Ayılar

[F@sTaLaFisT@]

Amerika kuzey kızılderililerinin orman adamı gözüyle baktıkları ayıya saygı duyarlar. Bir ayı öldürdükleri zaman, hayvandan özür diler ve ruhunun bir an önce ahrete gidebilmesi için dinsel törenler tertiplerler. İnanışlarına göre, hayvanın ruhu basit bir törenle yatıştırılamıcağı için, kafasını temizleyip bir sırığın ucuna geçirirler.
Bu geleneğe Kanada'dan başka, Sibirya'nın Tunguz kabileleri arasında rastlanılmaktadır. Ora ormanlarının küçük açıklıklarında dumandan kararmış yarım düzine ayı kafatasının sergilendiği, Avrupalı gezginler tarafından görülmüştür. Gezginler, hayatlarına mal olacağım bildikleri için, müzelere götürmek istedikleri halde bu kafataslarına el sürmeye cesaret edememişlerdir. Tunguzlar ayı eti yemedikleri gibi, bunu kızak köpeklerine de yedirmezler.
Bu yerlilerin davranışı korkudan çok, dine dayanır. Yoksa ayılar insanlık için hiç bir zaman bir tehlike olmamışlardır. İnsanlarla ayılar arasındaki boğuşmalara dair birçok hikâye anlatılırsa da, eldeki deliller, bir ayının insana saldırmasının tesadüf sonucu olduğunu veya ayının insan tarafından kızdırılmasından ileri geldiğini göstermektedir. Ayılar çoğunlukla yumuşak başlı ve özellikle İçendi kendilerine yeterli yaratıklardır.
Ayının insanla boğuşurken, düşmanına sarıldığına ve onu, kollarının arasında sıkarak öldürdüğüne dair anlatılanların da aslı yoktur. Saldırıya geçtiği vakit düşmanına genellikle pençe atar. Ağır kollarının müthiş kuvveti ise tırnaklarını, düşmanının vücudunun oldukça derînine kadar saplar.