06/26/07 - Can Dündar "erkeksen..."

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Biz erkeklere daha çocuk yaştan aşılanan erkeklik, hasbelkader sahip olduğumuz bir kişilik özelliği değil, üyesi olmaktan gurur duymamız gereken bir imtiyazlılar kulübü, her daim iftiharla taşımamız gereken bir klan nişanesidir.
O denli kıymetlidir ki onu hakkıyla taşıyabilmek için erkek olarak dünyaya gelmek yetmez; erkekliğin gerektirdiği hal, tavır ve ritüellere de uygun davranmak, erkekliği olur olmaz her fırsatta ve yerde "ispatlamak" da gerekir.
"Erkek gibi yürü"necektir, "adam gibi konuş"ulacaktır, "erkeksen aşağıya in"ilecektir.
"Erkeksen" dayılanmasının muhatabı, bunun gereğini yapmadı mı, kendisini bir daha insan içine çıkamayacak hale getiren ithama hazır olmalıdır:
"Karı gibi kaçtı."
İki Abdullah'ın, erkeklik vurgulu iki mesajı, iki gün üst üste yansıdı gazetelere:
Önce Abdullah Gül, "erkekliğin ispatlanacağı dönemler olduğunu" söyledi. Yiğitlik tekelini er kişilere veren bir gaf yapıp "Erkeklik, mertlik, yiğitlik, korkmadan Meclis'e gelip oturmaktır" dedi.
Ardından Abdullah Öcalan örgütüne seslendi: "Yanına iki karı alan kaçıyor. Aslında bunlar, karıdan yüz kat daha aşağıdırlar, karıdan yüz kat daha karıdırlar."

'Göster oğlum amcana pipini'
Bu demeçlerde, ataerkil ailelerde "Göster oğlum pipini amcanlara" böbürlenmesiyle yetiştirilmiş oğlanların ezikliğini okumak mümkün...
Gerçekten de en çok erkeği ezer erkeklik...
Yanındaki kıza laf atana okkalı bir kafa atamamanın, maçta topu tutamamanın, askerde düşmanı mıhlayamamanın, yatakta kadını haklayamamanın, eve ekmek taşıyamamanın yarattığı tahribat o denli büyüktür ki bunlarla baş edebilmek, ezikliğini örtebilmek için efsaneler uydurarak erkekliğini yüceltir erkek:
Adama öyle bir kafa atmıştır ki, topa öyle çakmıştır ki, kızı öyle haklamıştır ki...
Malum, erkek bir kızla birleşerek erkekliğini "kazanır"; kız ise erkekle birleşerek kızlığını "kaybeder".
Erkeklik bayrağı, en çok da zifaf döşeklerinde, askere uğurlama törenlerinde, büyük derbilerde, meclis kürsülerinde, örgüt evlerinde yüceltile yüceltile insanlığın başına bela olmuştur.
Kim bilir kaç zifaf cinayetinde erkeklik zaafının duyulmasından kaygılanan erkek kaygıları rol oynamıştır.
Kaç töre cinayetinde, kaç sevilmemiş çocukta, ilan edilememiş kaç aşkta, yok yere çekilmiş kaç hançerde, gereksiz yere ilan edilmiş kaç savaşta bu fuzuli dolduruşun parmak izleri vardır.

Bir böbürlenme vesilesi
Bu haliyle erkeklik, çalışıp para kazanamamanın, siyasette sözünü tutamamanın, örgüte hâkim olamamanın, bütün cakaya rağmen bir kızı koluna takamamanın, çocuğuna istikbal kuramamanın ezikliğini, yaratıcılık eksikliğini, yetenek yoksunluğunu, kısaca yaşamdaki ezilip ufalanmışlığı saklayan, unutturan bir böbürlenme vesilesidir.
Çare?
Öncelikle siyasette, sporda, medyada erkek egemen söylemin teşhirinden işe başlamakta yarar var.
Sonra, oğullarımıza amcalarına göstermek için pipilerinden daha değerli şeylere sahip olmayı öğretmeliyiz.
Belki böylece bir sonraki erkek kuşağını ve siyaset ortamını erkekliğin cenderesinden kurtarabiliriz.