Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kızılderiliden Beyaz Adama

Kalbindekini bilemezdim yabancı adam
Ne tenin benziyordu tenime,
Ne gözlerin ne de toprağa bakışın,
Tek bildiğim Beyaz Adam
Bu topraklara çoook yabancıydın,
Benim de bilmediğim yabancı adam
Uzak yerlerden gelmiştin.
Ekmeğimi paylaştım seninle
Bir konuk gibi de ağırladım
Daha da önemlisi Beyaz Adam
Toprağımda gezdirdim seni
Kısacası
Ayakta durmasını da öğrettim sana...

Benim toprağımdaydın Beyaz Adam
Öyle çaresiz
Öyle zavallıydın ki...
Toprağımda yaşamasını öğrettim sana.

Çok geçmeden
O demirden evlerinle
Tabur tabur girdiğinde toprağıma
Akınlar halinde
Göç eden bir sürüye benziyordun.
Bense,
Hem de senin korkundan
Ekili yerleri bırakıp dağlara çıktığımda
Barınaksızdım
Kendi toprağımda aç kaldım günlerce
Uykusuz, gıdasız...

Senin silahınla vuruldum eyy yabancı adam
Kefensiz gömüldüm
Ben ki ne gözümü çevirdim senin toprağına
Ne de ayağımı bastım.
İşte, hala kendi toprağımdayım
Kefensiz de gömülsem
Bu böyle biline ki
Babamın da toprağıydı dedelerimin de.
Biz kendi toprağımızda
Toprak olduk
Ot olduk, süt olduk
Doğayla içiçe
Kendimiz olduk bugünlere

Bu toprak, bu doğa ki
Bilesin ki Beyaz Adam
Kutsal emeğimizle örtünmüş
Vur, istediğin kadar vur
Kirlet
Ye
Tıkın
Tıkınabildiğin kadar...
Ama Beyaz Adam
Bu doğa
Bu toprak aç bırakacak seni
Her şeye aç kalacaksın
Hastalığın dermansız olacak senin
Korkunç alabildiğine korkunç
Hesap soracak senden,
Ne savaşı benzeyecek bizimkine
Ne de silahı...

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz