Beni önce esir edip kendine sonra bırakıp gittin

**GooD aNd EvıL** · 02-11-2008, 06:29 PM

Beni önce esir edip kendine sonra bırakıp gittin
Hararetiyle kavruldum bu şehirde sensizliğin
Buzdan ümitler besledim aylarca, gelmedin,
Naylon sevdalar yakışmaz hiç bizim gibi adamlara
Ben gülü hep dikeniyle beraber sevdim,
Murat bahçesinde dalından koparılan kırmızı bir gül
Sen bir gül yangınından arta kalan kül
Kızıla boyalı; kanayan yürek,
Sen bir gül yangınından geride kalan kül
Bir Nemrut ateşi, bir Firavun kepazeliği…

Beni onmaz yerimden vurup gittin
Bir devasız derde düştüm ki
Lokman-ı Hekim bile bulamamış çaresini diyorlar,
Önce seni yakmalıydı her halde Neron
Kızıl denizi kana, sen buladın,
Toprak kadar vefalı olamadın suya
Su kadar da aziz olamadın
Bir Azize olamadın insanlığa…

Adamdan sayılmayan yanımla gözümde büyüttüm seni
Adına kaç şiir yazdım bilmiyorum
Kaç defa rüyalarıma misafir oldun kovmadım, kovamadım
Kaç arkadaşa seni sevdiğimi söyledim
Radyodan şiir okudum senin için
Akşamları bakabildim bebe vitrinlerine,
Muhabbet kuşlarım, senden önce terk ettiler beni…

Bütün gülleri soldu bu şehrin,
Ve şimdi ben, adamdan sayılan yanımla
Senden önce, ben seni bırakıp gidiyorum işte,
Kader bu; işin sonu, olacağı buydu,
Adını söylemiyorum senin, söyleyemiyorum işte,
Nedendir bilmiyorum
“Bu naylon çiçeklerin adını kim gül koydu?”!..

02-11-2008, 06:29 PM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57906 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Beni önce esir edip kendine sonra bırakıp gittin Beni önce esir edip kendine sonra bırakıp gittin Hararetiyle kavruldum bu şehirde sensizliğin Buzdan ümitler besledim aylarca, gelmedin, Naylon sevdalar yakışmaz hiç bizim gibi adamlara Ben gülü hep dikeniyle beraber sevdim, Murat bahçesinde dalından koparılan kırmızı bir gül Sen bir gül yangınından arta kalan kül Kızıla boyalı; kanayan yürek, Sen bir gül yangınından geride kalan kül Bir Nemrut ateşi, bir Firavun kepazeliği… Beni onmaz yerimden vurup gittin Bir devasız derde düştüm ki Lokman-ı Hekim bile bulamamış çaresini diyorlar, Önce seni yakmalıydı her halde Neron Kızıl denizi kana, sen buladın, Toprak kadar vefalı olamadın suya Su kadar da aziz olamadın Bir Azize olamadın insanlığa… Adamdan sayılmayan yanımla gözümde büyüttüm seni Adına kaç şiir yazdım bilmiyorum Kaç defa rüyalarıma misafir oldun kovmadım, kovamadım Kaç arkadaşa seni sevdiğimi söyledim Radyodan şiir okudum senin için Akşamları bakabildim bebe vitrinlerine, Muhabbet kuşlarım, senden önce terk ettiler beni… Bütün gülleri soldu bu şehrin, Ve şimdi ben, adamdan sayılan yanımla Senden önce, ben seni bırakıp gidiyorum işte, Kader bu; işin sonu, olacağı buydu, Adını söylemiyorum senin, söyleyemiyorum işte, Nedendir bilmiyorum “Bu naylon çiçeklerin adını kim gül koydu?”!.. __________________ Buraya Kadarmış ..

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)