GÜLÜM;ağlama derdin bana;en çok sen ağlattın

[ÇaKıR-]

Ağlama! ‘’ GÜLÜM ‘’ağlama derdin bana ,
derdin ama en çok ta sen ağlattın beni,
kıyamam derdin güzel gözlerine,
derdin de bende inanırdım gözlerimin güzelliğine,
bir başka bakardı gözlerim sen güzel deyince,gözlerine…
Sensiz yaşayamam derdin bana sarılınca,
bende bir başka sarılırdım inanırdım,bensiz olamayacağına
,inanmak ne zor şimdi kollarının başkalarını sardığına…
Nasıl seveceğini bilirdin beni,ben söylemeden bilirdin neleri sevdiğimi,
kızdığımda gülerdin hemen,türlü oyunlar yapardın beni güldürmek için,bir dakika bile küsemezdim sana,
küs kalmayı bile beceremezdim yüzüne bakınca…
GÜL’ düm ben senin dilinde,GÜL kokuyorum sanırdım’’ GÜLÜM’’ diyerek saçlarımı kokladığın da!
Yalnız benim için bak yeşil yeşil şarkısını söylerdin birkaç kadeh içtiğin de
Ben de yalnız sana bakardım hep yeşil yeşil gözlerimle…
Ağlamaları yakıştıramamıştın gözlerime,gülmemi isterdin, gülünce gözlerinin içi gülüyor derdin,
sonra ölmek istemezdin,ölümden korkardın,ölüp de seni bir
başkasına yar etmem der kızardın da! ben senden sonra kimseye GÜL demem derdin,ben kimseye yar olmadım, senden başkasına GÜL olup kokmadım…
Sen başka bir yar buldun ,GÜL sanıp başka tenler kokladın.Ben sana hep inandım
Senden sonra kimseye yar olmadım,senin sözlerin hep yalanmış çoktan anladım, sen söz verip hiçbir sözün eri olmadın ,değmezdi sana biliyorum ,ben seni de ben gibi doğru sandım
Yanılmış olsam da! Merak etme yıkılmadım doğrular sarsılsa da yıkılmazmış,sen gittiğin de bunu çok iyi anladım ben yıkılmadım…