Bu mudur İNSANlık...

[mystical_waynak]

Yolda yürürken yaşlanmış bir insan ilişti gözüme
sıvasız, kara bir duvarın dibinde büzüşmüş,
bir cansız beden vardı sadece
her iki eli iki dizinde, eyvahlar ederken buldum onu
ağlıyordu dizlerine vurarak, çaresizce ve utanmadan

Çünkü o artık utanamıyor du
utanması gereken insanları düşündükce
utanması gerekenler varken
neden utansın ki…

Dertlerine derman olmak gerikir di
olmaya çalıştım
Ama! ..
gücüm tükendi kala kaldım oracıkta
evlat seven bir yüreği varmış,
sevdiğini yıllar önce kaybetmiş,
yetim bırakmış hain hayat onu
dostları yaşlandığı için,
onu tek tek terketmişler! ...

Evlatları eşlerini kırmamak için
terketmişler evlat emekçisini
kıymışlar onun yaşlı bedenine
kıymışlar onun emeklerine
terketmişler insafsız yüreklerinde

Hayat, yaşam, insanlık bu kadar kirlenmişken
Kirlenmişse bu çirkin dünya
Vefasızsa insanlar
Yapacak ne kalır ki geride…

Yaslandığı duvarı ona benzeterek,
Çaresizce ayrıldım ondan,
Yüreğimi onun yanında bırakarak
Ve de bu acımasız yaşama isyan ederek

İnsanlık bu olmamalı
hayat denen zehirli yaşam bu olmamalı
bu olmamalı insanı başka gözle görmek,
başka bir yaratık gözüyle
bakmak insana,
bunun adı insanlık olmamalı...