AŞkimi Protesto Edİyorum

[aBURCUbur]

AŞKIMI PROTESTO EDİYORUM


Çocukların feryatlarına yazılan bir şiirdir bu
Kaldırım taşlarının soğukluğuna,
Sokaklarda kalınmışlığın belgesi,
Kendimi ihbar ettim çatışmanın en kanlı şafağında.
Bu savaş sıkılmamış bir kuşundu yüreğime
Ve o insanlar yalnızlığın örgütlenmiş haliydi.
Ellif miktarı kadar uzaktı herkes.
İntiharlara direnen gece kadar siyahi
Koca bir insanlığın dramıydı.
İçinde yıkık harabeler barındıran şehir;
Her zaman giyotine çıkacak gibi yaşadın
Çünkü cennete cinnet geçirmeyenler giremezdi
Ve yanlışlıklar coğrafyasında gerçeği haykırdığım günden beri
Aşkımı protesto ediyorum.
Hiçbir ülke senin kadar sömürülmedi
Senin kadar bölünmedi hiçbir şehir
Gereği yoktu yüzyılların
Kendi kendinin kurbanı gibi
Bir başına koymadılar seni,seni dağıttılar.
Hergün ölen sendin
Sendin tankların altında kalan.
Yalnız değilsiniz:
Göğün yedinci katından sizi izliyor melekler
Misket bombaların diyarından kanlar içindeki bebeklerin küçücük bedenleri rüyalarıma girdiği günden beri aşkımı pretosto ediyorum.