kurtul artık,durduğun zarar.

[вσυя∂¢αη]

Bir Yer Varmış





İsteyenler örtünürmüş
İsteyenler açınırmış…
Hep sevenler seçilirmiş
Bir yer varmış, dünyamızda.

Hırsıza bey denilmezmiş
Yetim hakkı yenilmezmiş
Doğru sözden dönülmezmiş
Bir yer varmış, dünyamızda.

Biri yer, diğeri bakmazmış
Hiç kimse gönül yıkmazmış
Vatan hâini çıkmazmış
Bir yer varmış, dünyamızda.

İnsan, insanca yaşarmış
Koşan huzura koşarmış
Herkes sevmeyi başarmış
Bir yer varmış, dünyamızda.

Gidip gören çôk yol gitmiş
Dizlerinde derman bitmiş
Lâkin görmek, o’na yetmiş
Bir yer varmış; dünyamızda.

[вσυя∂¢αη]

Hayat Gemisi

Günler geçmek bilmezdi yokluğunda
******* bir duvar gibi dikilirdi önüme
Hayat bugün bir başka zalimdi
Bir başka bakıyordu yabancı gözler
Üzerime yılların yorgunluğu sinmişti
Yalnızlığın kadınıydım artık
Suskunluklar içinde boğulup
Hayat uçurumundan yuvarlanıyordum
Derin yaralar sarıyordu bedenimi
Sönmek bilmez bir alev yanıyordu içimde
Hayat yine ağlarını örüyor
Bense olduğum yerde çırpınıyordum
Çırpındıkça batıyor
Battıkça hayat denen bu gemide
Karanlıklara gömülüyordum

[вσυя∂¢αη]

Gül İle Bülbül

Kanadı kırık bir kuşum burada,
Sen benim solmayan gülümsün.
İmkanı yok, gel diyemem sana,
Sen topraktan ayrılırsan ölürsün.

Bülbül hep güle hasret yaşarmı?
Gece-gündüz feryadı olmazmı?
Şu kahrolası yalan dünyada,
Bizide Rabbim kavuşturmaz mı?

Gül neyler bülbül olmazsa,
Sevdiği bilinirmi sararıp solmazsa,
Bülbülü gurbette ölüp kalmazsa,
Varıp gülünü koklamaz mı?

Sen gülümsün benim birtanem,
Senin yokluğun benim çilem,
İsyanla geçsede her gecem,
Dualarımız birgün kabul olmaz mı?

RAFET'in umutları senin elinde,
Kırık bir kuşum ilacım sende,
Ümitler, yarınlar var bizde,
Beni ümitle bekle olmaz mı?

1998

[вσυя∂¢αη]

Sana bugün daha fazla ihtiyacım var

Sana bugün daha fazla ihtiyacım var
Dünden ondan önceki günden de fazla
Anlamadın belki gittiğin günden beri yalnızım
Anlasana bugün sana daha fazla ihtiyacım var

Gelsen görsem tutunup dokunsam
Çözülecek belki de tüm düğüm
Nefes alamıyorum nefesine sesine ihtiyacım var
Anlasana bugün sana bir başka ihtiyacım var

Buz gibi oldu ellerim daha çok sıkılıyor yüreğim
İçimdeki çocuğun acıyor kanıyor bir yerleri
Bugün sana dünden de önceki günden de fazla ihtiyacım var
Son çırpınışlarım bunlar ya şimdi gel kurtar
Yarın bu çirkinlikler denizi zaten beni boğar

[вσυя∂¢αη]

Üşüyor Yüreğim




Tam ortasında yaşamın,
vatanın bir başka yerinde
Midyat-İdil arası bir şantiyede
yine hasretsiz, yine sevdasız
taşla, çamurla sarmaş dolaş
yağmurla, soğukla kardeş olmuşum.

Üşüyorum, donuyorum
öksürüyorum durmaksızın
sigara içme diyor doktorlar
sabah altıda kalk diyor patron
üşüyorum.

Doktorlar yalnız ilaç veriyor
dostlar ise nasihat
birer.. Birer hastalanıyor işçiler
ilaçlarımı onlara veriyorum
ilaçları seviyorum.

Muhasebeciyim ve yazıyorum,
yazıyorum yedi rakamlı,sekiz rakamlı
sayılar yazıyorum,
üşüyor umutlarım.

Sabah erken kalem tutmuyor ellerim
tir.tir titriyorum masa başında
milyon..milyon yazıyor ellerim
üşüyor ellerim.

Bir dilim ekmek için,bunca çile
bunca soğuk,yağmur,çamur
üşüyor ekmeğim.

Düşünüyorum
güzel şeyler düşünüyorum,
düşler hep sımsıcak
gerçekler buz gibi
üşüyor yüreğim.

İşçileri seviyorum
seviyorum emeği, teri
kazmayı, küreği, keseri,çiviyi
bir ‘sağ ol’ dese biri
iliklerime değin ısınıyorum
üşümüyorum.

[вσυя∂¢αη]

Vaktimiydi



Bunu bana yapmasaydın olmaz mıydı?
Vakti miydi çekip gitmenin?
Ben yalnız başıma çekerken tüm yalnızlığı,
Vakti miydi mutsuzluk vermenin?
Bilirsin alışığımdır böyle şeylere.

Aniden yüklense de tüm dertler,
Ayakta kalırım ben bilirsin.
Ummadığım değildi,bekliyordum
Ama tahmin etmemiştim bu kadar acı olacağını.

Tüm umutları tüketmek lazım aslında
Dinlemek lazım yaz yağmurlarının anlattıklarını.
Bir doğrunun yıllardır yanıldığını öğrendim senle,
Sindirmesi kolay olmasa da,
Bak ayaktayım yine...

Akıllarda kalacaktır tüm cevapsız sorular
Ama onların da cevaplarına kavuşacağı bir gün var.
Bu gece ******* isyana çıkmış,
Durmaksızın ağlayacaklarmış.

Kiminin umudu tükenmiş,mutluluğu kiminin
Hadi duygularımı öldürdün de,
Vakti miydi beni de öldürmenin?

[вσυя∂¢αη]

Yeşil Simav'ım

Binlerce kilometre uzaktan,
Geldim sana yeşil Simav'ım.
Özleyerek düşdüm Safranbolu'dan,
Geldim sana yeşil Simav'ım.

Ağladım, güldüm senin yanında,
Hasta oldum kurtardın kaplıcanda,
Burnumda tüttü Hisar'ın, Karşıyaka'nda,
Geldim sana yeşil Simav'ım.

Aşık oldum dermanım teselliydi,
Teselli veren hep SBS FM'di,(Simav'ın en güzel radyosu)
Senden ayrılmak bana gurbetti,
Geldim sana yeşil Simav'ım.

RAFET'in Leyla'sı herzaman sen oldun,
Tutuştum hasretinle hep sana kaldım,
Uzaklarda iken resmine baktım,
Geldim sana yeşil Simav'ım.

1997

[вσυя∂¢αη]

Analitik Zamanlar- II

Vaktin geç, esnemeli saatlerinde,
Miskin bakışların ümitsizliğinde,
Sevgindi bir rüzgarla çıkan,
Ellerimdeki bilinmeyenleri,
Halemdeki bulutları dağıtan.

adı değil, kendisi aşktı, ne kafdağı ardı masalı ne de zümrüdüankaydı,
kendimden bir parça, kanadım kolumdu, onsuzluk yokluğumdu.kilometreler vardı, sevgiyle biten, baharda kar gibi eriyen.bilinemeyen korkular vardı,
görünemeyen, hissedilen, ellerin kenetlenmesiyle yenilen.biraz zamanlamay_
dı, göze görünen, hoşgörü tohumunun ekilmesiyle bitiveren.kuşku bulutları
vardı, sıcak gülüşlerin ateşi, gözlerin pırıltısıyla.dağılıveren.tanımama suçluydu biraz ama ezildi geçen zamanın ağırlığında, yükseldikçe sevgi yokoldu, grilikler dönüştü gökkuşağına.toplumsal dayatmaların koşullanmasıydı, içtensizliğiydi, riyakarlık ipliğiyle örülmüş ananelerdi, çifte
standart ahlak anlayışıydı kişilik çatışması yaratan, ruhumu dikenli tellerle
saran.
Çünkü ruhum kanıyordu.

Sorun basit, soruysa kolaydı,
Günler haftaları, haftalar ayları kovaladı,
Bu bir kısır döngü sarmalıydı,
Gördüğümüz develer,
Aslında büyüttüğümüz pirelerdi.

Esnemeli saatlerin hafifliği ağırlaştı birden,
Analitik zamanların ağırlığı hafiflerken..

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine