Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Para

Renkten renklere sokar insanları şu para
Kendinde iki renk var: ya beyazdır ya kara.

Karası kolay geçer ele pek zor saklanır
Beyazını bulmak güç,terle yunur,aklanır.

Karasının kokusu kan kokar, namus kokar
Akında burcu burcu akan ter kokusu var.

Dokunmuştur hileyle kara para dokusu
Sahibinin o yüzden bu aşırı korkusu.

Bozuk ekonomide kara para aklanır
Yatakta iken hasta sırtından bıçaklanır.

Aklansa da karada renk gri ve bozlaşır
Akın kendisi değil aklayan el yozlaşır.

Zenginlik para ile değil gönül iledir
Paranın varlığı da yokluğu da çiledir...

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ölüm

Can vücuda girdiğinde
Heves dolu bir giyiniş
Başlar çıplaklığı örterekten.
Yerinde can dururken
Gönül geniş.
Bir de
Can burnun ucuna gelmeye görsün
Gönül daralır
Geliş tersi bir gidiş.

Ölüm acı ve kara
Ama giydirir beyaz,
Alışır bu insanlar
Herşeye biraz biraz...

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ölümün Kendi Şiir

Ölümün şiirini ölenler yazar
O yüzdendir ölümdeki bu sır,
Yaşayan ölüme ağıtlar düzer
İnsan var olalı bunca asır.
En güzel olsa gerek ölümü yaşamak
Ki yaşayanların hepsi kıskanç.
İnsan oğlu kefenleyip saklıyor
Öleni değil ölümü ak-pak.
Bundandır ölümü acıyla gömmek
Doğumu sevinçle karşılamak...

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ölünce Böyle Konuşacağım

Ergeç gözlerim kapanacak
Göremiyeceğim bir kez daha güzellikleri tümden,
Gözlerim ağlamayacak
Ne de bana ağlayan olacak...

Bir zifirî karanlık içine çekecek beni
*******den,ruhumun neş'esiz günlerinden koyu
Bir karanlık ki bana dost
Koymadı içimde ölümden yana korku.

Birgün görmeyecek gözlerim
Hayatı,güzellikleri tümden,
Avunmak mı düşecek bana
Yastıksız,yataksız bir uykuda eski gördüklerimden?

Tek güzel şey karanlık
Aydın fikirliler,güzeller hep birer soğuk iskelet..
İnleyenlerin şarkısı
Meltemler gibi ılık.

Konuş,konuş benimle
Ruhların meçhûl dilinden,
Korkma! ne duyan olur ne anlayan...
Bir kavak hışırrtısıdır mezarlıklarda
Ölümsüzlerden öğrendiğimiz şarkılar...
Başımızda kavak yelleri esmez ama
Mevsimimiz şimdi bir başka bahar...

Biz karanlıklar insanıyız
Tek güzelimiz,gözümüz hep karanlık,
Allah'a ısmarladık...

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ömrümüz

Tükeniyor ömrümüz yaprak yaprak
Takvimden eksilen sayfalar gibi,
Gün gelip insan ihtiyarlayarak
Eriyor dağlarda karlar gibi...

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ömrümüzden Bir Yaprak

Birgün gelip ölecek
Bülbülleri gönül bahçelerimizin,
Elbette birgün solacak
Güzel gülleri kalplerimizin...

O zaman erişeceğiz
Ömrümüzün sonbaharına,
Ansızın düşeceğiz
Yolumuzun so yarına...

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ömür Defteri

Her insanın doğumuyla
Açılır Allah önünde
Ön kapağı beyaz-aydınlık
Arkası siyah-karanlık
Çeşit çeşit,boy boy
Kalınlıktaki defterler...

Yazılır günü gününe,
Saati saatine,
Günahlar,sevaplar,
İyilikler,kötülükler,
İbadetler,kabahatlar...
Defterdeki yerlerine.
İşlenir boş yapraklar
Dolan atılır geriye.

Bugün şu,yarın o dolar
Siyah kapaklar örtülür,
Defterler dürülür,
Uhrevî âlemde
Hesaplar görülür...

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ömür Yolcusu

Yolcu olup olmadığını bilmem ama
Uzun bir yoldan geldiğin hâlinden belli.
Yüzünde yoldan şekil almış
Kıvrım kıvrım çizgiler...
Tuhaf! yolun tozu ayağında değil
Saçlarına dolmuş
Ağarmış saçların.
Durma,devam et yoluna
Bir anı da götür benden
O gideceğin yere.
Ben gelinceye dek sabret
Hiç sorma beni gelenlere
Oraya gelen
Tanısa da tanımamazlıktan gelir
Bekle,anılarla yüklü geleceğim ben...

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ömürden Bir An

Beraber olduğumuz günler
Sabuna basmışcasına zaman
Bilirsin nasıl kayıp da geçer.
Sanki mübareğin ardından
Atlı kovalar
Bilmez ki aşk yolunda
Zaman kavramını yitirmiş
İki yay var...
Kaç defa susturduk saatlerimizi
Susmadı,durmadı zaman
Habersiz geçti,
*** bırakırcasına bıraktık arkamızda
Aşkımızdan doğan
Ömrümüz içinde bir an
Belki de unutulmuştur şimdi?

Alper Kürük

[GooD aNd EvıL]

Ön Ve Son Hesap

Benim için
Güneş bir daha doğmamacasına batacak
Yere battığım zaman ben.
Güneş başkalarını ısıtacak,
Başkaları teneffüs edecek bu havayı,
Herkes fâniler için her şeyden
Faydalanacak bir zaman
Tıpkı benim gibi.
Payıma şimdi düşen bir toprak...
Yağmur başkalarını ıslatacak
Benim de toprağımı.
Biliyorum,toprak ana
Verdiğini alacaksın benden
En son zerresine kadar
Ki dünyada ilk hesap bu önceden.
Evet, bir de ötekini düşünüyorum...
Düşünüyorum da iyilikten yana
Her şeyi yapmak istiyorum.
Ama olmuyor ki öyle hep...
İnsanlığımı unutuyorum bazan
Ve uyuveriyorum şeytana...

Alper Kürük