|
06-14-2006, 10:00 PM
|
#1 |
|
Daimi Üye
 
Üyelik Tarihi: Jan 2006
Yaş: 46
Mesajlar: 503
Teşekkür Etme: 62 Thanked 123 Times in 86 Posts
Üye No: 7445
İtibar Gücü: 1596
Rep Puanı : 7162
Rep Derecesi :
  Cinsiyet :
|
Sen... PapatyaLar... Ben...
Papatyalar...
Hani yıllarca baş ucuma gün gelir de biri bırakır diye uykumun en sessiz gülümseyişinde beklediğim, kokusuna hasret kaldığım düş örgülerim... Hiçbir papatyayı içimden geldiği gibi koklayamadım ben. Nefesimi kesen, keskin bir şey saklanmıştı sanki içine, elime ne zaman uzatılsa... Doyamadım... Gece yırtılan bir kağıdın can çekişen yerinden kopuyor sanki... Adın... Adına yasladığın kendince yürüyüşün... Köprünün karşı tarafında bekleyen buğulu bakışların... Sen... Sana ne desem de, bu tarifsizliği dindirebilsem içimde bilmiyorum. Bazen lanet olası parmaklarım yokuşa sürüyor her şeyi. Ruhumda beliren cümleler dökülmüyor inceden... Müziğe yüklüyorum, ışığı söndürüyorum, belki bir mum yakıyorum; ama nafile... Hiçbir şey saklanan kelimeleri yerlerinden çıkarmama izin vermiyor sevdiğim... Yanı başında tüketmek vardı ya dillenmeyen yanımı, onun da üstesinden gelemiyorum... Yollar teker teker örüyor senli özlemleri de, ben sana böyle kilometrelerin kucağında dalıp gidiyorum... Bak işte yine sızlanıyor kirpiklerimin ucunda tatlı bir damla... Dudaklarım küçük bir çocuk gibi büzülüyor... Zeytin dalı içime akıyor...Ara sıra çıkıp harflerin dizgisinden sana bakıyorum... Sonsuzluğa aktığım adamın uzaktan da olsa kıvrımlarına terk ediyorum bakışlarımı... Öyle çekmişim ki içime seni, sanki hiç yaşamadım koskoca taşıdığım bir ömrü... Ne yangın, ne sel, ne de deprem sancısı özlemin adı... Özlemin sokakları ne de genişmiş... Her adımda bambaşka bir köşe başından canhıraş sana koşuyorum. Bu ne bitmez bir susuzlukmuş. İçimdekini ancak seninleyken çözebiliyorum... Huzurun dama taşları siyah ve beyaz sevdiğim... Konukluğumun süresi yok sana... De ki bir an, de ki bir dakika de ki bir ömür... Sana biçtiğim geleceğin süresi yok... Ben seni avuçalrımın arasına sıkıca kapattım... Küçük ellerimde kocaman bir yüreğe ömür verdim, ömür oldum... Şimdi ellerim, o küçük kızın henüz sesi duyulamayan yalnızlığında. Bir gün onun da bakışları dolduracak göz bebeklerimizi. Evimizin odalarında minicik adımları dolaşacak rengârenk elbiselerin içinde. Halının üzerinde karışacak üçümüzün tenleri birbirine, ve biz en güzel öyküyü fısıldayacağız kulaklarına zeytin dalı eşliğinde... Duyuyor musun...? " Özlemime yol olan, bu dar sokakları içimden çekip alan bakışlarını sakla sevdiğim... O sıcaklık halâ koynumda, ki bir sana açılır dolunayın düşeyazdığı sayfalar" O papatya kokusu var ya, işte o bu aşkın içinde saklamış kokusunu... İlk defa içimde kokuyor, tam da ellerinin yüreğime değdiği yerde!... -alıntı-
__________________
|
|
|
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Benzer Konular
|
||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| Sen Kokan Papatyalar | GooD aNd EvıL | Eskiler (Arşiv) | 0 | 10-09-2007 04:31 PM |
Threaded Mode