www.cakal.net Forumları YabadabaDuuuee  

Geri Git   www.cakal.net Forumları YabadabaDuuuee > Forum > Eskiler (Arşiv)

Eskiler (Arşiv) Eski konular

CevaplaCevapla
 
Konu Araçları Görünüm Modları
Old 10-14-2007, 05:46 PM   #1
KoJiRo
Aşmış Üye
 
KoJiRo Kullanıcısının Avatarı
 
Üyelik Tarihi: Dec 2006
Konum: KoCaELi
Yaş: 40
Mesajlar: 34,356
Teşekkür Etme: 21
Thanked 162 Times in 97 Posts
Üye No: 23848
İtibar Gücü: 8775
Rep Puanı : 54700
Rep Derecesi : KoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond reputeKoJiRo has a reputation beyond repute
Cinsiyet : Erkek
Varsayılan Erkek, Gözyaşi Katili Mi Anne?

ERKEK, GÖZYAŞI KATİLİ Mİ ANNE?
İlk özgür çığlığı, rahminden çıkıp, dünyaya merhaba dedikten hemen sonra attım anne.
Ve son özgür (saf olmasa da) göz yaşlarımı çok uzaklarda, ergenlik çağımın hemen başında
terk etmek zorunda kaldım. Bir erkektim artık anne.
Güçlüydüm. Güçlü olmak zorundaydım, "karılar gibi" zırıldayamazdım. El alemin maskarası
olamazdım. Kız bile vermezlerdi yoksa bana.
Ben ağlamamalıydım anne. Kadınlar, kız kardeşlerim hatta sen bile ağlayabilirdin ama ben bunu yapamazdım.
Çünkü; ERKEKLER AĞLAMAZ dı anne.
Hayatın, ta göbeğinde yaşadım anne ve özgürce ağlamayı tadamadım. Her şeyimi kaybetmekten, işsiz kalmaktan, çocuklarımdan olmaktan,
yalnızlıktan, kazadan, beladan,insanlardan korkmadım anne.
Ama ağlamaktan korktum. Sadece bana ait olan, benim göz yaşlarımdan korktum.
Korktum ve göz yaşlarımı yuttum, kalbime gömdüm ve onları tuğlalar gibi kullanarak
dev bir kule inşa ettim içimde anne.
Korktum ve boğazıma kadar gelip dayanan hıçkırıklara sert komutlar verdim.
Boğdum onları anne, özgürlüğümü boğdum.
İşte bunun için seri katil oldum anne ve cinayetlerimin sayısını bile unuttum.
Sevdiklerimden ayrıldım, özgürce ağlayamadım sokaklarda, göz yaşlarımı saklasın diye yağmurları bekledim.
Görkemli kaybettiğim anlarda kaçırdım göz yaşlarımı merdiven altlarına. Tuvaletlere kaçtım,
ıssızlığın kucağında bırakabildim kendimi ancak.
Korktum ve çocuklarımdan da kaçırdım göz yaşlarımı.
Babaydım ve güçlü olmalıydım. Ağlarsam güvenemezlerdi bana. Arkadaşlarımı gömdüm
uzun servi ağaçların gölgelerine.
Yaşadığım ölümdü ve daha ötesi yoktu.
Ama ağlayamadım özgürce.
Birkaç damla gözyaşıyla kurtardım kendimi.
Bazen çıldırmaya az kaldı.
Bazen kendi içimdeki çocukla kavgalara tutuştum ve o küçük çocuğun özgürlüğüne imrendim.
Bilmiyorum anne, belki de onun gibi olamadığım için öldürmeye kalktım onu.
Bana çok şey öğrettin anne ama şöyle adam gibi ağlamayı öğretmeyi unuttuğun için beni yarım bıraktın anne.
İşte böyle sevgili annem...
Senin için, sen istedin diye göz yaşlarıma ihanet ettim ve bir erkek olarak
erkek gibi ağlamayı başaramadım.
KoJiRo çevrimdışı   Alıntı ile Cevapla
CevaplaCevapla


Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)
 

Yayınlama Kuralları
Yeni konu açamazsınız
Cevap gönderemezsiniz
Eklenti ekleyemezsiniz
Mesajlarınızı düzenleyemezsiniz

Kodlama is Açık
Smilies are Açık
[IMG] code is Açık
HTML code is Kapalı


Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 12:54 PM

Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11   Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.