Kadın Gibisin İstanbul!

[KoJiRo]

Kadın Gibisin İstanbul!




Kadın gibisin İstanbul. Bir kadın gibi güçlü ve duygusal; gizemli ve bayağı… Erkek icadı savaşlardan almışsın tüm yenilgilerini ve tüm yenilgilerden zaferle çıkmışsın taçsız bir kraliçe gibi…
Bedeninin en güzel tepelerinde, sorgusuz sualsiz, tüm ruhları barındırırken, güzel olmanın iffetsizliğinde bir fahişe gibi kirliydin belki.
Olsun!
Bilmezler ki, bu kirliliğinle buram buram tecrübe kokan mağrur bir yaşanmışlıksın, bütün kadın hallerini içinde barından…

Bilmiyorsun değil mi aşık olmak imkansız sana?

Beni sorma ben senle bildim kendimi. Kargaşanı da sevdim, şatafatını da... Ağladığım da oldu çogu zaman, arabaların camını silen sümüklü çocuklara. Bazı zaman, acıyorum sana, ama çogu zaman öylesine kıskanıyorum ki seni. Her şeyi yaşarken hala her şeyinle nasılda güzel duruyorsun öyle. Bu hayatta senin gibi olmak vardı.
Kirlenmişlik tecrübenken güneşi hala doğurtabilmek, sisli ve biraz da kirli bulutların arkasından güç ister.
Biliyor musun İstanbul herkes seni çok seviyor, bu sevgi yüzündendir derme çatma çatılar altında, insanların hala nefes almaya çalışmaları. Yine bu sevgi yüzünden kendi nefeslerinde senin soluğunu kestiklerini bilmiyorlar elbet.
Damarların artık dolaşımda güçlük çekiyor kimin umurunda, kornalar düt düüüt! Herkes inci kolyenin parlaklığıyla yanıp tutuşuyor.
Yalnız korkuyor herkes senin felç geçirmenden. Oysa onların ‘felç’ diye nitelendirdiği şey senin intikamın bilmezler. Senin ağırlığının yanında temelsiz tüm derme çatma çatılar yıkıldığında belli ki daha rahat nefes alabileceksin.
Kötüsün İstanbul, her kadın gibi belki canın yandığı için ama en nihayetinde kötüsün işte!
Kötü!


alıntı..