Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Yıl 1976.
Karanlığa inat doğmuşum dünyaya,
Neler gördüysem isyan etmişim Allah'a,
Ve çağlar kapatacak açıları çizmişim.

Ne sevdâları gömmüşüm sineme,
Hançer gibi saplamışım yüreğime,
Kan akıyor geçmişimden günüme,
27 yıldan beri avare gezmişim.

Sevdayı bilmeyen herkese bağırmışım,
Ya onlar haksız ya ben sağırmışım,
Ben ölümsüz aşklara inanmışım,
Bu yolda şiirlerimle sevişmiş,
2003 yılınada şair girmişim.

17.08.2003
Saat:10.50

[GooD aNd EvıL]

Çocukça renklere bürünüyor
Gökyüzü güz dalgınlığıyla
Gülümseyip çiy bulutu diyor annem
İşte şiirdir bu
Dolunay utansa güzelliğinden
Peşine takılınca bulutlar

Bir kadının dudaklarından
Topladığım yaralı sözcükler
Karışıp gidiyor turna katarlarına
İşte şiirdir bu

Ay yasağı olan bir ülkede
Sepet dolusu düşleriyle delişmen bir kız
Usulca yürüyor kanayan yollarda
İşte şiirdir bu
Okusa geceyi, göğü koklasa
Evirip çevirse yıldızları

İçli şarkılarıyla yaz kuşları
Yokluyor yüreğini asker analarının
Üç damla gözyaşı, bir iç çekiş
İşte şiirdir bu

Çocukça deliliği bir kızın
Ve anıların üzgün kokuları

[GooD aNd EvıL]

Değişen ben değilim bakışlarındaki kış
Çaresi çaresizliğinde gizli
Vazgeçmeyi akıl edememiş vazgeçilmişliğimin
Adının yarısı kadın iken kopmak zordu senden

Gel sök gök kuşağının rengini kalbimden
Aç musluğunu gözyaşlarımın
Boya çığlıklarımı kırmızıya
Aldat! Anlat hayallerime yalanlarını, Ağlat

Senki merhabaların katili
Benki bir baltayla sap arasında mekik dokumuş
Berduş ve serseri
Soyadımla birlikte söylenen resmi bir adım olmadı belki
Ve kuru aşkımın yanına katığım
Sevdim seni, sadece sevdim
Ruhundaki sevda atığım

Güneşe palto giydirip kış resmi çizdiğimiz
İlkokul masumiyetiyle tutulmuştum sana
Şimdi anlıyorum güneşin neden üşüdüğünü
Gözlerindeki zifiri karanlıklara bakınca
Hep kâğıtlara seni çiziyorum kış yerine
Üşüyen ise yüreğim.

Sımsıkı tutunup senden arta kalanlara
Düşümün düşkünlüğüymüş,
Düşüncesizce seni düşleyişim diye avunuyorum

Cesareti kadar ürkek
Korkaklığı kadar medenî
Dün kadar kül
Sevgi kadar gül
Olmaya hazır bir tomurcuğu, gidişinin ayak sesleriyle ürpertip
Kaktüs çiçeğine sevdalanmasıyla
Susuzluğa karşı meydan okuduğu çaresizliğinde yitirdim

Gidişin belkide
Damarlarının cellât kırmızısı maviliğinden çıkıp
Hüzzam kokulu yaraların kabuğunda filizlenmiş
En zamansız zamanların vaktini çalmış
Vakitsiz bir Azraillin mesaisidir

Kim bilir belkide aşk
Sevildiğin kişiye acı çektirmektir.
Bu yüzden ne yapsanda vazgeçemiyor
Ve beni unuttuğun yerinden öpüyorum.

Bir kalem alırsın eline, şiir yazmak için
Kramp girer yüreğine
Veremezsin hissettiklerine biçim...

[GooD aNd EvıL]

Dokunmadı sineme baharın sıcak eli
Hiç esmedi içimde dağların seher yeli,
Savursa saçlarımı dağıtsa deli, deli
Silinir mi içimden anıların izleri?

Düş bağrıma da uyan ey semanın hilâli,
Yastığımda uyusun hayalinin cemali.

Kaf dağının ardına kanatlanıp uçsaydım,
Bulut olup bağrımı ufuklara açsaydım,
Damla damla sevgiyi topraklara saçsaydım,
Açar mıydın içinde sakladığın gizleri?

Umutlarım kuş oldu avuçlarımdan uçtu,
Kanadına dokundum belki dokunmak suçtu!

Güleç yüzlü çocuklar hislerimde ağlıyor,
Süzülen her damla yaş yüreğimi dağlıyor,
Sana gelen yolları mesafeler bağlıyor,
Dermanını tüketti gençliğimin dizleri.

Koşuyor sanki yıllar yakalamak imkânsız,
Artık duygular yetim anılarsa mekânsız.

[GooD aNd EvıL]

Aya yoldaş olup, yıldızlara eş
Hasret yüreğimle özlerim seni
Gündüz hayalimsin, *******i düş
Kırık umutlarla beklerim seni

Umudun yolları bitmez, tükenmez
Aşığın özlemi dinmez, durulmaz
Sabır olmayınca yare varılmaz
Gözümde yaşlarla beklerim seni

Vuslata ermeden benliğim ölmez
Dünya benim olsa, hiç yüzüm gülmez
Belki de gelmezsin, hiç belli olmaz
Yine de yıllarca beklerim seni.

[GooD aNd EvıL]

Nefes nefese şarkımızı dinliyorum
acı duyuyorum her mısrada
üşüyorum sanki kar altında
Buğulu camlarda kalmadı
adını yazabileceğim sadece küçük defne yaprağı kaldı
Eskimiş yüreğimi atamıyorum köprüden aşağıya
seni taşıyor eşarbın kaldı omzumda
onu bile çıkaramadım omzumdan
belki tek bir yadigar belki seni anlatan her şey

[GooD aNd EvıL]

Hiç düşündün mü seni seven ne halde
O her gece ağlıyor sessizce
Seni arıyor gözleri her gittiği yerde
Belki de haklısın kendince.

O seni çok sevmişti hala seviyor
İmkanı yok seni unutamıyor
Anıları silip bir kenara atamıyor
Belki de haklısın kendince.

Sen onu bırakıp gittiğin halde
O sevmeyi seçti yinede
Hakettimi bunları o sence
Belki de haklısın kendince.

Biliyor musun o senden vazgeçemiyor
Her tanıdığına her yakınına seni soruyor
Kimseye söylemiyor ama o seni çok özlüyor
Belki de haklısın kendince

Hiç beklememişti bunu senden
Acı çekmeyi seçmeni, sevmek dururken
Peki ya hiç mi sevmedin onu sen
Belki de haklısın kendince.

O sensizliğe uzun zaman alışamadı
Seni düşünmeden bir saniye bile yaşayamadı
Sensizlikten gözleri hep yaşlı kaldı
Belki de haklısın kendince.

Ama yine de kırgın değil sana
Umutlu gözlerle bakmıştı hep sana
Başka şey düşünmedi asla
Ama son verdin sen bu aşka.

O seni öyle çok sevmişti ki
Dünyalara değişmezdi seni
Hele o insana hayat veren gözlerini
O her gün yine de tutuyor ellerini.

Ne yapalım buraya kadarmış demek
Sen hiç düşünmedin sonsuza dek sevmek
Aşk değildir hep mutlu olmak biraz da acı çekmek
Ama yine de unutma o seni daima sevecek.

Ne olurdu birlikte göğüs gerseydik tüm zorluklara
Aşamayacağımız engel yoktu inansaydın bana
Ama sadece benim çabalamam ne fayda
Belki de haklısın kendi yaşadığın o masum dünyanda.

[GooD aNd EvıL]

Deliler yurdundan yeni geldim
Düşünce şimşeğinde gördüm
Fırtına gibi, yıldırım gibi
Anlık ve berrak gördüm

Homarus’un sofrasında
Geçmişi anlatırken gördüm
Eflatun’un masasında
Geleceği ararken gördüm

Gözlerin şimşek gibi
Başında ışık halesi
Asırlar öncesinden ötesine
Huzmeler saçarken gördüm

Saçların dağınık,
Benzin soluk
Yoğun ve heyecanlı
Kitaplar içinde, kayıp
Bahar yaprağı gibi naif
Cılız çalılar içinde boy veren
Fidanlar gibi gördüm

Bir ara Hallaç’ın yanında
Dimdik
Her cefaya sırtını dönük
Sultanlar, yanında sönük
Karunlar, birer sülük
Sarayları pul yaparken gördüm

Dağ yeli, ova serinliği,
Deniz gümüşü, fırtınası
Bulut mavisi, bozu
Orman yeşili
Haldun’dan haber verirken gördüm

Umuda akan, ırmaklar gibi
Kirleri kapatmaya yağan kar
Ve neyden çıkan ses
Mesnevi’de nefes gibi gördüm

Uzaktan gelen bir sevgili,
Dosttan fısıltı,
Ufak bir ürperti de
Gönülden sözler dolu
Sanki Yunus vari
Varı yokta gördüm

Yanarken tapınaklar
Melekler düşlerimde
Gezerken devri alem
Ta Platon’dan bu yana
Nebiler dizisinden nurlar
Düşünceden pırıltılar
Ser ayaklarım altına
Otururken filozoflar tahtına
Belki de seni gördüm.

[GooD aNd EvıL]

Mutluğum aslında
Tek başıma yaşasam da,
Beni anlayan olmasa da,
Tek bir dostum kalmasa da...

Yaşıyorum yetmez mi?
Seven kalbim sanki bir daha sevmez mi?
Bitmez mi gözlerimin nemi,
Çıktığım bu uzun belki de kısa yolculukta
Önce beni alıyorum yanıma sonra kendimi

Sevgilim terketsin,
Dostlarım da ona uyup gitsin,
Herkes sevip sevilsin,
İstemem arkamdan kimse gelmesin....

[GooD aNd EvıL]

Ben, kimsesiz seyyahı, mechuller caddesinin;
Ben, yankısından kaçan çoçuk, kendi sesinin.

Ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;
Allah'ın körebesi, cinlerin padişahı.

Ben, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanların;
Ben, tükenmez ormanı, ısınmaz külhanların.

Ben kutup yelkenlisi, buz tutmuş kayalarda;
Öksüzün altın bahtı, yıldızdan mahyalarda.

Ben başı ağır gelmiş, boşlukta düşen fikir;
Benliğin dolabında, kör ve çilekeş beygir.

Ben, Allah diyenlerin boyunlarında vebal;
Ben bugünküne mazi, yarınkine istikbal.

Ben, ben, ben; haritada deniz görmüş, boğulmuş;
Dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuş.

Hep ben, ayna ve hayal; hep ben, pervane ve mum;
Ölü ve Münker-Nekir; baş dönmesi uçurum...