Insanlar Vardir...

[ege10]

İnsan vardır ;

İnançlıdır.

Uyumludur.

Barışçıdır.

Elde ettiğinden fazlasını başkası için de ister.


Bunun için,

Hep mutludur.

Huzurludur.

Örnek insandır.

Ölüp gitse de ;

Kalplerde özel yeri vardır.

***

İnsan vardır ;

İnkarcıdır.

Doyumsuzdur.

Takdir edilince hoşlanır,

Fakat takdir etme duygusundan yoksundur.

Nefsinde gurur,

İçinde hep “BEN” duygusu vardır.

Ve o “BEN” e mahkumdur.

İşinde ona mahkumdur.

Sözünde ona mahkumdur.

Sosyal ilişkilerinde ona mahkumdur.

Ona göre;

Hep kendi işi, davranışı doğrudur.

Hep kendi sözü doğrudur.

Hep kendi görüşü doğrudur.

Hep kendisi üstündür ..


***

İnsan vardır;

Kendini yaratanı tanısın,

O’nu ansın,

O’na şükretsin diye yaratıldığı halde..

O başkasını tanımakta,

Başkasını anmakta,

Başkasını saymakta,

Başkasına şükretmektedir!..


Neden mi ?

Çünkü;

İnkar duygusu nefse hoş gelir.

Karşı koyma ve başkaldırma dürtüsü,

Nefsi tatmin eder.

İçteki “ben” i kamçılar.


İyiliği unutmayı,

Bir özellik, bir ayrıcalık sayar…

Ulu yaratıcıya karşı bile

Şükretmeyi unutturur!..


***

Şu halde ;

“Ben” mahkumları arasında,

Kimseden teşekkür bekleme !..

Biri senin iyiliğine karşı kötülük yaparsa...

İyi anıları yakıp yok ederse ...

Tüm iyilikleri unutursa;

Sakın şoka girme !..

Hayrete düşme !...



Unutma ki;

İyilik yaptığın için ;

Düşmanların çoğalabilir.

Seni çekemeyenler olabilir.

Hatta ;

Dışlanabilir,

Unutulabilirsin !..


Yine de gam yeme !..

Çünkü;

Bazen insan nankördür.

***

Bir anayı, bir babayı düşün !..

Evladını yetiştirmiş ...

Yedirmiş, içirmiş, giydirmiş ...

Eğitmiş, öğretmiştir !..

Uyuyuncaya kadar, hep uykusuz kalmış,

Onu doyuruncaya kadar aç kalmış,

Rahat etmesi için yorulmuştur!..


Ne var ki;

Bazen çocuk,

Büyüyüp güçlenince,

Kendi kendine yetince,

İçindeki “ben” kabarınca ;

Anasını, babasını dışlamış,

Dahası ;

Ağır sözler söylemeye,

Zulmetmeye,

Onlara el kaldırmaya başlamış !..


Fakat ne gam !..

Sütü bozuk,

Kişiliksiz kimseler

İyilikleri unutsa da,

Hiçbir şeyi unutmayan birine,

Yüce yaratıcıya güvenmek gerek !..


Öyle ise ;

Kimseden teşekkür bekleme !..


* * *

Hiçbir şey,

İyilik yapmana engel olmamalı ...

Başkasını düşünmekten,

Hakkı söylemekten,

Seni alıkoymamalı ...

Ümitsizliğe düşmeye,

Neden olmamalı ...



Yapacaksan ;

İyiliği teşekkür için değil.

Allah için yap !..

Ve her zaman

Kazançlı sen ol !..



Unutma !..

Kindarın kini sana zarar veremez !..

Ve sen,

İyilik yapabildiğin için şükret !..



Şükret ki ;

Sen iyisin, o kötü !..



Şükret ki;

Sen doğru yoldasın, o yanlış yolda ...


Şükret ki;

Sen mutlusun, o mutsuz !..

***

Kimseden Teşekkür Bekleme !..

Birine hediye ettiğin kalemle o,

Seni hicvedebilir, yerebilir,

Dayanması için verdiğin bastonla,

Senin başını yarabilir.

Öpmek için aldığı elini,

Hatta ısırabilir ...

Zîra

Aşağılık yaratık,

Kendini yaratana karşı,

Büyütene karşı,

Eğitene karşı..

Bu denli nankör olursa ;

Diğer varlıklara karşı,

Onun daha iyi olması beklenemez !..


Öyle ise ;

Yaptıkların için,

Yapacakların için,

Kimseden teşekkür bekleme !..


Ve bil ki ;

Her şeyi iyi bilen,

Her şeyi iyi değerlendiren,

Çok güçlü,

Çok yüce..

Bir yüce yaratıcı vardır !...

O, sana ve herkese yeter !...