İnsan En Şekilsiz Tümördür

[KoJiRo]

İnsan büyüdükçe hataları affetmemeyi öğreniyor. Büyüme durdurulamazsa, kendisinin de bir hata olduğunun farkına varıyor ki; buna katlanılmaz.

Büyümek, yalnızca fizyolojik bir gerçek değil, aynı zamanda bir hastalık hali. Büyümek bedenin trajedisi. Büyümenin durdurulamaması ise başlı başına bir felaket. Kim dev kanatları yüzünden uçamayan bir kuş olmaktansa, kanadı gelişmediği için uçamayan bir kuş olmayı tercih etmez ki!

Bu şekilsiz büyümeyi durdurmanın tek yöntemi var; sevgi. Bir tür saldırı sanatı olan tıpta, hastalığa sevgiyle yaklaşılması gerektiği kesinlikle öğretilmez. Yalnızca saldırı stratejileri geliştirilir. Oysa sevgi, en olmadık tümörü bile küçültebilir.!

Yalnızca büyümek değil, insan olmak başlı başına bir hastalık hali. İnsan doğanın ürettiği en şekilsiz tümör. O yüzden; kendinin farkına varmaya başladığında hayata katlanamıyor. Oysa hava, su, toprak ve duygu kirliliği, hatta cilt, ciltaltı ve organ kirliliği sürekli artıyor. Birbirimizin karanlık yüzüne, varisli, sellülitli, mantarlı ve kırışık bedenine katlanmak zorunda kalıyoruz hepimiz.
Parazitleri inceleyen bilim adamları ister istemez “konak”ları da incelemek zorunda kalıyor. Çünkü hiçbir parazit beslendiği, sömürdüğü, yiyip bitirdiği bir yer, yani “konak” olmadan yaşayamaz. Parazitlerin en büyük özelliği, yerleşecekleri bir konak olmayınca sudan çıkmış balığa dönmeleri ve çok kısa sürede yok olup gitmeleridir. İnsan bilinen en iri, en kallavi parazittir. Dünya da en devasa, en toparlak konak oluyor bu durumda.

En çaresiz ve zavallı insan türü astronotlardır. Konağından uzak kalan bu zavallılar bir takım madenleri tırtıklayamadan, petrolü yeraltındaki yataklarından emip bidonlara dolduramadan, ağaçları kesemeden, önüne çıkan her hayvanı mideye indiremeden, ozon tabakası dahil, karşılaştığı her tabakayı delik deşik edemeden, öylesine dolanıp dururlar sonsuz bir karanlığın içinde.

İnsanın en yalın hali, olmayan halidir demiştik. İnsansız bir yaşamda parazit kavramı da, parazitoloji denen bilim dalı da tarihe gömülür. Elbette dünya tarihine değil, bir monolog biçimi olan bireyler tarihine!...