Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Bir bulut olsam da yayılıversem
şöyle gökyüzüne serile serile
Hiçbir sınır tanımasam rüzgârdan
kanatlarım olsa götürse beni gittiği yere
Ülke ülke, deniz deniz, kıta kıta
dolaşsam adım adım bütün dünyâyı
Damla damla düşüversem de
doldursam sonsuzda biten deryâyı
Kâh güneşi arkama gizleyerek
gölge gölge dolaşsam hep şehir şehir
Kâh yüce dağlara kar olup yağsam da
baharlarda aksam köpük köpük, nehir nehir
Zaman zaman bir kartal edâsıyla
kanat kanat insem ovalara, vâdilere
Bir gonca gülde süzülen bir çiğ damlası
olsam da varsam o nazlı nârin yâre
Unutuversem bir çiğ damlası olduğumu
bir an
süzülsem gonca gülü öpen yâr dudağına
Seyahatım böylece sona erse de
ulaşsam yolculuğumun en son
durağına.

(4 Aralık 2006/ İstanbul)

[GooD aNd EvıL]

Bir cami avlusunda
İki israil kauçuğu gölgesi altında
Üç bardak çay yudumlayıp
Efkar katmerleştirdim son telefonla,
Bir ikindi sonraydı olanlar,
Çaylar bitti /
Şekerler nasıl da eriyiverdi,

Etrafımda yaşlı başlı adamlar
Ellerinde tesbih
Önlerinde çay
Gözlerinde hala gençliklerinin feri,
Benimse nihai bir göz ağrının ilk demi..

Göğe uzanan binalar arasında
Varoş umutların kurbanlığıyım,
Umut fakiri değildim aslında
Herkes kadar zenginim, zengindim oysa,

Saat akşama
Ben ilahi davete icabete tutuldum
Sonsuzluk tadında dualara
Beni alıp götürecek olan miraca
Her şeyin “ol” emri sahibine o kadar muhtacım ki
Hepimiz o’na o kadar çok muhtacız ki..

Bir yerden başlamalı,
Bir yerinden tutunmalı
Yerden göğe uzanan merdivene,
Faniye fena vurulan biz divanelere
Oturduğum cami avlusunda
Kement olmuş iki israil kauçuğunun gölgesi altında
Çayımı bitirip kalkarken son sözüm
Asrın hal ehli, zamanın bedi’sinden:
“Ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde,
Fani dünyada bıraktığın eserlere kıymet verme”.

[GooD aNd EvıL]

Ey! Benim garip anam
Sen şehit anasısın artık
Evladını verdin toprağa
Ruhu teslim etti Allah'a
Vatan borcu için gitti
Can borcu olan vatanı için, can verdi…

[GooD aNd EvıL]

Onu da aldın git hadi
sil beni çıkmasın bir daha
adım dudaklarından
ben mühürledim
yüreğimi sildim
gözlerimden gözlerni
yürüdüğün yollar haram
bana artık...
Sevdanın kokusu kalmış
üzerimde
sen diye kokuyor ellerim
yüreğim eziliyor
dayanamıyorum sensizliğe
bircan'ım vardı onu da
aldın işte
git hadi...
(değmezmiş...)

[GooD aNd EvıL]

Bir ceylan ağlarken, göl kenarında,
Ya gölün halini gören nerede,
Bir meyve çürürken, dal kenarında,
Ya dalın halini soran nerede...

Yaşlanmışsa yedi dağın aslanı,
Kalmaz olur, ne takatı; ne şanı,
Çakaldan kurtarmak isterken canı,
Kırılan gururunu bilen nerede...

İçine sığmayan aşk dünyasının,
Hep dışında kaldım, her safasının,
İçine düştüğüm kara sevdanın,
Yar yıkmış binasını, gören nerede...

Ayrılık onulmaz dert olmuş bana,
Tabibim aradım, gittim lokman'a,
Lokman dedi: "derman veremem sana" ,
Der: "derdinde yar, dermanın da" , veren nerede...

16.07.2004 Taşkışla/Taksim

[GooD aNd EvıL]

Hangi yayla yeşil, nerde keklik çok
Gel seninle orda olalım çocuk.
Kayalar, kayalar... Sırt sırta vermiş;
Kimi yeni mürit, kimisi ermiş.
Otlar dalgalansın biz yürüdükçe
Sular düze insin kar eridikçe,
Gün burnunda bana mavi mavi gül;
Ağız-burun lale, kaş ve göz sümbül.
Doruklardan doruklara sekelim,
Bir elim göklerde, sende bir elim;
İkimizin yüreciği bir atsın,
Bizi gören bin katarak anlatsın,

Hangi yayla karlı, nerde çiçek çok
Gel seninle orda olalım çocuk.
Bulutlar, bulutlar iç-içe girmiş
Bulutlar ki göğe perdeler germiş;
Çiğdem devşirelim, çiçek biçelim
Susayınca hep ezgiler içelim
Batmasın eline bir gül dikeni
Sen hep beni kolla, bense hep seni
Çıkıp yükseklerden taş bırakalım,
Kopan sese, kalkan toza bakalım,
Tavşanlar ürkerken bu gürültüden
Kaçan tavşanlara ıslıklar çal sen.

Hangi yayla yüce, nerde kavga yok
Gel seninle orda olalım çocuk;
İster Maraş olsun, ister Erzincan,
Sonsuzluk düşüne set değil mekan,
Başın omuzumda, omuzum gökte
Ölüm bir ak çiçek bu özgürlükte,
Yaşamaksa bir ışık cümbüşüdür,
Çağıl çağıl akan sevgi düşüdür.
Hani gökyüzünün toy vakti olur,
Kaynaşırlar yıldızlar bulgur, bulgur;
En uzak nereyse ora gidelim,
Bulutları yara yara gidelim.

Hangi yayla serin, nerde bühtan yok,
Gel seninle orda uçalım çocuk.
Meşeler, ardıçlar, çamlar yan yana
Biz kanat çırpınca dursun divana.
Bir çift beyaz kartal, hey bu da nesi?
Diyerek şaşırsın çobanın hepsi;
İlk kez görüyoruz desin görenler,
Bütün oymaklarda dolaşsın haber.
Keşiş dağlarından görünsün İstanbul,
Bütün dağ gölleri ışırken pul pul.
Güzel dost, ey hüzne aşina yürek,
Gel gidelim keklik gibi sekerek.

[GooD aNd EvıL]

Bir çift fotoğraf,
Beni hayata bağlayan,
Sensiz geçen günlerde *******de,
En yorgun anlarda, ümitsizlikte,
Sabır denen olgunun tam tükendiği,
Umutsuzluğun kol gezdiği zaman…

Bir çift fotoğraf,
Beni sana bağlayan,
Hani bana verdiğin,
Hayalini hep kurduğum,
Seni hatırlatan, yakınlaştıran…

Bir çift fotoğraf,
Ümidimi hep ayakta tutan,
O gülümsemen yok mu, hele bakman,
Karamsar, yıkık ve boş verdiğim anlarda,
Işık tutan, yaşama sevinci aşılayan…

Bir çift fotoğraf,
Hayalini ayakta, canlı kılan,
Geçmez dediğim günlerin,
Seni ve sevgini beklerken,
Bitmesini, sana kavuşmamı sağlayan…

[GooD aNd EvıL]

Ne zaman
Ellerin ellerime değse
Gözlerin baksa gözlerime
Aşkından utanır
Bakışlarımı kaçırırdım.

Mavisi çalınmış martı
Yere mahkum kartal gibi
Ölüm misali zorlandım
Alışmakta aşkına.

İlk sevdiğim sen değildin
Aşka mahkum serseriyim
Ne aşkı bilmezlere
Ne vefasızlara sevdalandım.

Geceyi ıslatan gözler
Deli gönül hep benimdi
Sevmek yabancı değildi bana
Sevilmenin meyvesini
Tatmaya sunan senin ellerindi

Kuralı koymuş yaradan
Bir çift kanat çırpmalı
Gökyüzünde uçmaya
Bir çift ayak adım atmalı
Menzile varmaya
Ve bir çift yürek çarpmalı
Ölümüne sevdaya...

14.12.2000 Kadıköy 02:16

[GooD aNd EvıL]

Aydın yüzlü bir çocuk,
Aydınlık bir geleceğe,
Aşık atıyordu, çember çeviriyordu,
Bilye yuvarlıyordu, derin çukurlara,
Işık yakıyordu, gelecek yarına
Işıl ışıl gözleriyle, güneşe bakar gibiydi,
Senaryolar çiziyordu yüzünde
Bir çocuk, tek ayağı üzerinde,
Zıplıyordu, zıp, zıp
Bana koşuyor, çarpıyordu delicesine
Haylaz, yaramaz bir çocuktu,
İçimde kalan.
Çocukluğumu tamamlıyordu.

[GooD aNd EvıL]

Bir çocuk düşlüyorum beslan da,
susamış!
Suya değil, bir yudum insanlığa.
Anlamını bile bilmediği kavramların
bedelini ödemek için bekliyor
ölüm kuyruğunda...

Namlunun ucunda bir çocuk
kendi boyunda silahlar var karşısında.
Küçük kalbi, hiç atmadığı kadar hızlı atıyor.
Korkuya esir düşüyor, çocuk.
Vahşetin resmi çiziliyor, beslan da...

Bir çocuğun çığlığı çınlıyor kulaklarımda
hayata karşı son haykırışları,
umudun tükendiği o an
kelimelerin bir anlamı kalmıyor...

Düşleyemiyorum artık daha fazlasını,
utanıyorum!
Bırakıyorum insanlığımı beslan da...