Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Nasıl oldu bilemiyorum…!
Azap meleklerinin yaptığı
kara bir büyü
değildir de, diyemiyorum…
bir gün apansız…
zümrüt yeşili
ipek tülbentlerle örtülü
en mahrem hülya bahçelerinden
simsiyah kefenlere sarıp
lâv dolu
kör bir hicran kuyusuna attın beni.

Ne diyeyim…!
Nasıl sitemler edeyim…! Mabudem sana
bir avuç beyhude heves uğruna
tutsak düşüp şıpsevdi ruhuna
muamma gönül pazarlarında sattın beni.

Daha menzile ulaşıp kâm almadan
kara kaftanlar giyip
kurduğun bal mumu sehpalardan
özleminle yaralı
acılar denizine ittin beni.

Sevdalı ıslak dudaklarından
hüzünlü bir veda öpücüğü bile kondurmadan
yaşanmamış en güzel düşleri alıp
şaşkın umutlarıma dokunmadan
ıssız köşelerde yapayalnız, sırılsıklam
hatıralarla baş başa bırakıp gittin beni.

Gittin de;
kızıl karanfilleri dalından koparılmış
eflatun leylâklar yerine
hezarenler sarmış virane bir bahçe
aşk çıkmazında konacak dal arayan
ateşler içinde yaralı bir serçe
kırdın kolum kanadım parça parça
artık iflâh olmam
perme-perişan ettin beni.

[GooD aNd EvıL]

Gidince sen;
Dipsiz hüzünlere bürünen
Kâinat çıktı şirazesinden
Benim gibi
O da yörüngesini arar
Artık ne yaz gelir
Ne de nazenin bahar
Vuslata erinceye kadar
Dört mevsim kara kış buralar

Nerede ay?
Nerede yıldızlar?
Neden denizler dalgasız
Nehirler bu kadar hırçın akar?
Alaca kanatlı kelebekler uçmaz da
İçimde çığlık çığlığa martılar…

Niçin…!
Güneş doğmaz…
Yağmur yağmaz…
Her dem efsunlu saçlarını okşayan rüzgâr
Dağların etekleriyle oynaşır da
Sevdamın doruklarında ağlaşan
Hüzün bulutlarını dağıtmaz
Niçin…!
Kül rengi gökkuşağının altında
Dudağını sana sunmuş kızıl orkideler
İçli içli ağlarken
Bu kıraç vadide
Nazlı ceylanlar avcılardan kaçmaz
Sevdalılar bir bir vurulurken
Semalarında güvercinler uçmaz...

[GooD aNd EvıL]

Reva mıdır yaptığın?
Bak…!
Yetim bıraktığın kırık dökük
beyaz düşlerim
yıldızsız *******de
lime lime soluyor
cehennem ateşi turuncu gözlerin
akkor olmuş içimde
alev alev yanıyor
gök kuşağı kirpiklerinin
gölgesinde üşüyen ümitlerim
damla damla donuyor
sensizliğin hüznü kara bir sis gibi
dalga dalga kuşattıkça bedenimi
aşk acısıyla kıvranan yüreğim
pare pare ölüyor.

[GooD aNd EvıL]

Sen…!
yanık yanık
kokladığım güllerde gizlenen
intizarı sadece beni tutmuş
dertli bir türkü müsün?

satır satır
okudukça ruhumda filizlenen
azizelerin kutsamadığı
lanetli bir öykü müsün?

yoksa an be an
makûs kaderimi çizen
alnıma yazılmış
ilâhî bir çizgi misin?

bilemiyorum…!
her neysen…
zaten,
istesem de silemem, söküp atamam
yüreğimde sevda güllerin
hâlâ sırılsıklam.

[GooD aNd EvıL]

Adını andıkça
yalnızlığın ayazında
buz tutmuş
gamlı bir nehir ağlar
yangın yeri kalbimde kırık kırık
delice isyan eder boğazımda
sukut-u hayale uğramış
sessiz bir hıçkırık
'nerede sarılacak yıldırımlar arayan
o şuh sarmaşık... nerede? '

[GooD aNd EvıL]

Sensiz ******* zulüm
yatak-yorgan çakıl taşı
sağa dönsem hüzün
sola dönsem hüzün
hiç çıkmıyorsun akılımdan
dört duvarda,
göz kapaklarıma mıhlanmış yüzün
zavallı dilimi
susturmak ne mümkün...!
adını sayıklar ******* boyu sessiz sessiz
alışamadım yalnızlığa;
yalnızlığın
dudakları ne kadar da soğuk ve hissiz
keşke bir gölge olsa yanımda
gölgesi bile yok yalnızlığın
ölüm gibi kimsesiz.

[GooD aNd EvıL]

Çok değil…
muradım;
tek başına kıvrılıp yattığım
buza kesmiş ürperten *******de
bir avuç sıcak nefestir
oysa…!
vuslatınla yanıp tutuşan ruhumu
esir almış yalnızlık
asmış çaresizliğin darağacına
çölünün soğuğunda tir tir titretir
çilekeş yüreğim bu gidişle
hazan düşmüş zindanında
yalnızlığın mor acısından başka
ne sevmeyi öğrenir
ne de sevilmeyi öğrenir
sen hiç…
ıhlamur buğusuna hasret
yuvasız bir serçe gördün mü
hayal sokağında donmuş
gözbebeklerim
ipek kanatlarında takılı
gelip
gönül pencerenin pervazına konmuş
sordun mu derdi nedir?
ne olursun…!
bir gece koynunda güneşi getir
salıver buzullar ülkesine
yalnızlık şakağından vurulsun
ne olursun…!
bir gece koynunda okyanusu getir
döküver aşkın kızıl çölüne
lâlezarımdaki yangınlar durulsun
yakma beni sakın ıpıslak ateşlerde
bir damla utangaç çiy olup düş
özlemler denizine
bol bol lacivert günahlar işle
gümüş rengi düşlerde
seni kıskanan
yalnızlık perileri kudursun.

[GooD aNd EvıL]

Ne olur…! malîhulyâm…
uçuk düşlerime hapsedip
geceden kaçan güneş misali
o mah yüzünü dönme bana
gel otur yine
gönül sarayımın tahtına
biliyorum seni sevmek boynumun borcu ama;
boş hayaller kura kura
tutunarak yaşamak çok zor
sadece serçe parmaktan yakalanmış bir umuda
hiç olmazsa rüyama gir bir gece
sızıver kapı aralığından
usulca el ayak çekilince
taş duvarlara baka baka
tepeden tırnağa kederler içinde
kundaklanmış bir yürekle
her akşam ağlamaklı bekletme
başım ellerimin arasında iç çeke çeke
hiç olmazsa çıkagel bir gece
giriver kapı aralığından
usulca el ayak çekilince.

[GooD aNd EvıL]

Hiç bu kadar üşümemişti
yosun tutmuş gözlerim
nerede o ateş topu güneş gözlerin
her mevsimi kara kış sensizliğin
hiç bu kadar üşümemişti ellerim
ısıtmaya yetmiyor
gizli gizli
avuçlarımda biriktirdiğim nefesin
nerede yaşamı okşadığın
seher yeli şifalı ellerin
hiç bu kadar üşümemişti tenim
nerede aşkın nefhasını yayan
kül sıcağı
şeker pembesi tenin
hiç bu kadar özlememiştim
güneşe hasret alaca şafaklar gibi
duman duman sana hasretim…
ne olur…
ya bir ırmak ol boynuma dolanıver gitsin…
ya bir kelebek ol yüreğime konuver gitsin…
ya da bir kiraz mevsimi
kuşluk vakti geliver, geliver ki, bitsin;
bitsin…! dudaklarımı kanata kanata
kırık kadehlerden yudumladığım
o ölümcül hasretin…

[GooD aNd EvıL]

Senden evvel
bal yapmaz sarıca arılar misali
çiçek çiçek dolaşan
gönülden gönüle sızmaya çalışan
hercaî bir kişiydim
elimde asa
sırtımda hırka
sevda çöllerinde
umutsuz aşkların gezgin dervişiydim
cümle âlem yar sinesinde
bense
pejmürde sağanaklar gibi
düzen tutmaz
yersiz yurtsuz
yalnızlık saraylarının en sefil dilencisiydim.